B. Quae sunt illae mīrae imāgines quae sē ex armāriis ostendunt?
R. Hae etiam vultūs māiōrum clārōrum exprimunt.
B. Omnibusne vestris māiōribus imāgines sunt?
R. Haud ita: sed eīs tantum quī summum exercērent magistrātum. Sed prōdeās, sīs.
B. Quo nōmine hōc conclāve appellas?
R. Tablīnum hōc est, quā pater meus sedēre solet.
B. In istis armāriis quid est?
R. Tabulae paternae et, mēhercle, aes paternum. Quam velim tantum quantum mihi placēret capere!
B. Mihi quidem pater dēnārium[1] in septēnos dies dat.
R. Vēra? … At quem aspicis patris est lectus lucubrātōrius in quo et legit et scrībit. … Nē rectē īveris, sed laevā manū.
B. Quōmodo? Vis aulaca redūcam?
R. Immo mē sinās. Hōc est trīclīnium.
B. Parvulum est, āc dīmidio minus nostro.
R. Haec rēs quadrāta est mensa.
B. Ita est; similis est nostrae, At quō[2] lecti isti?
R. In hīs recubant convīvae, in lecto terni.
B. Quam lauti sunt lecti aereis crūribus ornāti!
