Caput I[recensere]
1 At Philator a referentibus discens factam ab ipso possessorum locorum abstractionem ab Antiocho, denuncians omnibus exercitibus, pedestribusque et equestribus suis, et sororem Arsinoen secum accipiens, exivit usque ad ea, quae secundum Raphian loca, ubi castrametati fuerant, qui circa Antiochum. 2 Theodotus autem quidam complere insidias cogitans, assumens ex suppositis sibi armis Ptolemaicis optima, contulit se in Ptolemaei tabernaculum, tanquam solus interfecturus eum, et in hoc dissoluturus bellum. 3 Hunc autem ducens Dositheus, filius Drymeli dictus, genere Iudaeus, postea autem commutans legitima, et a patriis sanctionibus alienus factus, ignobilem quendam reclinavit in tabernaculo, quem contigit ferre illius supplicium. 4 Facto autem forti proelio, et rebus magis bene succedentibus Antiocho. Valde Arsinoe obambulans exercitus hortabatur, cum miseria et lachrymis capillos soluta, ut auxiliarentur sibi ipsis, et filiis, et uxoribus, audacter promittens se daturam vincentibus cuilibet duas minas auri. 5 Et sic contigit adversarios in manuum pugna perimi, multos autem et captivos comprehensos esse. 6 Compos factus autem insidiarum iudicavit propinquas civitates adveniens hortari. 7 Faciens autem hoc, et delubris dona tribuens, bono esse animo subditos fecit. 8 At Iudaeis mittentibus ad eum ex senatu, et senioribus salutaturos eum, et munera portaturos, et pro his quae contigerant, congratulaturos, contigit magis ei in animo, sedere, ut citissime ad eos veniret. 9 Perveniens autem Ierosolymam, et sacrificans maximo Deo, et gratias reddens, et eorum, quae deinde aliquid loco faciens, et iam veniens in locum, et diligentia, et decore stupefactus 10 miratus autem et templi optimam instructionem, cogitavit decernere in templum intrare. 11 His autem dicentibus non licere fieri hoc, quia neque his, qui ex gente, licet intrare, neque omnibus sacerdotibus, sed soli praeposito omnium summo sacerdoti, et hoc in anno semel, ille autem nequaquam persuadebatur. 12 Ipsaque lege spreta, nullatenus cessabat praeferre se ipsum oportere intrare, dicens : "et si illi fraudati sunt hoc honore, me non oportet." 13 Et interrogabat ob quam causam ipsum intrantem in omne phanum nullus prohibuit praesentium. 14 Et quidam imprudenter dixit, male ipsum hoc, acturum esse. 15 Facto autem, inquit, hoc propter aliquam causam, nonne omnino ingressurum esse, et volentibus eis, et non. 16 At sacerdotibus in omnibus vestibus procidentibus, et orantibus maximum Deum auxiliari instanti necessitati, et impetum male irruentis comprimere clamore, et iam cum lachrymis templum implentibus, 17 qui in civitate relicti erant turbati exilierunt, occultum quid existimantes factum. 18 Et inclusae virgines in cubiculis cum matribus egressae sunt, et reddierunt pulverem, comas spargentes, gemituque et suspiriis plateas implebant. 19 Aliae autem et nuper sepositae, nunc ordinatos thalamos et decentem pudorem relinquentes, cursum inordinatum in civitate confecerunt. 20 At infantes ex filiis, ipsaeque, praeter hos, matres et nutrices deferentes, aliter atque aliter, aliae quidem per domos, aliae autem per vias irrevocabiliter eminentissimo templo congregabantur. 21 Varia autem erat in hoc congregatorum oratio, pro his quae iniuste ab illo tentabantur. 22 Cumque his ex civibus audentes non ferebant, denique eo instante et propositum complere cogitante. 23 Clamantes autem impetum ad arma facere, et viriliter pro patria lege mori, multam facere in loco exasperationem, vixque a senibus et presbyteris cohibiti ad eundem orationis affuerunt statum. 24 Et quidem turba ut prius in his versabatur orans. 25 At qui circa regem seniores multipliciter tentabant superbum eius animum coercere a proposito consilio. 26 Induratus autem et omnia praetermittens adhuc et impetum faciebat finem impositurum se existimans praedicto. 27 Haec igitur, et qui circa eum existebant videbant, conversi sunt ut cum nostris invocarent eum qui omnem potestatem habet, praesentibus auxiliari non despicientem iniquum et superbum facinus. 28 Et densissima autem et laboriosa turbarum congregata exclamatione incomparabilis quaedam fuit vox. 29 Videre enim erat non solum homines, sed et muros, et omne solum resonare, ceu iam omnibus tunc mortem communantibus pro loci contaminatione.