Pagina:Foliot Canticum.pdf/304

E Wikisource
Haec pagina emendata est

17 Donec adspiret dies, & inclinentur umbræ.

Donec venturi seculi lux oriatur æterna, & umbra, id est, errores præsentis vitæ transeant.


Revertere, similis esto, Dilecte mi, capreæ aut binnulo cervorum super montes Bethel.

Obsecro, Dilecte mi, ut sæpius dulcedine tuæ visitationis revertaris ad me, quia cum carne quam de patriarcharum origine sumpsisti, super altitudinem omnem cœlestium montium ascendisti, ut laborem peregrinationis meæ speculatione æternæ patriæ releves.

C a p. III
1 In lectulo meo per noctes quæ sivi quem diligit anima mea; quæsivi, & non iuveni illum.[1]

Iamdudum, inquit, multo studio quæsivi Dominum; sed quæ adhuc illecebris carnis meæ subdita fui, & tenebris profundæ ignorantiæ obcæcata, non inveni lumen veritatis, id est, Dominum.

  1. Vox electæ de Gentibus Ecclesiæ.
2 Surgam,