BenVi.EpEtPr12 135 Benedictus VI Parisiis J. P. Migne 1853 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin
I.
Benedicti papae VI epistola ad Fredericum Salisburgensem episcopum et ejus comprovinciales. Ipsi ejusque successoribus vices apostolicas in Norica et Pannonia concedit. (Anno 973.)[MANSI, Concil. XIX, 38.]
BENEDICTUS, divina favente gratia atque totius populi Romani electione apostolicus, FRIDERICO Salisburgensis Ecclesiae archipraesuli, una cum suis fratribus, videlicet Noricae provinciae episcopis, mansuram in Christo felicitatem.
Protoplasto generis humani atque ejus semine serpentina suasione in gemina cadente morte, multas Deus misericordia ductus medicinas misit in hunc mundum, patriarchas scilicet justos, prophetas veridicos, legiferum cum lege: et his omnibus mundum salvare non valentibus, novissime Filium suum humana carne indutum ad redemptionem generis humani ad terras transmittere dignatus est. Eo itaque inter homines conversante, duodecim elegit apostolos, quos ad seminandum verbum Dei in corda fidelium per universum transmisit orbem: quorum atque totius Ecclesiae sanctum constituit Petrum principem, cui gregem commisit ecclesiasticum, tertio ei dicens: Pasce oves meas (Joan. XXI); cui etiam ligandi atque solvendi tradidit potestatem, dicens: Quodcunque ligaveris super terram, erit ligatum et in coelis; quodcunque solveris super terram, erit solutum et in coelis (Matth. XVI). Et non solum sancto talis concessa Petro potentia, sed etiam suis successoribus, ejus vicem in Ecclesia tenentibus, eadem ligandi atque solvendi a Deo tradita est potestas. Sancti itaque Petri apostoli successores per loca, prout opus erat atque decuit, constituerunt archiepiscopos, qui eorum vicem tenerent in Ecclesiis; quia ipsi universas regere non poterant Ecclesias. Nos quoque vicem beati Petri apostoli, prout hominibus istius temporis possibile est, in Ecclesia tenentes, statuta illorum antecessorum nostrorum confirmare, quantum possumus, libenter desideramus.
Concedimus itaque vicem apostolicam Friderico Salisburgensis Ecclesiae antistiti, ejusque successoribus, in tota Norica provincia et in tota Pannonia, superiori videlicet et inferiori, quomodo sui antecessores eamdem potestatem a nostris habuere antecessoribus: ita scilicet, ut nulli liceat in praefatis provinciis sibi usurpare pallium, nec episcopos ordinare, nec ullum officium quod ad archiepiscopum pertinere debet, praeter praefatum archiepiscopum ejusque successores. Quicunque autem huic refragari, vel contendere voluerit decreto, quod nos vice B. Petri apostoli fungentes, consensu nostrorum episcoporum ac totius cleri Romanae Ecclesiae, decrevimus, sciat se B. Petro ejusque vicario esse contrarium atque fore anathema usque ad satisfactionem, sive sit episcopus, aut presbyter, sive clericus cujuscunque ordinis, sive laicus cujuscunque fuerit dignitatis; quia sancta sanctorum antecessorum nostrorum solvere nolumus neque valemus. Sed quomodo illi consensu suorum episcoporum ac totius cleri constituerunt, fiat ex eorum pariter, et nostro decreto firmum atque perpetuum. Quicunque autem episcopi per amicos, sive clam per aliquam fraudem, aliquando ejusdem dignitatis petierint, sive petierunt privilegium, illos suspendimus ab ea dignitate; quia illicitum judicamus ut aliquis episcopus, sine totius suae provinciae atque suffraganeorum suorum consensu, pallium sive aliquod archiepiscopatus privilegium a Romano pontifice acquirere praesumat.
II. Privilegium Benedicti papae, quod dedit episcopo Theodorico Trevirensi. (Anno 973.)[MANSI, Concil. XIX, 45.] BENEDICTUS episcopus, servus servorum Dei, charissimis nobis in Christo fratribus universis episcopis, ac totius dignitatis, et ordinis catholicis viris, praesentibus scilicet et futuris, perpetuam salutem.
