4t4 ECCLESIA l stratus (penes quos jus pacis erat ac belli) delec— A ti siint. Ex ea prognatus stirpe Octavianus Do- nius toparcha Attichii in Gallia, cum per Mag- dalenam Tornabonam matrem, ad’Catharinæ & Mariæ Mediceæ Galliæ Augustarum progeniem, ex Lucretia Tornabona, Petri Medicei conjuge, affinitatis jure spectaret, a regibus Henrico IIL & IV. primum sitnctioris consu storii comes factus, tum regio ærariopræscctus, dein Mariæ Mediceæ & Elssabethæ Franciæ, Hiipaniæ reginæ ejussiliæ palatii magister est Constitutus, ls etiam Valentiam Marillacam sibi aseivit in conjugem, ex gente nobili apud Arvernos oriundam, e qua prodiere Carolus Vien- nensis archiepisCopus, Bertrandus Redonensis præsul, Michaelsub Ludovico XIII. regni pro- cancellarius, & Ludovicus Franciæ marescalius, cujus bellica virtus in obsidione Rupellana^tpud Ream insiilam, & in Casalensi expeditione po- tiffimum emicuit ; e quibus duo isti postremi, antistitis Ludovici fuere avunculi. Hic cum adolevisset, liberalibus dssciplinis apprime instructas, ordinem Minimorum amplectitur, in quo doctrinæ præcipuum edidit specimen, quod vix annum 24. sijpergressus, conscripsit historiam ejusdem ordinis Minimorum, ac postmo- dum vitam B. reginæ Johannæ a Francia, Biturigum ducissæ, virginum Annuntiatarum fun- datricis. Unde ad dignitates fui ordinis vocatus, coenobio Parisienn quamvis Romæ degens sussragiis præpositus fuit. Tum ad regendam inferioris Burgundiæ provinciam expetitus, tandem a rege Ludovico XIII. in obsidione Rupellæ, ad ecclesiæ Regensis administratio* nem absens nominatus est die 5. mensis Octob.
- . anni 1628. An. sequenti vero a summo pontifice confirmatus, consecratur Dominica in Albis anni 1630. Parisiis in æde S. Maglorii patrum Oratorii Domini N. J.C. a Johanne-Francssco de Gondy archiepiscopo Parisiensi, asiistentibus Johanne Lodovensi, & Bartholomæo Conve- nensi præsiilibus. Eodem anno electus, ut apud regem totius cleri Gallicani causam ageret, una cum Gabriele Aurelianensi episcopo, & Fran- ciseo electo Tricastinensi, in Sabaudiam fame, bello ac lue grassatoribus, iter periculosum siisce- pit, eoque munere egregie functus, legationem ad optatum finem perduxit, ut & Lugduni, ubi totius itidem cleri nomine regi gratiasegit. Inde Regensem civitatem pontisicaliter ingreflus r. est die 11.Maii r63I.quoex tempore optimi præ- sulis partes omnes egit ; nam integram diœcesim sicpius lustravit, palatium episcopale instauravit, ac media parte auxit ; villam suburbanam juxta Sorpium fontem celebratiflimo illi Sorgiæ non imparem, atque inde a fonte episcopi denominatam, magnis sumtibus a fundamentis exstruxit, atque perfecit. Moniales sanctæ Ur- siilæ in civitatem Regensem, postea etiam in urbem Valenzoliensem ejusdem diœcesis recepit. Propria sanctorum ecdefiæ suæ officia ab universo clero diu expetita, ipse contexuit, atque ad formam breviarii Romani redacta 7. typis excudi curavit. Anno autem 1637. tractatum edidit de jure succedendi epiicopo- rum, ac de excellentia dignitatis episcopalis, EGENSIS. 47 ex occasione litis quam habuit in senatu Pari— • siensi pro adeunda hereditate fratris Antonii c Attichii toparchæ, qui adverfus Belgas pro rege dimicans, plumbea glande percussus occubuerat. Idem pro temporalibus ecclesiæ siiæ juribus decertans adverfus cives & condominos Regen- sies vassallos, ejus obsequium detrectantes, eos ad hominium compulit, quin etiam eisdem civibus temporale dominationis ecclesiæ sijæ jugum a cervicibus suis excutere tentantibus, ac regii nominis potentiam ei epponere ( cum præ- ter siimmum imperium nihil juris habeat rex in ipsa civitate, ac ejus territorio) id obtinuit, ut penes ipsum ac successores antistites esse universale ipsius civitatis dominium, & omnimodam jurisdictionem senatus placito declararetur, ei- que si)li competere jus creandi in eadem urbe judices, ac magistratus, qui de causis tam civilibus quam criminalibus quibuscumque cognoscerent. Cum vero cleri fui moribus reformandis invigilaret, nefariorum quorumdam impetum ac certam necem sola virtute divina effugit. Ceterum desinente Aprili 1643. apud S. 1 Germanum in Laya interfuit cum præcipuis regni proceribus & episcopis solemni baptisino regis Ludovici XIV tunc Delphini, Ludovico
! Justo patre in extremis agente. Sequenti anno 1644. historiam B. Johannæ reginæ a se recen- sitam, & auctam denuo publicavit ; ac etiam homiliam, seu orationem panegyricam S. Maximi episcopi Regensis. Eodem anno regi Ludovico XIV. nomine trium ordinum Provinciæ ipsius obsiequii primitias obtulit asiistentibus Grassensi & Toson. præsiilibus. Adfuit quoque generali cœtui cleri Gallicani anni 1645. Lutetiae celebrato. Hinc ad sedem sijam reversos, cathedralem basilicam septem sacellis amplissimis auxit, quorum prius ceteris augustius, ad siiam & successorum antistitum sepulturam in il- ) lius hypogæo designavit ; tum cœpit ingens opus moliri duobus tomis comprehensum de sanctæ Rom. eccl, cardinalibus, qui a sex & amplius seculis pietate floruerunt, quod prelum exspectat. Præmisit vero quasi præludium operis, libellum de vita Petri cardinalis Berulli, congregationis OratoriiJesu Christi inGallia fundatoris. A cde- mum gregem verbo ac exemplo dum pafcit Ludovicus, & in quostlam concubinarios incestuo- sos censiiras ecclesiasticas infligere parat, atque clandestinum matrimonium sieri vetat, tumultu plebis in se excitato, ut vitæ consuleret, a civitate sua Regensi discedere coactus est. Deni- :que an. 1652. transfertur ad ecclesiam Æduen- sem. LXXII. NICOLAUsII. Nicolaus de Vallavoire frater marchionis de Vallavoire Valentiæ in Italia præfecti, ex nobilibus Provinciæ, Petro patre natus est toparcha de Vallavoire & de Voulx, matre Gabrieli de Fourbin stirpis vetustæ dynastarum de So- liers ; quæ ad Pontevenses maternam originem referebat. Is per Ludovici Donii resignationem, ad Æduensera ecclesiam transiati, ad Regensem vocatur nomi natione regia LudoviciX1V. apud S. Germanum in Laya 10. Maii 1652. admittitur
