EsneTindarus. tui compos? Paulum requiesce sub antro;
est equidem veteris michi grandis copia bachi.
Perge, precor, Phorba, crateras fronde corona;
en pendant ansis patulam, si cernis, ad alnum.
Interea que dira lues michi pandito, Damon,
te cruciet: leviat mentes recitasse dolores.
QuisDamon. neget? Audieram solitum cantare Menalcam.
Ast ego si dicam, mecum lacrimaberis ipse.
Sic Tindarus. volo. Quem letis tantum dicemus amicum?
NymphaDamon. fuit silvis totis pulcherrima nostris;
et quantum lauro cedit funesta cupressus,
cupresso mirtus bicolor, mirtove mirice,
Tindare, huic tantum cedit Galathea Miconis.
Hec facilem placidis quondam me cepit in annis
has inter fagos, pulchris comitata napeis.
Heu! quibus hec oculis, roseo suffusa rubore,
impulit in pectus flammas quibus uror, et auxit
blanda nimis! Nobis volucres nunc terre sagictas,
nunc solita et catulos, nunc retia tendere cervis,
dissuadere truces ursos ac dentibus apros
ne sequerer sevos, lata et venabula furtim
surripere, ut vacuo lenes apponeret arcus.
Indignor memorans: quercus michi testis amorum est.
Amplexus centum cui iunximus, oscula centum,
nunc alios, oblita mei, sic temperat ignes,
ut moriar: permitte mori; moriemur amando!
Sed videant silve montes arbusta fluenta,
et memores nymphe reddant pro munere munus.
AbsitTindarus., mi Damon! Nimium falluntur amantes.
Quid nosti cur ista feras? Stat sepe sub umbra
ignis. Dum pallet iuvenis, tum fervet Adonis.
ErrasDamon., non sic est: fraus hec notissima nobis.
Antrum grande manet silvis sub colle virentis
Montis Ugi, quo forte greges contraxerat Egon,
et pastos gracili solus refovebat avena.
Huc ego dum, Phytia pecori custode relicto,
Pagina:Boccaccio, Giovanni – Opere latine minori, 1924 – BEIC 1767789.djvu/10
Haec pagina emendata est
4
BUCCOLICUM CARMEN
