8. Per id tempus, in ea Provinciæ parte, ad Ilicitanum Sinum vergente, nullus adhuc motus, accurantibus Murcienſi potiſſimum, Ludovico Belluga, & Orcellenſi, Joſepho Turritano, Epiſcopis. Valentiam autem, dum hæc in Provincia gerebantur, quoniam legibus nullus erat locus, omncs ſcelerati impuratique undique confluxerant: vir bonus vix uſpiam, implentibus forum viaſque ruſticis armatis, ac meris hominum mendicabulis. Immutata prorſus urbis facies; ſummæ lætitiæ, quam diuturna quies pepererat; trepidatio ingens ſucceſſit. Siquidem perditi illi homines, quos malum publicum alebat, cum ſuis ſimilibus conjuncti, per urbem diſcurrebant, Nobiles, ac Regis ſtudioſos ad mortem depoſcebant, eorum bona diripiendi cupidine flagrantes. Et vel ipſi Archiepiſcopo, Antonio Cardonæ, in ejus ædes, perfractis foribus, irrumpentes armati, ſceleratis vocibus mortem intendebant. Honeſtiſſimi quique, qui eodem ſe receperant, ad Cœnobitarum ædes confugere: & quanquam locorum religionem pro munimento objiciebant, in ſumma tamen erant trepidatione, adeò ut per eos dies nemo bonorum, haud anime viveret ſecurus. Ad hæc, mulieres nobiles, & quæ ab his turbis averſum gerebant animum, ſuo metu periculum metiri, afflictare ſeſe, omnia pavere, ac demum deſertis familiis, ad Sacratarum virginum gynæcea confugiebant, non ceſſante per eos dies æris campani Templi maximi pulſu, quò aliis terror incuteretur, cives, & agreſtes ad arma vocarentur. Archiepiſcopus igitur, & Prorex, Joſephus Ferrerius Almenaræ Comes, vir integerrimæ in Regem fidei, Joannes Caſtelvinius cum ſuis familiis, Vincentius item Monſorivius, Joſephus Salcedo, Philippus Ripollius Regii Procuratoris Aſſeſſor, Jofephus Sanzius, Emanuel Stephanus à Lacu, & ſi qui alii fue-
