Et si quid esset, tamen hōc caelum me dies aliquot ā publico cohibuisset.
P. At nunc sūdum est, et ad ambulandum invītat. Vidē ut sōl se ostendere incipiat!
I. Si ambulāre libet, nōn recūso.
P. Plānē vidētur hōc ūtendum esse caelo.
I. Adsciscendus est ūnus aut alter congerro.
P. Fīet, modo dīcas quos velīs.
I. Quid si Cūriōnem?[1]
P. Haud multum interest inter Cūriōnem et nūgōnem.
I. Age, placet.
P. Quid si Sallustium?
I. Homo minimē mūtus est.
P. Si videtur, Naevium adiungēmus.
I. Si quidem dabitur illius copia, nunquam erit fābulārum inopia. Superest ut locum dīspicias amoenum.
P. Ego vēro tibi locum ostendam ubi nec nemoris umbram, nec prātōrum viriditātem, nec fontium vīvas aquas dēsīderābis.
I. Magnificē pollicēris.
P. Nimium libris es affixus: immodico studio tē ipsum māceras. Vērum est Horātiānum illud: ‘Nōn semper arcum tendit Apollo.’
- ↑ Curionem: supply vocamus, ‘invite.’