Pagina:Foliot Canticum.pdf/326

E Wikisource
Haec pagina emendata est
317
C a p. IV

Anima mea liquefacta est ut loquutus est.

Qvanto suavius, inquit, vocem atque viciniam Dilecti mei accepi, tanto sumlimius quicquid in me erat frigidum, charitate incaluit, & liquefactum est.


Quæsivi, & non in veni illum; vocavi, & non respondit mihi.

Qvia donum compunctionis & dulcedinis intimæ, non in arbitrio est volentis, sed in miseratione dantis. Ideo non semper habent illud æqualiter, quia non ita se offert Deus in exilio laborantibus, quomodo in patria regnantibus.


7 Invenerunt me custodes qui circuieruntcivitate, percusserunt me, & vulneraverunt me, tulerunt palliam meum mihi custodes murorum.

Cvstodes civitatis, id est, Ecclesiæ sancti Doctores, qui sedula prædicatione circumeunt corda singulorum, & spiculis amoris cœlestis vulnerant, &, ut magis ardeant inflammescunt, & vetustæ conversationis tegmen eis subtrahunt.

8 Adjuro