et pecudes prostrasse canes, noctisque per umbram
ex septis ululare lupos audisse, nefandum
prodigium dederant. Sed die, quas, obsecro, voces
illa dabat deflens? Tua presto stat tibi merces.
QuasCaliopus. ego concepi, referam. Tu, dulcis Aminta,
nunc oculos gregibus prestes servesque, precamur,
ne si damna satis faciant fortasse capelle,
hyrsutus Corilas, Bavio mittente, lacesset
hyrcos interea morsu vel terreat agnos.
NePamphylus. dubites, saxis sistet baculoque iuvabit.
IllaCaliopus. diu postquam faunos nymphasque vocavit
in cassum, pectusque manu pulsavit et ora,
vocibus assiduis syrene in litore fractis
Parthenopes residens, misere singultibus inquit:
— Non fuit ausonicis campis, me iudice, silva hac
letior aut maior, nulla atque capacior evi.
Hec fagis celum tangebat et ylice multa,
quercubus insignis, viridi spectandaque lauro
ac cedro crebra, funesta et pulchra cupressu.
Non adeo quondam formosa Libistridos ursis
horrida, cui cessit magnorum Ercinia nutrix
silvestrumque boum gelido sub cardine celi,
Ydaque iudicio Paridis memoranda puellis,
bebritiumve nemus cessit, cessitque erimantum.
Floribus hec ramos et prata virentia semper
pingebat croceis roseisque et mille colorum,
colchida dum primum siccaret veliera Phebus.
Quid referam claros leni per gramina cursu
serpentes rivos fontesque lacusque recentes
antraque perpetuis non arte recondita tophis?
Hac picte nidos cuncte fecere volucres;
psytacus exustis usque huc accessit ab arvis,
captus amore soli, sic et pulcherrima fenix.
Nec fuit Ytalie que ferret silva leones
hanc preter: mites tulit hec iraque verendos,
ut taceam lepores, cervos et dente minaces
