t7t ECCLESIA CA XLVII. Johannes de Narbonne Antonii ex 1 fratre nepos, jam an. 1524. A 11.1531 » causa exc idit quam advcrsus quosdam c monachisut refractarios habebat. Anno 1539. solemne funus Jo- hannis Dcs-prczMontalban.episcopi cum pontificalibus indumentis in ipsa principe eccleiia celebravit. Abbatiam, permittente rege, epis- copatu Bitcrrensi commutavit an. 1543. cnm Joanuc de Letes Johanis Dcs-prez nepote. XL VI1 l.Johannesde Letcsjcxpcrmutationc, flt dictum cst, monachos ad numerum 30. contraxit, qui nobiles forent. Cum iisdcm transegit annis 1543. & 1544. quam transactionem Paulus j 111. summus pontifex bulla confirmavit VII. cal. Junii, an. 1. fui pontificatus. Eamquoque rex ratam habuit, annoque 1556. Johannes abbatiam suam cardinali Guisio resignavit, quo facto Catholicam sidem abjuravit. XL1X. Ludovicus de Lorraine S. R. E. car- dinalls, abbas coenobiorum S.Dionysii, Fiscam- ni, S. Remigii, Dervensis, &c. & Moisiiaci an. circiter 1560. deinde Remensis archiepis- copus, Moisiiacum possedit ad an. 1578. quo germano pedum ceisit. L. Carolus de Lorraine S » R. E. cardinalis, dictus de Vaudemont, cedente Ludovico, C pedum coenobii Moisiiac. assumit an. 1578. ge- ritque ad annum 1597. LI. FranciscusdeValettedeCornusson, alterius Francisci deValette Cornusson episcopiVa- DURCENSIS. 171 . brensis, & Johannis summi magistri Melitensis ordinis sancti Johannis Hierosolymitani nepos, abbas MoifliaC. nominatur an. 1597. An. 1600. mortuo patruo factus est episcopus Vabrensis. An.circitcr seIO.pedum cessit nepoti cognomini. LII. Franciscus episcopus Vabrensis abbatiam obtinebat 1618*. adicito sibi coadjutore Franciseo cpiscopo Philadclphicnsi, tamepisco- patus quam abbatiæ Moisiiaceniis. U terque eo annocgit apud pontificem maximum Paulum V. ut vita regularis in monasterio exstingueretur, canonicis in locum monachorum substitutis. j LIII. Julius Mazarini S. R. E. cardinalis, regni Franciæ administer primus, Moissiaci commendant habet ad annum 1662. LI V. Arnaldus S. R. E. cardinalis Atcsten- sis ( d’Est) regit ad an. 1672. quo Mutinæ obiit 11. cal. Octobris. LV. Johannes-Franciscus d’Estrades filius Godesridi comitis d’Estrades Franciæ ma- refcalli, nobilitate generis, eruditione, faCtm- dia, peritia in tractandis regni negotiis claris- simus, meritoque sisspiciendus, adhuc ab anno 1672. præest hoc anno 1714. Variis legationibus pro rege Christianiflimo apud rempublicam Venetam, & Sabaudiæ, Pedimontiique, &c. tetrarcham, feliciter perfunctus, in secessu peramoeno prope Parisios nunc doctis quæ sibi fecit otiis fruitur, & Deo, sibi, amicis, musis vivit ; utinam diu. FIGIACUM. FIdACUM, quandoque Fiacum, monasterium ordinis S. Benedicti antiquum & illustre in diœcesi & pago Caturcensi, ad Sellam amnem qui influit in Olitim (le Lot) non longe a Divona Cadurcorum, fi tum est versus orientem ; ubi propter celebre hoc coenobium, populorum frequentia condendæ urbis non ignobilis occasionem præbuit ; in qua Prædicatores, Ere- mitæ S. Augustini, Minores dicti Capucini, coenobia habent. Ibi etiam duo siint monialium parthenones, unum Benedictinarum, Clarissa- rum seu si>rorum ex instituto S.Claræ, alterum. Iis sacris locis adde seminarium juniorum Clericorum. Monasteriumhoe Pipinus4 fundavit (senior pater Karoli Magni, an junior Aquitaniærex quæritur) cujus ea de re diploma editum est tomo x 111.Spicilegii, ex quo hæcpauca descripsi- mus : Notum esse volumus cunctis Christum colentibus prasentibus jcilicet & suturis, qualiter lotum tn convalle Lonantis* olim a prodecessoribus nostris in pago Caturcino conjiitutum, & ab aquis irruentibus jam pene dissipatum, nos proxima sil- va in eodem pago, habiliori loco, cui Fiacum nomen imposuimus, mutantes, monasterium, vel cetera adificia a sundamentisadificavimus : quod t In archivo urbis Figiacensis exstant litteræ Philippi VI *. regis, quibus confirmat privilegia concefsa a Pipino rcgeFigiaco, an. 7$$. Pipini autem diploma inferitur litteris Philippi VI. pro- indcquc Pipinus quicensotur fundator abbatiae Figiac.non cst rex Aquitaniae filius Ludovid Pii, scd Pipinus Caroli-Magni pater. Mabiilonius primum putavit hoc diploma suisTc Pipini Aquita- niæ regis ; verum hoc monasterium antiquius cstc Pipino juniore, postea confestus csttoni. n. annal. ad an. 81 a. n. 3. Certe litterae Stcphani papæ II. quas suo loco exhibemus, non poffunt convenire tempori Pipini junioris. Optime vero congruunt tempori sc- moris j datum cst cujm an. Gkristi 754. quano Stephanijndict. 8. prasente Domino Stephano papa mirabiliter a Deo tonfecratum prospeximus, ubi monachorum turmam sub cultu religionis divina misurante clementia congregavimus, cui auctore Deo venerabilem virum Anastafium abbatem ordinavimus. Quæ de Figiacensis templi dedicatione & consecratione ab ipso Christo servatore, in cujus honore fuit conditum, facta testibus Stephano papa & Pipino rege, narrantur, praetermittimus, uti opima dona loco sacro a Pipino ejusque siic- cesseribus collata ; ut in abbatum catalogo accurate Contexendo diutius immoremur. I. Abbas fuit Anastasius, ex Pipini regis ejus Fundatoris diplomate, anno 752. ex nostro D. Jacobo Boyer. II. Johannes. III. Stephaniis. Hi duo fuerunt A nastasii suc- cesseres, ante Barbarorum irruptionem, ex his- toria monasterii edita aBaluzio t. 2. misc. p. 300. IV. Aidmarus b I. primum Figiacensis clericus, a Paschali papa in monachum & abbatem benedictus, quod in monasterio nullus monachus superesset, coenobium instauravit circa annum 822. de quo vide inter instrumenta, & vixit annis 31. Mortuus an. 852. indict. xv. temporibus Stephani Cadurcensisepiscopi, sepultus- que est Figiaci, non apud Conchas, quam tamen abbatiam simul regebat. Ceterum Con- chenses hunc abbatem minime norunt, uti plu- res infra commemorandos. Ego vero hic non quid sentiam, sed quid legerim in Figiacensibus tabulis bona fide expono. Jln catalogo abbatum ad me tranfmisto pratcedunt Aidnai- rum Raimundus & Gcraldus quiscdistc an. 816. dicitur.
