Preterea, o iuvenes, sensistis carminis huius
celestes sensus? Nunquam michi Tytirus olim
cantavit similes, senior nec Mopsus apricis
parrasius silvis: sanctum et memorabile totum est.
Virginibus nivee dentur mea cura columbe,
ast pueris fortes dederat quos Yschiros arcus.
SintOlympia. tua; nil fertur quod sit mortale per oras
quas dites colimus; renuunt eterna caducum.
QuasSilvius. oras, mea nata, refers? quas, deprecor, oras?
Nos omnes teget illa domus, somnosque quietos
herba dabit viridis cespesque sub ylice mensam;
vitreus is large prestabit pocula rivus;
castaneas mites et poma recentia nobis
rustica silva feret, teneros grex fertilis edos
laeque simul pressum. Quas ergo exquiritis oras?
NonOlympia. tibi, care pater, dixi, Berecinthia mater
exuvias gremio servet quas ipse dedisti?
Non sum que fueram, dum tecum parvula vixi,
nam numero sum iuncta deúm; me pulcher Olympus
expectat comitesque meos; stat vertere gressus
in patriam: tu vive, pater dulcissime, felix!
Heu!Silvius. moriar lacrimans, miserum si, nata, relinquis.
Pone,Olympia. precor, luctus; credisne refringere fatum
nunc lacrimis? Omnes silvis quoteunque creati
nascimur in mortem: feci quod tu quoque, Silvi,
post facies. Noli, queso, lacerare deorum
invidia eternos annos; tibi crede quietem
post funus, laudesque pias michi reddito celo,
quod moriens fugi mortem nemorumque labores.
Separor ad tempus; post hec me quippe videbis,
perpetuosque trahes mecum feliciter annos.
InSilvius. lacrimis oculos fundam tristemque senectam.
Heu! quibus in silvis post anxia fata requiram
te profugam, ex nostris bis raptam viribus oris?
ElysiumOlympia. repeto, quod tu scansurus es olim.
Elysium,Silvius. memini, quondam cantare solebat
