Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/275

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

478 ECCLESIA SI vico cesserit, potuit tamen Lotharii portio Sistaricum complecti. Lotharius autem iste in vivis erat anno 867. quo fuit indictio xv. XV. VIVENTIUS, */. VINCENTIUS. Scriptor SistaricensiS huic antistiti undecim annos regiminis astignat. In charta fundationis monasterii de Baulis facta a Johanne II. primus episcopus, qui eidem subseripserit, Vin- centius appellatur. Episcopos in calce hujus instrumenti lubscriptos Mabillonius opinatur fuit- se Johannis successores, qui unus post alium, ut ad regendam Sistaricenlem ecclesiam acces- serunt, quod a Johanne pie factum fuerat, suo voluerunt calculo confirmare. Hi episcopi sunt Vincentius, Amantius, Secundinus, ac Vir- magnus, qui in vulgatis ante J. Columbum & Carolum Cointium catalogis, recensentur post Johannem, qui tempore Caroli Magni sedebat. Placuit autem Columbo & Cointio illos præmittere, tum ad tollendum longum inter- pontificium post Pologronium (nullus enim ab illo episcopo qui scculo VI. delinente sedebat, usque ad Johannem Caroli Magni coævum, occurrebat episcopus) tum ad implendum annorum numerum, qui lingulis illis episcopis afli- gnantur a scriptorc Burelliano ; nam supina socordia episcopis quos medios ponit inter Johannem qui sedebat adhuc anno 851. usque ad Ur- sum, cui concessum esa privilegium anno non- gentesimo sexagesimo-septimo, dividit ducentos & octoginta duos annos, si in summam ducantur anni quibus singuli præsuerunt, juxta po- situm ab illo calculum ; cum tamen inter annum 851. & 967. anni duntaxat sexdecim supra centum fluxerint. Commode vero his episcopis qui tempus annorum 282. impleverint, invenitur locus inter Pologronium & Johannem Caroli Magni lynchronum. Hæc sunt rationum momenta quæ viros eruditione præstantes Columbum & Cointium ad disponendos alio ordine SistariCensesepilcopos adduxerunt> quibus morem gerere visus sum, præsertim auctoritate Columbi motus, qui tan- diu in historia illorum antistitum desudavit. Ex adverso tamen me trahit auctoritas char- tæ fundationis monasterii de Baulis a Johanne episcopo, tempore Caroli Magni sactæ ; nam qui huicsubscripserunt instrumento episcopi, viden- tui iidem quos Columbo præeunte, Cointius vult esse Johannis antecessores. Attamen quod iidem sint, non omnino constat. Imo ne*quidem liquet eos fuisse Sistaricen- ses episcopos. Nihil tamen vetat quominusali- quis ex illis, iis præsulibus sit accensendus, uti Vincentius, qui nemine dissentiente sedit apud Scgusteronem post Johannem II. Undecim annis sedisse dicitur, & fato suo functus fuisse anno 881. XVI. EUSTORGIUS. Scriptor Burellanus ait Eustorgium per annos qiiadraginta-quatuor Sistaricenlem rexisse ec- clesiam. Addit ipso sedente magnam in ecclesia Dei factam persecutionem a Gothis & Wanda- lis qui erant hæretici Ariani. Melius dixisset a T A R I C E N S IS. 479 Saracenis, qui, auctore Glabro, Fraxinetum invaserant, inter Italiam & Provinciam ; unde oras tum Italiæ tum Galliæ, maxime vero Provinciæ depopulati sunt, ab Arnulsi regno ; usque ad Magni Othonis principatum. Hungari quo. que anno circiter 924. per abrupta transeuntes Alpium juga, venerunt in Galliam, inquit Flo- doardus ; quorum barbarorum metu Facta est procul dubio tranflatio corporis sancti Marii, de qua infra. XVII. ARNULFUS. Arnulso jam in locum Eustorgii subrogato cdrpus D. Marii confessoris transtatum est de valle Bodonensi sita in Sistaricensi comitatu, ad oppidum Forcalquerii, in dicto Sistarico pago, ubi ejus corpus quiescit in æde D. Tyrsi martyris, quæ propria est sanctæ Mariæ, & D. Tyru, sanctæ ledis Sistaricensis, in qua basili- ca D. Marius multis virtutibus claruit ; cujus honore postea fabricata est ecclesia, ex scripto- re Sistaricensi, qui Arnulso annos 41. pontificatus tribuit. Transiationem hanc factam fuis- se barbarorum metu, jam præmonuimus. Hi nimirum, Radulfo Cisalpinæ Galliæ rege & Hu- gone Viennensi transitus Alpium armata manu tenentibus, montium portis exclust, per devia ( Forcalquerii, Sistarici & Aptæ-Juliæ) Gothiam ingressisunt, inquit chronicon Virdunense. Sane sancti Ægidii monachi ab iis se direptos suis- se circa annum 925. in siIo precum breviario conqueruntur. Ceterum cum legimus Forcal- querium fuisse Sistaricensium perfugium, qui eo siihcti Marii reliquias detulerunt, his luctuo- siffimis temporibus, ut in locum tutum & munitum ; advertere possumus initia potentiflimi comitatus Forcalqueriensis, qui pagos Ebredunensem, Vapincensem, Sistaricenlem, Apten- sem, alsosque trans Druentiam usque ad Rhodanum, magna saltem ex parte complectebatur. Hungarorum incursiones chronicon Augiense ab anno 899. usque ad 938. extendit ; wirz- burgenst : vero eorum populationibus aflignat annos 911.928. 938.955. XVIII. URSUS. ’Ursus gratia Dei humilis in Christo episcopus suncta sedis Ssslaricensts ecclestæ roboratus, inquit Sistaricensis scriba,</ow « t/ir ecclestæ Canagobienst, cum constlio canonicorum suorum decimam de villa Petrojs, cum ecclesta sancti Petri ibidem con- structa, quæ ad ecclesiamsuam pertinebat, & donavit ibidem territorium de villa Arise, & Abuse, & terram Casemalisstmiliter, cum ecclesiasancti Michaelis. Facta est hæc donatio regnante conra- do rege piissimo Alemanorum & Provinciarum, Idem cpsscopus obtinuit privilegium ab eodem Conraao, quod in registro Sistaricensis episcopatus, feu codice viridi legitur datum anno incarnationis DCCCCLxvn. anno 27.Conradi regis ; ubi vitium est in notis chronicis ; nam annus 27. Conradi, non colligatur cum anno Christi 967. sed cum 963. ut ostendimus in Casto Vapincensi episcopo, & alibi. Suspica- mur autem in authentico lectum fuisse tantum a Burellano scriptore : Actum…… regnante Conrade