Quia, licet indigni, divinae tamen dignationis gratia disponente, beati Petri apostolorum principis sacratissimam sedem, universaleque in toto orbe magisterium suscepimus, necesse est omnium Ecclesiarum, ut diligentissimam sollicitudinem ita continenter habeamus, ne earum jura auctoritate ejusdem apostolorum principis, caeterorumque successorum ejus venerabilium Patrum inviolabiliter statuta, et confirmata, nostro minuantur ac pereant tempore; sed potius corroborata decenter augeantur atque proficiant. Ideo vestram nosse volumus sanctitatem quod, Theoderico dilectissimo fratre nostro Treverensis Ecclesiae archiepiscopo Romam dirigente legatarium, ad sanctorum apostolorum limina audivimus, sicut etiam pridem audiendo, imo et legendo compertum habuimus, eamdem ipsam prae caeteris Galliarum Ecclesiis catholicae religionis exordium, et Christianae religionis catholicaeque fidei rudimenta prima percepisse per sanctorum virorum Eucharii, Valerii, Materni, et caeterorum evangelicam doctrinam, quos tempore suo praedictus beatissimus Petrus apostolus ordinavit et instruxit, nec non illuc ad praedicandum direxit. Unde totius ordinis nostrae sedis apostolicae consultu, gratuitoque assensu jura privilegiorum, quae a sancta Romana matre Ecclesia praefatis sanctis, eorumque reliquis successoribus, id est Agritio, Maximino, Paulino, Severo, almificis et apostolicis viris, a primordio usque nunc authentice concessa sunt, quaeque etiam ipsius civitatis excidio, incendio aliquove casu consumpta approbantur, eidem Treverensi Ecclesiae praedictoque fratri nostro Theoderico, et per eum cunctis successoribus suis reconfirmare, recorroborare et omni modo restituere dignum duximus, decernentes, etc., ut Treverensis praesul post quemlibet ordinarium legatum apostolicae sedis in Galliam, Germaniamve destinatum, primum inter alios pontifices locum obtineat. Et si missus Romanae Ecclesiae defuerit, similiter post imperatorem, sive regem sedendi, sententiam edicendi, et synodale judicium canonice promulgandi primatum habeat, utpote in illis partibus vicarius nostrae sedis apostolicae merito constitutus. Neque enim dignum est ut illius Ecclesiae praesul aliquo tempore caeteris non habeatur praelatus, cujus honor in illis partibus sub ipso apostolorum principe exstitit primitivus. Pari namque modo sancimus, omnes in parochiis ejus degentes, sive ordinationem et promotionem cujuslibet ecclesiastici gradus a pontifice ipsius percipientes, eidem ipsi matrici Ecclesiae episcopoque illius debere canonice placere obsequi, et jure obedire. Si quidem decreto beati Clementis papae super hoc ita cautum videtur (epistola 3, ad Rufinum Toran.): Si vobis episcopi non obedirent, omnes presbyteri, diaconi, subdiaconi ac reliqui clerici cuncti, omnesque principes tam majoris ordinis quam inferioris, atque reliqui populi, tribus et linguae non obtemperaverint, a limitibus sanctae Ecclesiae Dei alieni erunt, dicente Domino: Qui vos spernit, me spernit (Luc. X, 16). Inter haec quoque omnia, quae ad supradictam Treverensem Ecclesiam intra et extra civitatem pertinere videntur, id est Ecclesias cum universis rebus sibi attinentibus, seu monasteria tam monachorum quam virginum, quae ex praeceptis, sive scriptis regum, seu imperatorum, sive eorumdem fundatorum auctoritate ad se pertinent et pertinere debent, et quidquid omnino illa ipsa Ecclesia ubique, et quoquo merito possidet et possidere debet generaliter et specialiter concedimus, reformamusque praefato Theoderico fratri et coepiscopo nostro, suisque successoribus ad perpetuam sanctae Treverensis Ecclesiae dominationem atque ditionem, per hujus nostrae apostolicae sedis praeceptionis seriem, hac praesenti I indictione, et usque in finem saeculi valituram. Contra quam si quis agere praesumpserit, et quod juste et canonice a nobis decretum est in aliquo infringere tentaverit, sciat se ex Omnipotentis, et praedicti beati simi apostolorum principis omniumque sanctorum, ac deinde nostra auctoritate damnandum et anathematizandum, cum omnibus impiis aeternis suppliciis deputandum. Qui vero hoc privilegium nostrum observare fideliter statuerit, benedictionis gratiam et misericordiae plenitudinem in coelestibus castris inter electorum numerum efficaciter a Domino Deo consequi mereatur.
