Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/246

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

4, 0 ECCLESIA F C benedictus frater noster Concordius de fanctissimi i Accepti persuna suggesserit, quæ prudenti & Christiano viro digna sunt, quam quod studio omnium vestrum ad honorem succrdotii psscatur, edixeritb tamen quia in sunodo jam sudcrat, ordinationes hujustmodi submcvcndas, qua fine suandalo esse non postsunt s nen potuimus prafiare uni quod ceteris negabatur. Et licet non ignoraremus, multos verecundia, & nonnullossuscipiendi sacerdotii metu trepidos, qua utiquefignasuntsunctitatis, falsu insu, rejiciendi honoris causu dtxtfste : tamen quia omnium fere ad ea qua sunt pejora procltve judicium est, &matiries disputationum ex obtrectationeJacerdotum Deiquarttur i fedit instynodo, ut J quifquis de se vel vera, vel falsu dixisset, fides ei, quamsuomet tefiimonio confirmaret, haberetur. Quapropter decretum estsubmovendos protinus esse ab co gradu, quem ab omni feandalo liberum esse decet. Ceterum ex hac liquet epistola tunc ecclesiam Forojuliensem fuisse jam episcopalem, & alioj habuisse episcopos ante Acceptum. Nec mirum cum Forumjulii maxima esset civitas, & eo tempore sinitimæ urbes pleræque amplitudine inferiores, haberent episcopos. Verum priorum qui hac in cathedra sederunt, memoria prorsus oblitterata est. II. S. CYLLINIUS, al. QuILLINIUs. De eo eruditi non pauci ambigunt. 111. S. L E o N T I U s. S. Leontius S.Castoris Aptensisepiscopi frater, patria Nemausensis, B. Honorati I. abbatis Lermensis, posteaque Arelatensis episcopi coaetaneus, qui a B.Hilario Arelatensi funebri oratione de sancto Honorato decessore suo summis laudibus effertur, cathedram Forojuliensem obtinebat anno 419. quo nominatur in inscriptio- ne epistolae 2. Boniracii papæ I. ad Galliæepi- lcopos. Unus fuit ex Gallicanis præsulibus ad quos Cælestinus papa scripsit, ut presoyteros (Massilienses) qui novis quæstionibus turbabant ecclesiam, reprimerent, essque commendaret sanctum Augustinum, cujus vitam & doctrinam magni fempcr fecisse sedem apostolicam asseverat. Ibidem non obscure hos episcopos arguit, quod S110 silentio conni vere viderentur prelby- teris adversiintia veritati prædicantibus. Timeo, inquit, ne magis ipfi loquantur, qui permittunt illis taliter loqui. In talibus caufis non caretsufpi- cione taciturnitas, quia occurreret veritas fi sulfi- tas disuliceret. Hæc maxime scripta conjicimus in nostrum Leontium, qui cum Caffiano Semi- pelagianorum Galliæ antesignano erat amicitia & familiaritate conjunctissimus ; unde Leontio decem priores collationes nuncupavit Castia- nus. De hoc episcopo multi viri eruditi hæc sancti Leonis papæ verba interpretantur.— Quoniam honoranda efi femper antiquitas, fratrem & coepi- suopum nostrum Leontium probabilemsucerdotem, hac, fi vobis placet, dignitate volumus decorari, ut prater ejus confensum alterius provincia non inoacatur a vestra fanctitate concilium. Qui ultimus edidit sancti Leonis opera, notat sanctum Tomus I. R O J U L I £ N S 1 S. 411 Leontium hoc yeluti decreto quinque provinciis tanquimprimatem præpositum ruisse. At S., Leone ita scribente S. Leontius jam in cœltun migraverat, ut infra ostendemus. Ad alium quoque Leontium, scilicet ad Arelatensem, lpectant quæ leguntur apud Apollinarem Sido* nium epistola 3. lib. 6. Singularis autem laus est Leontii Forojuliensis, quod Condendi Lirinensis cœnobiicausa fuerit ; ipso enim alliciente S. Honoratus, post lustratum Orientem sedem fixit in infula Lirinensi 5 ubi seculo V. hondum adulto fundamenta jecit celeberrimi illitu toto orbe monasterii, quod statim tot episcopo- rum, quodque majus est, tot sanctorum seminarium fuit. Audiendus ea de re S.Hilarius Are. latensis, de gestis sancti Honocati : Vacantem, inquit, infulam ob nimietatem caloris, & inaccessam venenatorum animalium metu, Alpino haud longe jugo subditam petit ( Honoratus) prater fecreti opportunitatem, sancti ac beatissimi in Christo viri Leontii oblectatus vicinia, & caritate constrictus. Hinc forsican’erga S. Honoratum indulgentior Leontius visus est Theodoro ejus successori, de jure suo multum remi- sisse ; nam Lirinenses ab episcopi Forojuliensis jurisdictione quodammodo absolvit, ea tamen lege ut Lerinenses clerici atque altaris ministri, a nullo nisi ab ipso episcopo, vel ab eo cui per- misisset, ordinarentur, & ab eodem chrisma acciperent. Controversiam ea occasione ortam infra referemus. Jam ad superos evolarat S. Leontius an. 43 2. quando post ejus mortem quæ- situsest ad locum vacuum implendum S. Maximus postea episcopus Regensis, ut de ipso agentes probavimus ex Fausto. De hoc sanctimmo pontifice consulendus est Tillemontius tomo XII. hist. eccles. in sancto Honorato art. III.

! & in notis. Cassianus, qui ei, ut diximus. e suiS collationibus nuncupavit decem, & Helladio abbati, ita illum, ipsiulque fratrem Castorem commendat in præsatione ad priorem collationem : Debitum quod beatissimo papa Castori in eorum voluminum prafatione promissum est, qua de institutis cgnobiorum duodecim libellis Domino adjuvante digesta sunt, utcumque farcit um esu Viderint sune quid.suftr b>oe wel illius > vel nostri fuerit examinis aquitate perpensum, utrum in rebus tam pnsundis > tamquesublimibus, dignum aliquid cognitioni vestra, omniumque fanctorum fratrum defiderio promserimus. Nunc autem quia derelinquens nos pontifex supradictus migravit ad Christum, has interim decem collationes summorum patrum • id est anachoretarum, qui in eremo Scythica morabantur, quas ille incomparabili stagrans studiosunctitatis, fimili fibi jusserat fer- mone conscribi, vobis potissimum, beatissime papa Leonti, &sanctefrater Helladi, credidi conjecran- das. Alter fi quidem vestrum memorato viro & germanitatis affectu, &sacerdotiidignitate, & quod his majus, sancti studii fervore conjunctus, hereditario fraternum debitum jure deposuit. Ves- trum igitur est, conatus nostros piis orationibus adjuvare. In veteribus breviariis ejus anniversaria solemnitasuotatur calend. Decembris, qui dies est ejus obitus. De sancto Leontio suse & doctisiime disseruit Josephus Anthelmius. Ddij