Cum primum longos posui de more capillos,
estque mihi primum tradita pura toga;
haec me verbosas suasit perdiscere leges,
20amplaque clamosi quaerere lucra fori;
atque eadem optatam sperantem attingere metam
non ultra passa est improba Terre pedem;
meque ad Permessum vocat, aoniamque Aganippem,
aptaque virgineis mollia prata choris;
25meque iubet docto vitam producere cantu,
per nemora illa, avidis non adeunda viris.
Iainque acies, iam facta ducum, iam fortia Martis
concipit aeterna bella canenda tuba.
Ecce iterum. — Male sana, inquit, quid inutile tento
30hoc studium? Vati praemia nulla manent. —
Meque aulae cogit dominam tentare potentem
fortunam obsequio servitioque gravi.
Mox ubi pcrtaesum est male grati principis, illa
non tulit hic resides longius ire moras.
35Laudat et aeratis ut eam spectabilis armis,
et meream forti eonspiciendus equo;
et mihi sunt aptae vires, patiensque laborum
corpus, et has possunt tela decere manus.
Nec mora; bellator sonipes, et cuncta parantur
40instrumenta acri commoda militiae;
iuratusque pio celebri sub principe miles,
expecto horrisonae martia signa tubae.
Iam neque castra placent, rursus nec classica nobis;
ite procul, getici tela cruenta dei.
4Humano ne trucem foedabo sanguine dextram,
ut meus assiduo sub bove crescat ager?
Et breve mortis iter sternam mihi, ut horridus umbram
horreat immitem portitor ipse meam,
atque aliquis, placida aspiciens a sede piorum
50me procul Eumenidum verbera saeva pati,
— En qui Musarum liquit grata oda, dicat,
anxius ut raperet munere Martis opes; —
Pagina:Ariosto, Ludovico – Lirica, 1924 – BEIC 1740033.djvu/229
Haec pagina nondum emendata est
223
vii - lirica latina
