EPISTOLA QUINTA
QUÆ EST RESGRIPTUH PETRI RURSUS AD HELOISSAM
ARGUMENTUM
Quatuor capitibus, quibus toUm novissimam Heloissse epistolani constare dicit, argutc res- pondct Abtelardus, singulorumque rationes proscquitur, non tam ut scipsum cxcuset, quam ut ipsam doccat, hortctur, ct consolelur Hcloissam. Primo quidem rationem ponit, qua in postrcmis litteris suis nomcn cjus suo pneposuerit. Sccundo, quod suorum pc- riculorum ct tnortis mentionem egcrit, sc ab ca adjuratum fecissc exponit. Tcrtium de laudum suarum rcjectione approbat : modo id sincerc et sinc laudis fiat cupidilate. Quarto dc sua ulriusquc convcrsionis occasione ad vitam monasticam fusius proscquitur. Plagam in corporis sui foeda parte, quam illa plangebat, sic cxtcnuat, ut eam utriquc salubcrrimam, et multorum bonorum causam esse profiteatur, comparationc turpium cjusdem pudcndx partis actorum : atquc eam ob rem divinam extollit sapientiam et cle- mentiam. Multa dcniquc passim ponunlur ad doctrinam et exhortalionem atque consola- tionem Ileloisste. Ponitur et brevis oratio, qua monacbxe Paracletcnaes Abelaido et Hc loissae Deum propiliarent.
Sponsce Christi servus ejusdem.
In quatuor, memini, circa quai tota epistolae tuae novissiniae summa con- sistit, offensae tuoe commotionem cxpressisti. Primo quidem super hoc con- quereris, qtiod prater consuetudinem epistolarum, imo etiam contra ipsum uaturalem ordinem rerum, epistola nostra tibi directa te milii in salutatione prseposuit. Secundo, quod quum vobis consolationis potius remedium afTerre debuissem desolationem auxi* et quas mitigare debueram lacrymas cxcitavi, illud videlicet ibidem adjungens : « Quod si me Dominus in manus inixni- corum tradiderit, ut me scilicet praevalentes interficianl, etc.» Tertio vero vcterem illam et assiduam querelam tuam in Deum adjecisti, de modo vi- delicet nostiie conversioius ad Dcum, et crudclitalc proditionis illius in me commissse. Deniquc accusationem tui contra nostram iu te laudem oppo- suisti, non cum supplicatione modica, ne id dcinceps pncsumcrem.
