instruxit; ac meliorem fidelioremque habuit, quam habuerat, antequam offenderet.
38. T. Quinctius Crispinus, post infaustam adversus Pœnos dimicationem, qua collegam Marcellum amiserat, quum comperisset, potitum annulo interfecti Hannibalem, litteras circa municipia totius Italiæ dimisit, ne crederent epistolis, si quæ Marcelli annulo[100] obsignatæ perferrentur: monitione consequutus, ut Salapia, et aliæ urbes frustra Hannibalis dolis tentarentur.
39. Post Cannensem cladem perculsis ita Romanorum animis, ut pars magna reliquiarum nobilissimis auctoribus deserendæ Italiæ iniret consilium, P. Scipio adolescens admodum, impetu facto, in eo ipso, in quo talia agitabantur, cœtu pronuntiavit, manu se sua interfecturum, nisi qui jurasset, non esse sibi mentem destituendæ reipublicæ. Quumque ipse primus se religione tali obligasset, stricto gladio mortem uni ex proximis minatus, nisi acciperet sacramentum, illum metu, ceteros etiam exemplo, coegit ad jurandum[101].
40. Volscorum castra[102] quum prope virgultas silvasque posita essent, Camillus ea omnia, quæ conceptum ignem usque in vallum perferre poterant, incendit: et sic adversarios exuit castris.
41. P. Crassus, bello Sociali, eodem modo prope cum copiis omnibus interceptus est.
42. Q. Metellus in Hispania castra moturus, quum in agmine milites…[103] continerent se intra castra, Hermocrates detentos eos postero die habilioribus jam suis tradidit, bellumque confecit.
