Pagina:DELITIAE SAPIENTIAE DE AMORE CONJUGIALI.djvu/14

E Wikisource
Haec pagina emendata est
15
DE AMORE CONJUGIALI.

dit, aſſume aliquos ex ſatellitio meo, & renuntia illis, quod adventus illorum mihi ſit acceptus, & introduc illos in Anticuriam meam, & diſtribue cuivis ſuum conclave cum ſuo cubiculo; & ex aulicis meis deſume aliquos, & ex famulis qui miniſtrent illis, & qui ſerviant illis ad nutus; & factum eſt ita. At cum introducti ſunt ab Angelo, quæſiverunt num liceat adire & videre Principem; & reſpondit Angelus, eſt nunc mane, & non licet ante tempus meridiei; ſunt omnes eouſque in ſuis officiis & ſuis operis; ſed invitati eſtis ad prandium; & tunc ad menſam cum Principe noſtro ſedebitis: interea introducam vos in illius Palatium, ubi videbitis magnifica & ſplendida.

12. Cum adducti ſunt ad Palatium, primum viderunt illud ab extra, erat amplum, ſtructum ex porphyrite, & ſubſtructum ex juſpide, & ante portam ſex columnæ altæ ex lapide lazuli, tectum ex laminis auri, feneſtræ altæ ex pellucidiſſimo chryſtallo, harum poſtes etiam ex auro. Poſt hoc, introducti ſunt intus in Palatium, & circumducti a conclavi in conclave, & viderunt ornamenta ineffabilis decoris, ſub tectis decoramenta cælaturæ inimitabilis; juxta parietes poſitas mensas ex argento conflato cum auro, super quibus erant varia utensilia ex lapidibus pretiosis, & ex integris gemmis in formis cæleſtibus; & plura, quæ non aliquis oculus in terris viderat, & inde nec aliquis ſibi fidem inducere potuerat, quod talia in Cælo ſint. Cum in ſtupore ex viſis magnificis illis erant, dixit Angelus, ne miremini, hæc quæ videtis, non ſunt aliqua manu angelica facta & fabricata, ſed ſunt condita ab Opifice Univerſi, & muneri data Principi noſtro; quare hic eſt Ars architectonica in ipſa ſua arte, & ex hac ſunt omnes hujus artis regulæ in Mundo. Porro dixit Angelus, vos poteſtis autumare, quod talia faſcinent oculos noſtros, ac infatuent illos, uſque ut credamus illa noſtri Cæli gaudia eſſe; ſed quia corda noſtra non in illis ſunt, ſunt modo acceſſoria gaudiis cordium noſtrorum; ideo quantum contemplamur illa ut acceſſoria, ac ut opificia Dei, tantum contemplamur Divinam Omnipotentiam & Clementiam in illis.

13. Poſt hæc Angelus dixit illis, nondum eſt Meridies diei, venite mecum in Principis noſtri Hortum, Palatio huic contiguum; & iverunt, ac in introitu dixit, en Hortus magnificus præ hortis in Cæleſti hac Societate; at reſponderunt, quid dicis, non hic eſt Hortus; videmus modo unam Arborem, ac in ramis & in vertice ejus ſicut fructus ex auro, & ſicut folia ex argento, & horum oras exornatas ſmaragdis; & ſub illa Arbore infantes cum alumnis illorum. Ad hæc Angelus voce inſpirata dixit; hæc Arbor eſt in medio Horti, & a nobis vocatur Arbor noſtri Cæli, & a quibuſdam Arbor vitæ. Sed pergite, & appropinquate, & aperientur oculi veſtri, & videbitis Hortum; ac fecerunt ita, & aperti ſunt oculi, & videbant Arbores uberrimas fructibus ſaporis, circumligatas vitibus pampineis, quarum vertices cum fructibus nutabant verſus Arborem vitæ in medio. Arbores hæ in continua ſerie conſitæ erant, quæ exibat & pergebat in perennes orbes ſeu gyros ſicut perpetuæ helicis, erat perfecta Helix arborea, in qua ſpecies poſt ſpecies continue ſecundum nobilitates fructuum ſequebantur: principium circumgyrationis diſtabat ab Arbore in medio inſigni intervallo, ac intervallum coruſcabat jubare lucis, ex

quo