Pagina:Boccaccio, Giovanni – Opere latine minori, 1924 – BEIC 1767789.djvu/79

E Wikisource
Haec pagina emendata est
73
XIV. - OLYMPIA



et postquam amplexus letos ac oscula centum
impressit fronti, multis comitantibus, inquit:
— Venisti, o nostri soboles carissima Silvi!
235«De Libano» nunc «sponsa veni» sacrosque hymeneos
cantemus, matremque viri, mea neptis, honora —
meque trahens, genibus flexis, quo pulchra sedebat
Parthenos, posuit. Leta hec suscepit in ulnis
ancillam, dixitque pie: — Mea filia, nostris
240ecce choris iungere piis sponsique frueris
eternis thalamis, et semper Olympia celo,
que fueras terris Violantes, inclita fies —
inque dedit vestes quas cernis. Si tibi narrem
quos cantus tunc silva dedit, quos fistula versus
245pastoris lyrici, credes vix; omne per antrum
insonuit carmen montis, tantusque refulsit
ignis, ut exuri dixisses omnia flammis,
et totum rosei cecidere per aera flores.

  QueSilvius. sit Parthenos nobis superadde, precamur.

  AlmaOlympia. Iovis genitrix hec est et filia nati,
splendens aula deum, celi decus, inscia noctis,
ethereum sydus, pastorum certa salutis
spes custosque gregum requiesque optata laborum.
Hanc fauni nympheque colunt, hanc grandis Apollo
255laudibus extollit cythara dominamque fatetur;
que residens solio patris veneranda vetusti
a dextris geniti tanto splendore refulget,
ut facie silvam montem collesque polosque
letificet formosa nimis, cui candida circum
260agmina cignorum volitant matremque salutant,
luminis eterni sponsam genitamque cientes.

  EtSilvius. vos quid, pueri, plaudunt dum gucture cigni?

  NosOlympia. pueri legiinus flores factisque corollis
cingimus intonsos crines letisque choreis
265ambimus silvam fontes rivosque sonoros,
et mediis herbis ludentes vocibus altis
Parthenu placide meritos cantamus honores