Scriptum per manum Stephani notarii, scriniarii sanctae sedis apostolicae, in mense Januario indictione I.
Data VI Kal. Februarii per manum Widonis episcopi et bibliothecarii sanctae sedis apostolicae, anno, Deo propitio, pontificatus domni Benedicti sanctissimi summique pontificis, et universalis VI papae primo, imperii autem domni Ottonis majoris XII, minoris autem VI.
III. Benedictus. . . . . [VI] papa Petro reverentissimo abbati monasterii Sancti Benedicti et Sanctae Scholasticae, confirmat omnia bona, inter quae domum et ecclesiam Sancti Viti Romae in regione VII, et monasterium Sancti Erasmi, et monasterium Sanctorum Cosmae et Damiani, cum casis et curte positum Romae juxta viam Latam, cum curte majori et ecclesia infra se, quae est in honore sancti Benedicti et sanctae Scholasticae, quod fuit de Joanne presbitero duce castelli Albanensis, posita Romae regione tertia, in loco qui dicitur Massa Juliana. (Anno 973.)[MURATORI, Antiq. Ital. V, 774.] . . . Scriptum per manum Benedicti scriniarii sanctae summae et apostolicae sedis, mense Novembrio, indictione II. Bene Valete. Data VI Kalendas Decembris per manum Joannis Deo amabilis primicerii summae apostolicae sedis, anno, Deo propitio pontificatus domni Benedicti summi praesulis sexti papae in sacratissima sede, beati Petri apostoli primo, imperante domno Ottone pissimo perpetuo Augusto a Deo coronato pacifico imperatore. IV. Benedicti VI privilegium pro monasterio Vizeliacensi. (Anno 973.)[D' ACHERII, Spicil. II, 504.] BENEDICTUS episcopus, servus servorum Dei, ELDRADO religioso abbati sancti Vizeliacensis coenobii omnique congregationi ejusdem monasterii in perpetuum.
Quoties illa tribui a nobis optantur, quae rationi incunctanter conveniunt, animo nos debet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Atque ideo quia postulasti a nobis quatenus privilegium sedis apostolicae monasterio Vizeliaco, cui praeesse dignosceris, quod constat olim a Gerardo nobilissimo et Christianissimo viro, necnon et Berta uxore ejus, in honore Domini et Salvatoris nostri Jesu Christi et veneratione beatissimae semper virginis Mariae genitricis ejusdem Domini nostri Jesu Christi constructum; in regno scilicet Burgundiae, in pago Avalensi, quodque a praefatis fundatoribus beato Petro apostolorum principi pia devotione et testamenti pagina collatum est, facere deberemus: inclinati precibus tuis libenter fieri decrevimus. Unde et constituimus et apostolica auctoritate censemus, atque per hoc nostrum apostolicum privilegium confirmamus, ut nullus rex aut pontifex, vel abbas aut comes, vel qualiscunque magna vel parva persona, avaritiae cupiditate correptus aut diabolica suggestione deceptus, audeat vel praesumat contra tuum honorem, o venerabilis Eldrade abba, qualicunque modo insurgere, in tua vita aut de tuo honore tibi molestias inferre, vel de omnibus rebus monasterii quae tibi tuisque praedecessoribus a nobis nostrisque antecessoribus per paginam privilegii concessa atque firmata sunt, aliquas invasiones vel rapinas sive violentias inferre, si non vult, auctoritate Dei et sancti Petri et nostra apostolica excommunicatione, a corpore et sanguine Domini Jesu Christi et ab ingressu ecclesiae disjunctum esse. Hoc quoque capitulo praesenti subjungimus, ut locum avaritiae secludamus, nullum de regibus, nullum de episcopis vel sacerdotibus, vel de quibuscunque fidelibus, per se, suppositamve personam, de ordinatione ejusdem abbatis, vel clericorum, aut presbyterorum, vel de largitione chrismatis, aut consecratione basilicae, vel de quibuscunque causis ad idem monasterium pertinentibus, audere in qualibet specie exenii loco quidquam accipere, neque eumdem abbatem pro ordinatione sua aliquid dare praesumere, ne