7o7 ecclesia tr A IX. CASTORINUS. X. S. M I C H A E L. Non minus obscura sunt quæ ad hos spectant antistites, quibus dies festus consecratur 24. Decembris, adjunctis in eodem cultu sanctis Sulpicio & Bonifacio. XI. FLORENTIUS. Florentius notus est ex concilio Epaoncnsi celebrato ab episcopis Burgundionum regno sub- jectis, cui subseripsit hic præsul anno dxVII. B $criptor Tricastinensisnon dubitat Florentium Tricastinensis ecclesiæ preIbyterum, qui libellum scripsit de vim S. Rusticulæ cognomento Marciæ, virginis Vasionensis & abbatissæ sancti Cæsarii Arelatensis post Liliolam, esse hunc ip- sum de quo agimus epilcopum. At repugnat ordo temporurmnam Florentius episcopus sedebat anno saltem 517. presuyter autem florebat ad summum delinente seculo sexto. XII. HERACLIUS. Heraclii frequens est memoria variis in conciliis, quibus consensit subscripto suo nomine, s videlicet Carpentoratensi anni Dxxvn. Arau- sicano II. anni DxxIx. Vasensi ejusdem anni, & Aurelianensi IV. anno DXLI. ubi legitur ; Heraclius in Christi nomine episcopus civitatis TrF castinensts consenst &subscripsu XIII. VICTOR. Nominatur ac recensetur inter episcopos, qui ad concilium Lugdunense II. legatos miserunt anno dlxvh. Sedit in concilio Parisiensi IV. . an. DLXXHI. &inMatisconensi I.an. dlxxxI. • Hæc de eo leguntur apud Gregorium Turoni- cum lib. 5. hiitoriæ c. 21. ubi Salonii & Sagit— ] tarii fratrum episcoporum facinora narrantur. Cum Victor solemnitatem natalitii siii tele- braret, duo isti nequisiimi episcopi, unus Va- pingensis, alter Ebreduni cædibus & aliis sceleribus assueti, immisse cohorte cum gladiis & sagittis irruerunt super eum, fciderunt vestimenta ejus, ministros cæciderunt, vasa & omnia ad paratum prandii auferentes, relinquentes epilcopum cum grandi contumelia. Hæc ut rescivit Guotramnus rex » congregari synodum ad urbem Lugdunensem juflit anno circiter 571. cui præfuit B.Nicetius Lugdunensispatriarcha ; quo in cœtu rei convicti, honore episcopatus ] privantur. Tunc Salonius & Sagittarius, qui videbantur ad meliorem rediisse mentem, Victoris episcopi pacem petierunt, traditis etiam in manus ejus scelcrum sucrum ministris. Ille, ut erat vir mitissimus, recordatusque Dominici præcepti, non reddenda mala pro malis, eos liberos permisit abire. Hanc tamen nimiam indulgentiam minime probarunt episcepi.imo Victorem a communione in posterum suspenderunt, quod cum publice acassasset nequissimos illos homines, clam ipsis pepercisset ablque fratrum, hoc est episcoporum consilio. At favente rege iterum in communionem revocatus est, inquit Gregorius historicus. Tomus I, [ C A S T I N E N S I S. 708 XIV. Eusebius II. C Euscbius prcsoytcratus officio functus sub pon- tisice Victore, cujus vices egit in concilio Lug- dunensi anni 567. ab omni clero episcopus TrP- castinæ civitatis eligitur. Subscripht II. synodo Valentincnsi 584. & Matisconensi II. an. 585.. per legatum. Obiit 23. Martii, quo die colitur j in ecclesia siia, ut notat proprium ecclesiæ Tri- castinæ anno 1627. editum. XV. B E T T O. Anno DCXLVIH. aut DcL. celebratum est o concilium Cabilonenfe II. regnante Clodo- veo 11. cui episcoporum coetui adsuit Betto episcopus Tricastinensis. Synodum hanc Caro- lus Cointius revocat ad annum 644. Post Bet- tonem per aliquot secula sola habemus nomina præsulum qui hanc gubernarunt ecclesiam, scilicet, XVI. BOTARICUS. XVII. SALITONIUS. Duos illos epiicopos commemorat Carolux Cointius ; de reliquis vero altum est in ejus annalibus silcntium. XVIII. GEmmARDUS. XIX. INGILBERTUS. XX. RICHARDUS. XXI. S EGALDUS. XXII. BERTRANDUS. XXIII. ALDEBRANUS I. XXIV. BERNICQNIUS. XXV. ALDEBRANUS II. XXVI. PONTIUS 1. XXVII. ODALRICUS I. Ludovicus-AntoniusBoyer scriptor historiæ ecclesiæ Tricastinensis, aliquos ex istisepiscopiS admittit, sed mutato quandoque ordine, alios- ) que addit : Leusum in concilio Cabilonensi anni 650. commemoratum, quo tempore Betto Tricastinis præerat, & sanctum Martinum de Ulmis, quem successerem dat Leuso an. 657. nullis allatis argumentis, vel tantisper probabilibus. Aldebranno episcopo Carolum Magnum urbem territoriumque Tricastinense supremo jure posiidcnda concessisse contendit. Boni facium, qui fuit episcopus Arausicanus, Tricasti- num facit anno 827. cujus tempore Arausica- nam ecclesiam cum Tricastina unitam fuisse & coaluisse docet ; ita ut ab unico episcopo, T ri- castino nimirum, utraque regeretur ecclesia ; i quod cum gravis sit momenti, nunc paulo mo- rosius est expendendum. Unitas fuisse duas illas ecclesias, ita ut Arau- sicana proprium non haberet episcopum, asserit Urbanus 11. in bulla quam profert Ludovicus- Antonius Boyer. Id factum ante centum annos idem papa luculenter dicit, dum testatur Tri- castinum episcopum in controversia ea de re mota sibi vindicasse diuturnam &plusquam centenariam possessionem. Bulla data estxvn. cal. Maiianni 1095. unde conjici potest Arausica- nam ecclesiam multa damna passam nono & decimo seculo, proprio pastore carere coepisse, ac vicino episcopo Tricastino, ut ipsam regeret commendaram fuisse circa annum 990. Id ra- Yyij
