Pagina:Boccaccio, Giovanni – Opere latine minori, 1924 – BEIC 1767789.djvu/12

E Wikisource
Haec pagina emendata est
6
BUCCOLICUM CARMEN


pastorum silvis sit: fletus hos pone, precamur.
95Nam si non redeat, sunt et medicamina mille:
carmine sevus amor sacro revocatur et herbis;
carmina sunt nobis, et gratas novimus herbas.
Iamdudum veterem Phorbas iam portat hyacum.

  CumDamon. capreis pascetur ovis, lupus acer ybisco,
100gurgite cum vultur vivet, cumque ethera piscis,
cum freta sulcabit vomer, cum pascua navis,
tunc servare fidem incipiet lasciva puella;
carmine tunc Gallam revocabimus, arte vel herbis.
Ydalium petii culmen sanctumque Cytheron
105et Paphi mirteta dolens, oscillaque ramis
suspendi, pia thura dedi, precibusque potentes
tentavi nymphas, votis superosque vocavi;
postque preces supplex ingentia numera misi
in cassum: crudescit amor, crudescit et ipsa.

  HeuTindarus. michi! nequicquam defers Amarillidis olim
castaneas, Phorba, nobis, bromiumque vetustum.
Frons cecidit viresque animi; precordia dirus
urit amor misero: saxis, heu! verba movemus.
Attamen expecta si cesserit impius ignis.

  ODamon. quantum natura parens tibi, Pamphyle, rerum
posse dedit nemori! Tu sertis nectere flores,
tu cantu recreare greges fluviisque quietem
ponere, tu validas ornos cautesque movere
novisti, et mulcere deos et flectere montes:
120o quantum! Neque sevus amor sua iura negavit
ipse tibi; nam velie tuo, ni fallor, habenas
nunc manibus, nunc mente regis, quod forte Tonanti
non licuit quondam, silvis dum captus amaret.
Quis, nisi tu, placidam fusca sub veste per arva
125Egonis Gallam nuper traxisset in antrum?
quisve inter salices et densa vepreta volentem?
Te, Silvane pater, precor hec: fac cernere possim
quos pectit croceos crines per tempora canos,
et rugis roseas plenas pallescere malas,