hac occasione, ea quae a fidelibus pio loco offeruntur, consumantur. Neque episcopus civitatis ipsius parochiae nisi ab abbate ipsius monasterii invitatus, ibidem publicas missas agat, neque stationes in eodem coenobio indicat, ne servorum Dei quies quoquomodo populari conventu perturbari valeat, neque paratas, aut mansionaticos exinde praesumat exigere. Susceptionem autem fidelium et religiosorum virorum atque beneficentiam, quam jubet Apostolus cunctis exhibendam pro possibilitate loci et facultatum, non modo ibidem fieri [non] denegamus, verum etiam suademus: sed et modus in numero congregationis adeo conservetur, ut nec pluralitas penuriam, nec paucitas inhabitantium destitutionem loci inducere valeat. De caetero notum fieri volumus quia devonerunt ad nos deprecatoriae litterae Gerardi episcopi Augustodunensis Ecclesiae, pro decimis quatuor ecclesiarum, sancti videlicet Petri, et sancti Christophori, sanctique Germani, nec non sancti Leodegarii, quas ipse praedictus abbas ab eodem episcopo impetraverat, sicuti antecessores ejus ab episcopis ipsius sedis per succedentia tempora ordinatis fecisse noscuntur, ut sub confirmatione nostri privilegii corroboraremus, quod et fecimus, excommunicantes, ut nullus Augustodunensis Ecclesiae episcopus aliquam calumniam abbati ejusdem loci sive monachis de ipsis inferat ecclesiis, sive de decimis, tam ipse quam aliqua emissa persona valeat minuere aut in aliam transferre parochiam. Si quis vero regum, episcoporum, sacerdotum, abbatum, judicum, comitum, aut saecularium personarum, contra hanc nostrae institutionis paginam venire tentaverit, percussus apostolico anathemate, potestatis honorisve sui dignitate careat, reumque se coram divino judicio cognoscat, et nisi ea quae a se male acta sunt deleverit, a sacratissimo corpore Domini nostri Jesu Christi alienus fiat, atque aeterno examini districtae ultionis subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis recipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant.
Scriptum per manum Stephani Nicolani episcopi [ leg. Stephani notarii regionarii] et scriniarii S. R. Et in mense Novembri, indict. II. Datum IV Kal. Decembr. per manum Joannis episcopi [bibliothecarii est sedis apostolicae, anno I pontificatus domni Benedicti sanctissimi VI papae, imperante domno Ottone a Deo coronato magno imperatore, anno VI, indict. II.
V. Benedictus VI papa monasterii S. Petri Rodensis privilegia confirmat. (Anno 974.)[Dom BOUQUET, Recueil, IX, 242.) BENEDICTUS episcopus, servus servorum Dei, HILDESINDO religioso abbati venerabilis monasterii S. Petri apostoli, fundati in comitatu Petralatense, in monte quem dicunt Rodas subtus castrum Verdariae, et per te in eodem venerabili monasterio successoribus abbatibus in perpetuum.
Quoniam concedenda sunt quae rationabilibus desideriis pertinere noscuntur, nostri apostolatus auctoritas, ad roborandam piam fidelium devotionem, in praestandis privilegiis debet minime abnegari. Igitur excellentiae tuae laudabilis mansuetudo postulavit a nobis quatenus apostolica auctoritate per hoc privilegium concederemus et confirmaremus tibi tuisque successoribus in perpetuum supra dictum monasterium, cum omnibus suis adjacentiis et pertinentiis, cum finibus terminisque suis. Et ideo tuis piis desideriis faventes, nostra apostolica auctoritate decernimus ad ipsum praefatum S. Petri apostoli monasterium cum omnibus suis amodo et usque in finem saeculi sub patrocinio et defensione sanctae Romanae et apostolicae matris Ecclesiae perpetim permanendum, et sub tuitione sanctae nostrae, cui Deo auctore deservimus, Ecclesiae constitutum, nullius alterius juri et ditioni submittatur, nisi sub tua tuorumque successorum in perpetuum.
