Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/207

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

, 43 ECCLESIA j Strozzi archiepiscopus Aquensis, Franciscusj de Peruflis dominus & baro de Lauris regis con- siliarius & præsies in curia sijprema Provinciae, ac Michael Brun præpositus Pancti Salvatoris Aquensis subdelegati a cardinalibus Lotharin- go & Borbonio in Provincia, pro venditione 50000. nummorum annui redditus repartienda in ecclesias Franciæ ; de episcopo Sistaricensi, qui sibi impositæ taxationi non satisfecerat, statuunt inquirendum esse quis foret valor condo* minii de Jarjayes, ad dictum episcopum pertinentis, ac postea procedendum ad venditionem j 21. Julii 1569. XXXVI. Gilbertus-Carolus d’EIbier capituli suffragiis nominatus 1579. Julii 16. XXXVII. Josephus I. Pelicot, canonicus ac præceptor Aquensis, deinde præpositus 1601. Aprilis 24. XXXVIII. JosiephusII.Pelicot anno 1627. Januarii 10. XXXIX Marchier 1629. quo anno in nullo defuit peste laborantibus, quibus impavidus die noctuque invitis amicis subvenit. XL. Bonisacius Pelicot anno 1632. XLI. Antonius d’Arbaud dominus de Barge- QUENSIS. 344 mon ex canonico factus præposituS 1638. 1 o. die Decembris, postea sede vacante, archiepisco- patus Aquensis vicarius generalis & officialis 1644. ac tandem Sistaricensis episcopus. XLI I.Johannes V. de Chazelles juris utritss- 2ue doctor, dominus temporalis burgi Pancti tndreæ civitatis Aquensis, ex canonico electus anno 1648. die 6. Augusti. XLIII Josephus III. Figuiere nominatus a rege jure regaliæ anno 1671. possessionem iniit 9. die Februarii anno 1672. VicariusgencraliS archiepiscopatus, sedevacante, an. 1685. Mortuus in præpositura anno 1690. 22. Februarii. XL.1V. Gabriel de Cosijac nepos DanieliS de Cosnac archiepiscopi, filius A rmandi de Cosa nac, & Mariæ de Veilhan de Penacors, præpositus, factus est episcopus Diensis anno 1701. XLV. Benjamin de Juliae anno 1702. per resignationem præcedentis, procancellariam universitatis Aquensis etiam exercebat. XLVI. Franciscus de Fargues, insacra theologia doctor, dominus de Naves, prior S. Germani de Creisse, necnon S. Michaeiis de Mirabellis, est canonicus ac præpositus ecclesiæ metropoli- tanæ Aquensis hoc anno 1714.. ABBATIÆ DIŒCESIS AQUENSIS. VEterum in diœcesi Aquensi monasteriorum nulla exstat memoria ante seculum decimum. Attamen Guestiayus in siio Cassiano illustrato meminit cujusisam monasterii S. Maximini, quod Cointiusex ejusdem Guesnayi ; testimonio asserit recentius fuisse Massiliensi S. Victoris cœnobio ; sed valde obscura sunt hujus antiqui monasterii vestigia, nostroque Ma- billonio prorsus incognita.* nam aliunde constat fuisse seculo XIII. desinente monasterium S. Maximini in diœcesi Aquensi, quod fratribus Praedicatoribus attribuit hoc seculo XIII. Carolus II. Siciliæ rex & Provinciæ comeS, ut leges in advena Massiliensi Magdalena & in Caffiano illustrato Guesnayi, libro 2. Hanc vero unionem monasterii sancti Maximini ordini Praedicatorum an. 1295. Bonisacius papa VIII. confirmavit ad preces Caroli II. Siciliæ regis, ut suserefert Honoratus Bouche in his- • toria Provinciæ. Primum quod nobis occurrit monasterium est cella S. Perpetuæ, ex qua pqstmodum facta est abbatia momalium, (sic enim quandoque appellatur) de qua infra. In historia manu exarata majorum priorum Cluniacensium fit mentio abbatiae Panctorum Martyrum Gervasii & Protasii stiper ripam maris, cui Pontius Miles de Foffis quoddam donum fecit, approbante Rostagno Aquensi ar- chiepiscopo & fratribus ejus, anno circiter 1081. Hujus vero donationis confirmationem admi- sit Ivo de sitint Seigne prior Cluniacensis. Sed hæc abbatia male tribuitur diœcesi Aquensi : pertinet enim ad Arelatensiem.Restat ergo ut de duabus loquamur, quæ siint S ilva-cana, Ord. Cisterc. Arta-cella, Ord. S. Bened. fem. S I L V A-C ANA. SIlva*cana abbatia ordinis Cisterciensis ex filiabus Morimundi*, in diœcesi Aquensi, fundata dicitur an. 1147. postea unita est capitulo ecclesiæ metropolitanæ Pancti Salvatoris. Fundator ejus fuit Raimundus de Baucio ; exstat enim in tab. archiepiscopi Areiatensis noa titia, quomodo nobilis vir Raimundus de Bau- cio pro remedio animæ siiæ & parentum siio- rum dedit Deo & abbati, & monachis B. Mariæ de Morimundo locum de Silva-cana ad monasterium construendum secundum statuta ordinis Cisterciensis. Datum fuit anno 1147. Longe antiquior esset hæc abbatia, imo etiam exstitisset antequam ordo Cisterciensis fuisset institutus & propagatus, si vera forent quæRuf- sius dicit in historia S. Victoris Massiliensis, quam historiæ Maffiliæ attexuit ; nempe in Ri « chardo abbate, cujus vicarius nomine GuilleL mus dicitur dedisse Guillelmo abbati Silvæ- canæ ecclesiam S. Victoris deGontardo, ante annum 1112. At Richardus hoc anno abbaS sancti Victoris non erat, sed Otto s quo tempore vix vagiebat ordo Cisterciensis. Sed quæ Ruffius tribuit Guillelmo vices gerenti Richar- di facti Narbonensis archiepiscopi, debent intelli » gi de Guillelmo qui sedeoat anno 1150. Primus fortasse Silvæ-canæ abbas fuit Gila- bertus, cui Guillelmus abbas Pancti Victoris, dedit quastlam ecclesias *an. 1151. Anno 1158. Pontius de Luperiis archiepiscopus Aquensis, & canonici ejus dederunt Guilliberto & monachis decimas de omni laboratione quam fecerint in terra, quam dedit ei Petrus de Lam- bisco & Rostagnusde Cadeneto, &c. a Ecclcfiam S. viitorifdeGWMj. St alits.