nentibus planities, quum utriusque partis plurimum interesset, colles proximos occupare, idque propter saxorum asperitatem esset difficile, tanquam Ilerdam repetiturum retro agmen ordinavit, faciente inopia fidem destinationi. Intra brevissimum deinde spatium, exiguo circuitu flexit repente ad montes occupandos. Quo visu perturbati Afraniani, velut captis castris, et ipsi effuso cursu eosdem montes petiere: quod futurum quum prædivinasset Cæsar[76], partim peditatu, quem præmiserat, partim ab tergo submissis equitibus, inordinatos est adortus.
39. Antonius, apud Forum Gallorum[77], quum Pansam consulem adventare comperisset, insidiis per silvestria Æmiliæ viæ dispositis, agmen ejus excepit, fuditque, et ipsum eo vulnere affecit, quo intra paucos dies exanimaretur.
40. Juba rex, in Africa, bello civili, Curionis animum simulato regressu[78] impulit in vanam alacritatem: cujus spei vanitate deceptus Curio, dum tanquam fugientem Saburam, regium præfectum, persequitur, devenit in patentes campos: ubi Numidarum circumventus equitatu, perdito exercitu[79], cecidit.
41. Melanthus, dux Atheniensium, quum, provocatus a rege hostium Xantho Bœotio, descendisset ad pugnam, ut primum cominus stetit, « Inique, inquit, Xanthe, et contra pactum facis: adversus solum enim cum altero processisti. » Quumque admira tus ille, quis-