Confirmamus namque tibi tuisque successoribus praedictum monasterium cum suis terminis et adjacentiis, et cum omnibus quae inferius continentur, id est, ab ipsa meda quae est infra portum Fraxani et ipso raso usque in locum quem dicunt Tres fratres, a parte videlicet orientis usque in medium mare; atque inde vadit ad ipsum locum quem vocant Molinum de Balascho, indeque pervenit ad ipsam Tamarit, et inde pergit usque ad ipsam Petrafitam, et serram usque in ipso Fitorio de monte Pininello et vadit ascendendo usque in firmitatem ipsius montis, atque descendendo pergit per ipsam viam usque in locum quem vocant Sorberelo, et descendendo pervenit in ipsam Clusam et ad ipsum casalem de Friulano. Inde vero ascendit per jam dictam viam ad ipsum casalem de Salvatore, et ad ipsum collum Trederici de Vinea Vitula, et pervenit usque in summitatem montis, qui ibidem est. Inde vero vadit per ipsam serram usque in collum de Hermeneardo, et pervenit ad fontem sive ad collum de Filmera, et inde ad collum S. Genesii; sicque ascendendo et descendendo vadit per summitatem de ipsa serra quam vocant Calmi, et pervenit subtus ipsum castrum quem vocant Pinna Nigra usque in ipsas vineas quae sunt de Palatro. Et vadit subter ipsam silvam quae est ad meridiem subtus castrum Virdariae usque subtus ipsam rocham quam dicunt Fitorio, et ascendit ad vallem de Fulcimania, atque pervenit subtus fontes de Bevotis in vallem de Frinone. Inde vero vadit per ipsas rochas usque in montem de Infesta, et descendit a parte Occidentis per ipsam viam publicam usque in rocham Ventosam, et in ipsum usque locum qui vocatur de valle Budiga; et ascendit ad ipsam crucem, sicque descendit usque in viam de jamdicta cruce per ipsam vallem usque in reigo de Budiga. Inde descendit in collum de Terrario, et pervenit in summitatem montis quem dicunt Rocha Morena. Deinde a parte circii descendendo et ascendendo pervenit in summitatem de Wardia Maurisca, et pergit per summam serram usque in parada de Durando, et pervenit per summam serram usque in rederix de sancto Genesio. Et ascendit per summam serram in ipsum pugium qui est super ipsum Rovescarium, et descendit per ipsam serram ad jam dictam medam quae est intus in mare. Item infra hos terminos confirmamus tibi tuisque successoribus ecclesiam sanctae Crucis cum decimis et primitiis, et S. Joannis cum decimis et primitiis et oblationibus, atque alodibus ad ipsas Ecclesias pertinentibus, et ecclesiam S. Baudilii in valle Tabellaria, et ecclesiam S. Stephani quae est in valle Subiradellos, et ecclesiam S. Fructuosi, et ecclesiam S. Vincentii quae est in valle Lanciani cum decimis et primitiis suis, et ecclesiam S. Genesii, et ecclesiam S. Petri cum ipso castro Miralias, et ipsum castrum Virdariae cum ipso castellare et cum ipso Fitorio et cum Pinna Nigra, cum omnibus rochis, terris et sylvis, quae infra hos terminos sunt, excepto ipsam silvam de sancto Romano, sicut resonat in charta quam fecerunt Gausfredus comes et episcopus Suniarius ad jam dictum coenobium.
