in statione fuerant, quiete invitati ad pabulum colligendum dilaberentur, emissi primum Hispani, velocitate gentili in palantes effunduntur, et convulnerant confunduntque nihil taie exspectantes; prius deinde, quam resisti his inciperet, scutati erumpunt e saltu, et redeuntes in ordinem consternunt, vertuntque: fugientibus equites immissi, toto eos spatio, quo redibatur in castra, persequuti cædunt: curatum quoque, ne quis effugeret. Nam reliqui ducenti et quinquaginta equites, præmissi facile per compendia itinerum effusis habenis, antequam ad castra Pompeii perveniretur, conversi, occurrunt eis qui primi fugerant. Ad cujus rei sensum Pompeio emittente legionem cum D. Lælio in præsidium suorum, subducti in dextrum latus velut cesserunt equites; deinde, et quum ita legionem hanc a tergo infestarent, quum jam etiam a fronte, qui pabulatores persequuti erant, incursarent, sic legio quoque inter duas acies hostium cum legato suo elisa est: ad cujus præsidium Pompeio totum educente exercitum, Sertorius quoque e collibus suos instructos ostendit, effecitque ne Pompeio expediret. Ita præter duplex damnum, eadem sollertia illatum, spectatorem quoque eum cladis suorum continuit. Hoc primum prœlium inter Sertorium et Pompeium fuit: decem millia hominum de Pompeii exercitu amissa, et omnia impedimenta, Livius auctor est[71].
32. Pompeius, in Hispania, dispositis ante, qui ex occulto aggrederentur, simulato metu deduxit instantem
