Ante sæcula qui manens
Semperque nate, semper ut est pater,
Namque te sind quomodo
Dici, ni pater est, quod pater sit, potest?
Bis nobis genite Deus,
Christe, dum imnato nasceris a Deo,
Vel dum corporeum et Deum
Mundo te genuit virgo puerpera.
Credens te populus rogat
Hymnorum resonans, mitis ut audias
Voces, quas tibi concinit
Ætas omnigena, sancte, gregis tui.
Dum te fida rogat, sibi
Clemens ut maneas, plebs tui nominis,
In te, innascibilem Deum,
Orat, quod maneat alter in altero.
Extra quam capere potest
Mens humana, manet filius in patre,
Rursum quem penes sit pater,
Dignus qui genitus (est) filius in Deum.
Felix, qui potuit fide
Res tantas penitus credulus assequi,
Ut incorporeo ex Deo
Profectus fuerit progenitus Dei.
Grande loquimur, et Deum
Verum ut genitor, quidquid inest sibi,
Æterna decus gloriæ,
Totum in unigenitum ediderit Deum.
Hinc unus merito bonus
Ipsum, quod Deus est, extra invidiam sui
Gigni vellet in alterum,
Transformans se, ut est, vivam in imaginem.
Istis vera patet Dei
Virtus, cum dederit omnia, non tamen
Ipsis, quæ dederit, caret,
Cuncta, quæ sua sunt, cum dederit, habens.
Kara progenies Dei,
Cognatum cui sit omne decus patris,
Nil naturæ eguit dari,
Sed natum simul est, quidquid erat Dei.
Lumen fulsit a lumine
Deusque verus substitit ex Deo
Vero, non aliud habens
Ortus unigena quam innascibilis pater.
Mirum hoc opus est Dei,
Æternus ut incorruptibilis Deus,
Ortu qui careat, quia
Sit sempiterna virtus, quod es Deus.
Non natis quibus (est) in bonis
Ex sese placidus gigneret in Deum,
Ac sic in unigena Deo
Hoc ipsud ortu, quod genitum est, caret.
O felix duum unitas!
Alter quod cum sit mixtus in altero,
Unum sic faciunt duo,
Sit in duobus cum, est quod in altero.
Patri sed genitus paret
Omnemque ad nutum attonitus manet,
Et scire non est arduum,
Quid velit se sequi, quem penes et pater.
Quanta est genitus in bona!
Nam constitutus in cunctorum exordia,
Condens qui primum sæcula
Æternum in motum tempora protulit.
Rebus anterior Deus
Cunctis, nam per eum omnia facta sunt,
Esset cum nihilum modo,
Mundum corporeo condidit in statu.
Sed nos littera non sinit,
Per quam te genitum concinimus Deum,
Gesta, quæ tua sunt, loqui
Carmenque natum, iam qui eras Deus.
