fecerint disseisinam, & ipse disseisitus per Vic’ seisinam suam habuerit. Si iidem disseisiatores postea, post item Justiciarioum, de eodem tenemento interum eundem conquerentem disseisiverint, & inde convicti fuerint, statim capiantur, & in prisona domini Regis detineantur, quousque per dominum Regem , per redemptionem, vel aliquo alio modo, deliberentur. Et haec est forma qualiter tales convicti puniri debeant, videlicet, cum conquerentes ad Curiam venerint, habeant breve domini Regis viceomiti directum, in quo conitineatur eorum narratio de disseisina facta super disseisinam. Et ideo mandetur Vicecomiti, quod assumptis secum custodibus placitorum Corone, & aliis legalibus Militibus, in propria persona sua accedat ad tenementum illud, vel pasturam illam, de quibus facta suerit querela [loquela] & Coram eis per primos Juratores, & per alios vicinos legales homines, diligentem inde faciat inquisitionem ; &si ipsum iterum invenerit disseistum, sicut predictum est, faciat tunc secundum provisionem pedictam; sin autem, tunc sit conquerens in misericordia domini regies, & alius quietus recedat. Nec debet Vicecomes, sine speciai percepto domini Regis, hujusmodi loquelam prosequi. Eodem modo siat de illis, qui seisinam recuperaverint per assisam mortis antecessoris et de omnibus terris & tenementis recuperatis per juratas in Curia domini Regis, si postea disseisiti fuerint a prioribus deforciatoribus, versus quos recuperaverint per juratm quodo modo.
CAP. IV.
IV. ITem, quia multi magnates Anglie, qui feoffaverunt Milites & libere tenentes suos de parvis tenementis in magnis maneriis suis, questi sunt, quod commodum suum facere non potuerunt de residuo Maneriorum suorum, sicut de vastis, boscis, & pasturam, Cum ipsi feoffati habeant sufficientem pasturam, quantum pertint ad tenementa sua ; Ita provisum est & concessum, quod quicunque hujusmodi feoffati assisam Nove desseisine deferant de communa pasture sue, et coram Justicariis[1] recognitum suerit, quod tantam pasturam habeant, quantum [2] sufficerit ad tenementa sua, et quod habeant liberum ingressum & egressum de tenementis suis usque ad pasturam suam, tunc inde sint contenti; & illi, de quibus conquesti suerint, recedant quieti de hoc quod commodum suum de terrris, vastis, bofcis, & pasturis secerint ; Si autem dixerint quod sufficientem pasturum non habent, vel sufficientem ingressum vel egressum, quantum pertinet ad tenementa sua, tunc inquiratur[3] veritas per assisam; Et si per assisam recognitum suerit per eosdem quod in aliquo fuerit impeditus eorum ingressus vel egressus, vel quod non habeant sufficientem pasturam, & sufdicientem ingressum & egressum, sicut predictum est, tunc recuperent seisinam suam per visum jurartrum, Ita quod per discretionem & sacramenrum eorum habeant conquerentes sufficentem
pasturam, & suffiucentem ingressum et
