Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/267

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

46, ECCLESIA V. . Episcopus qui fune praerat Armandus nomine, vita pius, habitu monachus s eum clero devotus acees- ’fit, ac orationi incumbens, tumuli lapidem revolvi præeepit, quo veneranter amoto, ab oratione surgit episcopus, & illato in monumentum lumine, veste incorrupta integrum invenit corpus. Tunc adstantibus visum est, ut ad veritatis notitiam brachium a sancti corporesecaretur, & extra jc- pulcrum retentum, posterorum memoria ferva- retur. XXIV. LEODEGARIUS II. Notæ chronicae fundationis Cartusiæ Durbonis in diœcesi Vapincensi, nobis suppeditant quo tempore Leodegarius II. pedum gesserit ; etenim in instrumento de fundando hoc Cartu* sianorum monasterio, legitur id factum anno Christi II16. undecimo episcopatus Leode- * garii II. Itaque ab anno 1105. sumendum est . ejus episcopatus initium. Anno præfato 1116. xv. cal. Novembris in synodo laudavit & corroboravit cum omni conventu clericorum suo- rum, donationem a Matfredo de Blesdinar, & ab ejus fratribus nepotibusque factam, Laza- ro ipsiusque sociis, eremi videlicetspatiosu, cujus termini describuntur in instrumento fundationis, quod habes in probationibus. Ad consecrationem ecclesiæ Durbonis convenit Leodegarius cum Stephano Diensi episcopo & cleri- cis quamplurimis cal. Octobris anni 1121. Satis non fuit huic episcopo dona ab aliis facta rata habere, sed ipse beneficum se exhibuit Vic- torinis apud Massiliam abbati & monachis, quibus dedit ecclesiasde Treselens, an. 1115. XXV. PETRUS I. Petrus anno 1122. subrogatus est Leodega- rio. Biennio post Bernardus Rufus sacerdos ; in ipsius manu quædam largitus est Lazaro priori Cartusiæ Durbonis, teste Geraldo Gra- finel fratre episcopi. Occurrit adhuc annis 1128. & 1129. quo ecclesiam sancti Petri & S. Romani de Subripis donat Victorino apud Massiliam cœnobio, septimo cal.Septembris. In sententia Leodegarii Avenionensis pro suis canonicis, memoratur Petrus Gratinelli episcopus Vapincensis. Forte legendum Grafinelli. X XVI. GUILLELMUS I. Brevi temporis intervallo Guillelmus excepit Petrum, eique in officio pastorali sussectus est ; nam in instrumento donationis factæ Cartusiæ J Durbonensi, ab Isoardo Diensi comite annus Christi 1149. dicitur decimus-nonus episcopa- tus Guillelmi, qui proinde cœpit præesse anno 1130. Idque confirmatur ex alia charta Durbonensi. Petrus venerabilis abbas Cluniaci ad eum & ad tres alios antistites Arelatensem, Ebre- dunensem, & Diensem, communem scripsitepistolam, in quadePetrobusianishæreticis agit ; Vobis eam mitto, inquit, quoniam in partibus vestris, aut circa casuem stulta illa & impia ha.. rests, more pestis valida, multos interficit, plures infecit. Se ! gratia Dei concitante & adjuvante studiavestra, a regionibus vestris suse paululum removit. Mors Guulelmi inscribitur necrologio LPINCENSIS. 40 1 S. Andreæ secus Avenionem ad diem a. Novembris, anno prætermisso. XXVII. RAIMUNDU*. Praeerat Raimundus anno 1150. ex tabula Durbonensi, juxta Sammarthanos fratres. Cum Guillelmo Ebreduuensi archiepiscopo & Jacyn- tho cardinali consirmavit apud Vapingum donationem Raimundi de Mont brun, factam anno 1156. Bertrando Durbonis priori, Hadriano papa IV. tunc sedente, ex EbredunensiS ecclesiæ archivis. XXVIII. GrbgoRIusI. D Gregorium legimus iniisse episcqpatum anno 1157. Donum sccit Cartusianis Durbonensi- bus, de libertate capellania S. Juliani, a.n.IiG6. quod præter Guillelmum Ebredunensem ar- chipræsulem laudarunt, approbaruntque decanus & canonici ecclesiæ Vapincensis. Ipse etiam Alexander papa III. idem donum ecclesiæ sancti Juliani consirmavit bulla data VI r. idus Decembris, circiter annum 1169. ubi dicitur Guillelmum quondam Ebredunensem ar- chiepiscopum illam ecclesiam impetrasse a Gre- gorio Vapincensi præsule. Testis legitur in pri- — vilegio dato sratribuS Durbonis, per GuiUel- mum com tem Forcalchariensem, apud Aptam, cum esset accinctus ad S. Jacobi peregrinationem. Interfuit conventui habito pro ordinanda succeffione comitis Forcalcherii tunc sub tutela Garscndis aviæ suæ constituti. Fri- dericus imperator huic Gregorio præceptum dedit apud Arelatem, anno 1178. in quo illum appellat dilectum principem. Huic, post acceptum hominium (i fidelitatem, omnia regalia per legitimam investituram concessit, anno eodem pri- die cal. Augusti, asseruitque pro futuris epi- scopis, sub clientelæ proscflione. Notat autem Chorerius Provinciæ & Forcalcherii comites, necnon delphinos, illa per Fridericum Augustum indulta privilegia læpius impugnasse, ita ut ad arma ventum sit. Gregorius adhuc memoratur in tabulario sancti Victoris, anno 1180. & Durbonensi pridie cal. Augusti indictione xni. quo tempore donavit aut confirmavit iterum huic Cartusiæ, & Chatberto tunc priori libertatem S Juliani. XXIX. GUILLELMUS II. Guillelmus dicitur obtinuisse dominium urbis Vapincensis, cum territorio, castrum Rai- f baudum, & Rabaonem, ex diplomate asservato in archivo regali Aquensi, dato an. 1184. m. cal. Octobris indictione 111. Subscripsit eodem anno diplomati Friderici imperatoris concesso Casæ-Dei, postulante Lantelmo abbate, ad omnes hujus aseeterii possesiiones asserendas ob religiosam monachorum conversationem, ex authentico in tabul. Casæ-Dei asservato, dato præsato anno.ind. m. m. nonas Novembr. Idem imperator anno 1186. indulsit huic episcopo ejusque successoribus, ut nullus posset eorum seuda& ecclesiæ Vapincensis acquirere citra eorum consilium & assensum : concessum ea de causa Friderici privilegium in probationi* < bus exhibemus. I XXX.