idem illud uno die remensus, securos Segobrigenses, et sacrificio tum quum maxime occupatos oppressit.
5. Epaminondas, in Mantinia[55] quum Lacedæmonios in subsidium hosti venisse animadverteret, ratus posse Lacedæmonem occupari, si clam illo profectus esset, nocte crebros ignes fieri jussit, ut specie remanendi occultaret profectionem; sed, a transfuga proditus, assequuto exercitu Lacedæmoniorum, itinere quidem, quo Spartam petebat, destitit: idem tamen consilium convertit ad Mantinienses. Æque enim ignibus factis Lacedæmonios, quasi maneret, frustratus, per quadraginta millia passuum Mantiniam revertit, eamque auxilio destitutam occupavit.
1. Alcibiades Atheniensis, civitate sua a Lacedæmoniis obsessa, veritus negligentiam vigilum, denuntiavit his qui in stationibus erant, observarent lumen, quod nocte ostensurus esset ex arce, et ad conspectum ejus ipsi quoque lumina attollerent: in quo munere qui cessasset, pœnam passurum. Dum sollicite exspectatur signum ducis, pervigilatum ab omnibus, et suspectæ noctis periculum evitatum est[56].
2. Iphicrates, dux Atheniensium, quum præsidio Corinthum teneret, et sub adventum hostium ipse vigilias circuiret, vigilem, quem dormientem viderat,