Item confirmamus ad ipsum coenobium in perpetuum stagnum de Castilione cum ipso gradu de mare et cum ipsis insulis, sicut resonat in praecepto Ludovici regis, sive in charta quam fecerunt Gauzfredus comes et Suniarius episcopus ad monasterium jam dictum, et quantum habet ipsum monasterium in villa Castellione et in villa Palatioli quem vocant Furtianum superiorem et Furtianellum minorem, et villarem Ildesindi cum ipsis stagnis et piscatoriis, et omnia quae habet in termino de ipso Faro et villae Saccari et villae novae et villare Stagniolo cum ipsis stagnis et suis villarunculis, et quantum habet in villa Petralta, et in villa Oleastri, et in villa S. Clementis, et in villare Dodolfini, et in comitatu Impuritano, et quantum habet in villa Militiano, quem vocant Sanctum Petrum, et in villa Armentaria cum ipsa ecclesia S. Martini, et in villa Mucroni, et in villa Columbi, et in villa Chaniano cum ecclesia S. Martini, et in villa Suntrana, et in villa Dalmalia, et in villa Torricella, et in villa Rinbeuri mortui. Et in comitatu Bisuldunensi, quantum habet in villa Lertio vel in molendinos, vel in Tapiolas quas vocant Figarias. Et in comitatu Gerundensi, ipsum mansum qui est infra muros ejusdem civitatis, et villam Palatioli cum Ecclesia S. Genesii, et ecclesiam sanctae Mariae in Blandas, et Ecclesiam sancti Juliani, et Ecclesiam sancti Gaugini, et villam Felgari cum ecclesia sancti Cypriani, et Ecclesiam sanctae Justae, cum decimis et primitiis et oblationibus ad easdem Ecclesias pertinentibus, et ipsum pinum qui fuit de Borello, et alaudia Soccoronio. Et in comitatu Barchinonensi, et in Vallensi, in monte Signio, et in valle Jordaria, quantum ibidem habet. Et in villa Larona, et in Agello, et in Terminio de Olerdula in Penades alaudem qui fuit de Guilisclo. Et in comitatu Ausona, quantum habet in villa Berga, cum ipsa ecclesia Sanctae Ceciliae cum suo alaude, et alaudem quem habet in terminio de castro Cardona, et in Correzano ecclesiam Sanctae Mariae et Sancti Petri cum suo alaude. Et in comitatu Paliarensi, juxta civitatem Liminianam, ecclesiam S. Andreae et omnia quae habet in eodem comitatu. Et in comitatu Cerdaniae in villa Atzela ecclesiam S. Petri et Sanctae Columbae cum decimis et primitiis, et alaudibus oblationibusque ad eam pertinentibus, et quantum habet in villa Exi, villam Villellam in Confluenti cum terminibus suis. Et in comitatu Funilietensi ecclesiam S. Andreae in valle Poziliano, et quantum ibidem habet. Et juxta muros Narbonae mansum unum. Et in comitatu Rossilionensi ecclesiam S. Salvatoris cum villare Miliani, et villam Lupiani, et ecclesiam sanctae Columbae cum decimis et primitiis, et villam Conjunctam cum suis molendinis, et villam Pollestris cum Ecclesia S. Martini, cum decimis et primitiis atque alaudibus, et villam Torrilias cum ecclesia S. Petri, cum primitiis et oblationibus. Et in comitatu Valle Asperi alaudem de Campellos et de valle Crosa, et villam de rivo Nugario cum ecclesia S. Michaelis cum decimis et primitiis.
Decimas et primitias et oblationes de jam dictis ecclesiis, et monasterium supradictum, et loca et alodia cum omnibus finibus, limitibus, terminis et adjacentiis, quantum hodie ipsum monasterium infra hos comitatus superius scriptos habet, et auxiliante Deo acquisiturus erit, juris sanctae Romanae, cui Deo auctore deservimus, Ecclesiae, a praesenti secunda indictione ipsum monasterium villas, et alaudes, et ecclesias, cum omnibus eorum pertinentiis, ut supra legitur, in perpetuum per hujus privilegii seriem stabilimus tibi tuisque successoribus detinendum, et cum Dei timore regendum et dispensandum, ita ut nullus unquam regum, nullus episcoporum, nullusque hominum in quolibet ordine et ministerio constitutus, audeat moleste causis ejusdem monasterii incumbere, et haec omnia, ut supra jussimus in perpetuum persistant, statuentes apostolica censura sub divini judicii obtestatione et anathematis interdictione ut nullus unquam nostrorum successorum pontificum praesumat aliquam vim aut invasionem in rebus ipsius monasterii facere. Post obitum vero abbatis nemo ibi abbatem constituat nisi quem consensus et communis voluntas fratrum ex ipsa congregatione elegerit secundum Deum et S. Benedicti regulam, nullumque praemium sive donum pro consecratione illius aliquis accipere contendat. Et si eum gratis episcopus ordinare noluerit, ad cujus dioecesim ipse pertinet locus, vel a nostra Romana matre Ecclesia vel a quocunque voluerit episcopo per nostram auctoritatem libere ordinetur. Si quis autem, quod non optamus, nefario ausu praesumpserit haec, quae a nobis ad honorificentiam Domini nostri Jesu Christi pro stabilitate jam dicti monasterii statuta sunt, transgredi, sciat se anathematis vinculo innodatum, et cum diabolo, et omnibus impiis aeterni incendii atrocissimo supplicio deputatum. At vero qui pio intuitu custos et observator eorum exstiterit, omnimodae benedictionis gratiam, omniumque peccatorum suorum absolutionem, et coelestis vitae beatudinem cum sanctis et electis a misericordissimo Domino Deo nostro consequi mereatur in saecula saeculorum. Amen.
