d’Arpajon, quam cesiionem summus pontifex. admisit die 3. Februarii. XII. Annad’Arpajonpossedit simul abbatiam de Olivis per dispenlationem quam a sancta scdc obtinuit anno 1537. Hanc abbatissam Francif- cus rex commendavit cardinalibus de A rrnania- co & deTrcmolia suis legatis ad sanctam fedem, litteris datis die 12. Aprilis 1546. XIII. Ludovica de S. Stiplice anno 1564. XIV. N. Hebrard de S. Supiicc quædam ac- quilivit anno 1573— die 13. Junii apud Castrum* novum ( Cajlci-.nau}. Anno Ij90. restituitur ei possellio bonorum quæ Calvinistæ usurparant. aV. Ludovica de Montal adepta est possellio— ■ nem die 25. Februarii anno 1601. quo tempore moniales propter bella confugerant in castrum epilcopi Ruthenensis dictum les Salles de Curans. XVI. Johanna de Calmont missa est in pos- sesiionem anno 1606. die 16. Octobris, in iplis ruinis parthenonis ; at abdicavit 13. Novembris anno 1618. XVII. Aldontia d’Arpajon designata abbatissa accessit ad possessionem abbatiæ in suis ruinis sepultæ die 12. Augusti anno 1619. Sedeam rciiauravit ut in temporalibus, ita in spirituali- bus 5 ædificavit enim ecclesiam, ædes & integrum monasterium ; chartas plerasque & ablata bona recuperavit, ut jure dici possit altera TH EN ENS IS. » 74 sundatrix. Vitam clausit 16. Novemb. 1673. XVI11. Maria-Angelica de Simiane de Mon- chamonialis S. Columbæ Vicnnensis, per nominationem Ludovici ducis d’Arpajon, factam dic 2. Decembris anno 1673. apud Severarum, aditum habuit ad regimen hujus parthenonis, in quo pqtiflimtim ades abbatisse resarciri cu- ravit.ObiitdieI6.Scpt. an. 1685. XIX. Gabrielis de Gaulejac de Ferals proneptis ducis d’Arpajon monialis Veteris-muri, ubi ejus matertera N. d’Arpajon abbatissa erat, cepit possesiionem abbatiæ die 2. Aprilis anno 1686. quam e manibus ejus mors eripuit die 25. Maii an. 1694. XX. Maria Ludovica Tercha d’Alboy de Monrosier, prius præfecta monasterii B. Mariæ apud Ruthcnam urbem, nominatione Catha- rinæd’Arpajon, uxoris Franciscide Royc comitis de Roucy, accita ad parthenonem hunc regendum an. 1694. post multa pro ipsius commodo & emolumento prudenter facta, vivere desiit die 10. Febr. an. 1710. XXI. Maria Anna deMorshon de Laumiere cœnobii alumna, designata est abbatissa ab eadem Catharina d’Arpajon, die 26. Aprilis 1710. possesiionem apprehendit die 19. Maii an. ejusdem, ac nunc præesu
VABRENSIS ABBATIA ET EPISCOPATUS. VAbrense monasterium ord. S. Benedicti in pago Ruthenensi conditum est ad Dordonam * siuviolum, a Raimundo comite Tolosano, pro Palnatensibus monachis eorumque abbate Adalgasto, qui post eversum a Normannis Palnatense cœnobium in Petracoricensi pago situm, ad comitem confugerant, abeo invitati. Charta fundationis, quam Catellus in hist. comitum Tolosanorum refert lib. 1. data est an. xxm. regnante Karolo rege, videlicet Calvo, qui anno sequcnti, regni fui vicefimoquarto, præccptosuo confirmavit omnia quæ Raimundus comes, eiusque uxor Berteys novo contulerant cœnobio. Cum hæc pia comitissa virosuo annos 20. su- pervixisset, non destitit locum illum beneficiis cumulare, ubi quartus ejus filius habitum monasticum induit. Ecclesia Vabrensis dedicata est Deo Servatori, ejusque sanctisiimæ matri, sanctoquo Dionysio. Noster D. Claudius Estiennot ejusdem ecclesiæ patronos docet esse SS. Marium & Amantium episcopum Lutcvensem. Chenutius addit his sanctis tutelaribus principem apostolorum. Sane hos omnes præter S. Amantium complectitur diploma Bcrtciz comitissæ, quod infra legefis. Ceterum cave putes castrum Vabrense, cujus meminit Gregorius Turonicus lib. 9. historiæ c. 9. & pagum Vabrensem cap. 12. intelligi debere de pago & castro Vabrensi in Aquitania, uti visum est Chenutio, Roberto &c. Etenim pagus Vabrensis aGrcgorio commemoratus, cui castrum videtur nomen dedisse, extendebatur inter Mosam & Mosellam, cujus pars adhuc nomen retinet, appellaturgue vernacule le Pais de Vaivre. Tanta fuit religionis & sanctitatis opinio in monasterio Vabrensi, ut S. Geraldus volens monasterium Aureliacensecondere, ad illud miferitwoWc ; pueros in regulari disciplina instituendos, per quos postea piceas in novo floreret cœnobio. Attamen ( ut est fluxa & instabilis rerum omnium.humanarum conditio) seculo XI. inclinante, monasterium hoc erat ab omni ordine destitutum, & habitatoribus vacuatum ; quod movit abbatem Dcodatum^Z. Deusde, ut illud abbati S. Victoris Malliliensis aC monachis traderet ordinandum. Sub quorum potestate perseveravit us- que ad an. 1317. quo Johannes XXII. illud erexit in ecclesiam episcopalem, cujus erectionis bullam damus in instrumentis. Porro antequam de episcopis Vabrensibus loquamur, operæ pretium clt abbatum seriem exhibere, quam præsercim ex chartis hujus ecclesiæ collegimus. SERIES ABBATUM VABRENSIU.Vf. I. Abbas fuit Adalgisus, qui Palnatense * monasterium pagi Pctracoricensis prius guber- narat, uti jam diximus. Mortuo Raimundo Tolosano comite duobus post fundatum monasterium annis, Berteiz comitissa, & filius illius Bernardus cojnes, multa contulerunt ex S 4 De boc monasterio loquemur, quando Pctracoiicenfis diœ- Ccfis abintias recensobimus. Tornus l.
