DUX ULTOR[recensere]
Exsurge, Roma: iniustae necis irruit ultor,
Qui ardet dum iram non capit ipse suam.
Socordiam deceptorum populi exprobrat asper
Noxas post hominum vanaque ingenia.
Ex bello ducit reduces caedisque cruore
Aemulus ingressus Caesaris ipse viam.
Circulatores populi in aula inde coactos
Verbis ignaviam asperis adloquitur.
Pravorum turma percussa ut fulmine fugit
Victrix mens Fortis regnat ubique Ducis.
Infensi sed hostes crescunt undique furtim
Vitam qui tentant eripere insidiis.
Dedecus ut cesset, generisque opprobria nostri,
Et meritis tellus splendeat aucta novis
Carmine fert animus nunc digno prae omnibus Unum
Efferre et lauri cingere fronde comam:
Nam decet hocce die, quo non fulgentior alter,
Te certatim omnes laudibus afficere,
Qui, magna virtute potens, melioraque poscis
Humanos ducis, iura docens, populos.
Ah! Quoties cernens oculis simulacra virorum
Qui Te spernentes non peperere decus
Nec sibi, nec Patriae, at complentes tempora vitae
Securi in vitiis; fletibus ora rigo….
Fletibus ora rigans, stupeo virtutibus Ipsum
Artibus ingenuis et pietate Virum
Insignem, spretum, Quo nil pretiosius usquam,
Et Quem cum Patria perdere morte petant.
Itala terra, meis aures praebeto benignas
Dictis, quae, semper ductus amore, loquar:
Orbis Terrarum quondam regina sedebas
Virtutum cultu, laurea serta ferens,
Summi dum Petri, deflexo poplite, claves
Christi ex auspicis, Relligione duce,
Servabas: laudes noscant, teneantque nepotes,
Pontificum, Italiae dulce decus, columen.
Floruit his Raphael, Bonarrotusque titanus,
Ditati et opibus Palladis artifices;
Magna cum clade ut Turcarum funderent acies
Ad tuendas terras Relligionemque patrum,
Collectae Romae missaeque per aequora classes
Aeternum Latio promeruere decus.
Romam dum ingressus haec certe meminit Dux.
Quae famula et cunctis despicienda erat.
At priscum mente Italicum reputans sibi fatum:
Terrarum regere imperio populos,
Iusto rato foedere, pacem reddidit animis,
Italis atque Deum, Italos atque Deo.
Hesperiae, o decus ac nostrum, laus magna sequetur
Teque omnes dicent, corde micante, charim.
Serta manent Fortem, Forti debentur honores,
Roma stupens merito, nunc dat honore frui.
Ast ego quae possum Tibi gaudia laete referre
Hac luce haud nobis altera splendidior?
Intima si possem cordis Tibi pandere dictis
Me tunc non ullus laetior inde foret.
Te meliora decent! tenuem ne despice musam.
Accipe quos sensus carmine duxit Amor.
DUX MAGNIFICUS[recensere]
Qui cupit aeternos aevi venientis honores,
Atque per ora virum clarus per saecula ferri,
Audeat afflictis hominum succurre rebus,
Legibus emendet populos ac moribus ornet;
Conferat ac aequus meritae sua praemia laudi,
Et sophiae studium; Phoebi tueatur et artes,
Queis clarum viget imperium, solidumque situ stat.
Sic magnum Augusti vivet per saecula nomen.
Per orbem Tua, Dux, cito pede fama vagatur,
Nam duces iam cunctos superas virtutibus unus,
Et clarus pietate animi, noctuque diuque
Sedulus incumbis, curisque et mente laboras,
Ut stet Relligio solidis innixa columnis,
Itala uti proles teneris formetur ab annis,
Romanos ut habeat animos moresque viriles,
Forte praesidium terra caeloque marique.
Agricolis iubes agros fertiles reddere frugum,
Densa dum serere nemorum plantaria curas;
Et nunc Augusti renovas fulgentia saecla.
Sed quid conamur tenui nunc grandia cantu
Dicere facta Viri nulli virtute secundi,
Qui decus et Patriae rebus solamen in arctis,
Qui levat omnes inopes, Phoebi qui promovet artes?
Nunc Italis splendet Lictorii sidus in oris.
Vive diu felix, Summe o Dux, vive beatam
Nestoris aetatem, cupida sic Patria clamat,
Quem similem non vidit adhuc, neque habere sequentem
Iam poterit, fateor: Caeli sunt talia dona!
Tu, Benite, licet cantu celebrabere vatis,
Cuius carminibus deducet aranea telas,
Praeclarus Tu semper eris, Tua fama per orbem
Usque vigens crescet nullum interitura per aevum.
Non secus ac vibrans Almus sua lumina Titan
Prolificas caelo vires demittit ab alto
Queis toto ridet naturae vultus in orbe.
Haec sunt vota nostra, certo de pectore prompta:
Vive diu felix, Dux noster, vive precamur:
Nulla sinistra dies, semper sint fata secunda,
Dum gesta haec Tua, quae omne tradentur in aevum,
Iuste Te dicent nostrum fuisse Parentem.
VIVAT DUX[recensere]
Ceu sol, qui nitido fulgit in aethere
Optatus cum aderit dies
Se donis referens largior inclytis
Fundit gaudia cordibus:
Sic Tu Missus ades Numinis e sinu,
Omnes Quem expetunt Itali
Et legit Columen Patria Suum,
Mulcens pectora gaudiis.
Mixtae cum pueris ac senibus nitent
Queis iam tempora virgines,
Qua gressus properas, condecorant vias
Lectis undique floribus:
Queis illi inde Tibi serta nitentia
Texentes hilares ferunt
Certatim et charites pervolitant leves
Te circum, ut decus augeant,
Laudes ingenuo pectore traditas,
O Dux, laetior excipe.
Hac in laetitia muta siles lyra?
Non hoc te timidam decet,
Laudandum est enim nostri Ducis decus
Hac nunquam occidua Urbe,
Dum cuncti usque canunt plausibus et modis
Praestans sit Tibi gloria,
Huc qui Optatus ades proh! nimium diu,
Alto Missus ab Aethere,
Tu Ducis populi qui sceptrum geris
Praestans sit Tibi gloria!