Scriptum per manum Stephani notarii regionarii et scriniarii nostrae apostolicae matris Ecclesiae in mense Aprilis et indictione secunda. Bene valete.
VI. Benedictus papa VI monasterii S. Caeciliae Montisserrati privilegia confirmat. (Anno 972.)[Dom BOUQUET, Recueil, IX, 241.] BENEDICTUS episcopus, servus servorum Dei, CAESARIO abbati venerabilis coenobii Sanctae Ceciliae Montisserrati, et cunctae tuae congregationi successoribusque tuis perpetuam in Domino salutem.
Quoniam concedenda sunt quae rationabilibus desideriis pertinere noscuntur, nostra apostolica auctoritas, ad roborandam piam fidelium devotionem, in praestandis privilegiis debet minime abnegari. Igitur excellentia tua et laudabilis mansuetudo postulavit a nobis quatenus apostolica auctoritate per hoc privilegium concederemus et confirmaremus tibi tuisque successoribus in perpetuum supradictum monasterium, cum omnibus adjacentiis et pertinentiis, cum finibus terminisque suis. Et ideo tuis piis desideriis faventes, nostra apostolica auctoritate decernimus ad ipsum praefatum Sanctae Ceciliae monasterium, cum suis terminis et adjacentiis, et cum omnibus quae inferius continentur. Ita sane ut nullus rex, archiepiscopus, episcopus, comes, vel vicecomes seu aliqua magna parvaque persona sub jure et dominio suo praedictum monasterium mittere audeat, et non habeat potestatem vel licentiam inalienare eumdem locum, vel sub alterius monasterii dominatione submittere; sed semper liberum et solidum retineas tuae ac Romanae ecclesiae potestati: et nullus mortalium, quae ibi sunt modo vel erunt, invadere vel usurpare praesumat, aut fratres ibidem servientes inquietare; ita ut nullus unquam regum, nullus episcoporum, nullusque hominum in quolibet ordine et ministerio constitutus audeat moleste causis ejusdem monasterii incumbere, nec homines illorum per ullam causam distringere. Et ipsum monasterium, villas et alodes, decimas et primitias, quas dudum habuit et in antea acquisierit, et ecclesias cum omnibus eorum pertinentiis, ut superius legitur, in perpetuum per hujusmodi privilegii seriem stabilimus tibi tuisque successoribus detinendum, ac Dei cum tremore regendum, et dispensandum. Et haec omnia, ut supra jussimus, tota in perpetuum persistant. Statuentes apostolica censura sub divini judicii obtestatione et anathematis interdictione, ut nullus unquam nostrorum successorum pontificum praesumat aliquam vim aut invasionem in rebus ipsius monasterii facere. Post obitum vero abbatis nemo ibi abbatem constituat, nisi quem consensus et voluntas communis fratrum ex ipsa congregatione elegerit secundum Dei timorem et S. Benedicti regulam, si ibi dignus inventus fuerit; nullumque praemium sive domum pro consecratione illius aliquis accipere contendat. Et si eum gratis episcopus ordinare noluerit, ad cujus dioecesim ipse pertinet locus, vel a nostra matre Ecclesia Romana vel a quocunque episcopo per nostram auctoritatem libere ordinetur. Qui vero custos et observator hujus nostri privilegii fuerit, gratiae omnipotentis Dei et apostolorum Petri et Pauli particeps nostra benedictione fruatur. Qui vero, quod non optamus, contemptor et transgressor hujus nostri privilegii fuerit, iram omnipotentis Dei incurrat et a corpore et sanguine Christi extraneus fiat, et a nostra apostolica auctoritate, quo usque digne satisfecerit, excommunicatus maneat, a sanctae Ecclesiae collegio sequestratus, sociatus illis qui dixerunt Domino Deo: Recede a nobis, scientiam viarum tuarum nolumus (Job XXI, 14); et anathematis vinculo innodatus, cum diabolo et omnibus impiis aeterni incendii baratro deputetur.
Scriptum per manum Petri diaconi sanctae Romanae Ecclesiae et concellarii sacri palatii in mense Decembrio die XVI, indictione XV.