7ii ECCLESIA T 7 XXXIII. PONTIUS JIL I. Pontius ex coadjutore instituitur episcopus, consentiente Conrado imperatore.approbante- que Bosonc Provinciæ comite. Ad ejus autem electionem, quæ facta videtur in ecclesia Arau- sicana, convenit clerus & populus. Instrumentum authenticum hujusce electionis factum l. legitur an. 9I4.exstatque ( si Bohierio fides) in arch. ecclesiæ Arausicensis. Illud autem exhibebimus in episcopis Arausicanis, in hoc Pontio ubi de illo adhuc loquemur & sententiam depromemus. Pontio successor datur a Bohierio Odalricus II. txjst quem sedit Guillelmus I. j Nos prætermiflis iis qui nullo vel probabili indicio nobis obtruduntur, de notis dumtaxat agimus. Vide in episcopis Arausicanis alium Pontium, qui sedebat anno 982. quod de eo qui electus ruit an. 914. minime potest intelligi. XXXIV. ODALRICUS II. , Commemoratur in monumentis anni 1020. Odalricus, cujus tamen nomen varie exprimitur. Odalrico episcopo T ricastinensi, necnon multis aliis episcopis Burgundiæ ac Aquitaniæ, inscribitur epistola Benedicti papæ VIII. hortantis eos ut Cluniaci defensioni prospiciant, adversus dominum de Beljoco, alsosqUe dyna—’■ stas. Vide tom. IV. collect. script. hist. Fran- ciæ Quercetani. Hunc esse puto Aldiricum, qui his verbis præstitit sacramentum Rajambaldo Arelatensi episcopo. Ego Aldiricus Auraficensis & Tricafiinensis vocatus episuopus, promitto…. omnem subjectionem & obedientiam canonicam & fidelitatem ecclefia sancti Stephani sedis Arela- tensis… & Baimbaldo archiepisuopo, &c> Recensetur interpræsules qui adstiterunt Benedicto papæ IX. basilicam sancti Victoris Massiliensis dedicanti, idibus Octobris an. 1040. uti legitur in ejustiem papæ litteris quas edidi— j . mus. Aderat etiam quando Bertrandus * mar- chio Provinciæ ecclesiam S. Promasii Forcal- cariensis eidem cœnobio Massiliensi donavit, , anno 1044. regnante Henrico, ubi T ricastren- sis præsul nuncupatur. Adhuc Pedebat anno 1056. quo adfuit synodo apud sanctum Ægi- dium. EjuRsem meminit Ildefonsiis comes To- losiinusin charta anni 1126. quam edituri fumus in Berengario Arausicano episcopo. XXXV. MARTINUS. Martinus Trecastensis episcopus an. circiter 1056. subscribit litteris Hildebrandi legati Vi— _ ctoris II. pro nuper instaurato Viennensi sancti Petri monasterio. Vide Mab. ad an. 105$. nec alibi nobis occurrit hujus antistitis mentio. XXXVI. G E. RALDUS I. Geraldus obtinebat cathedram Tricastinam Alexandro II. summo pontifice, qui ab anno 1061. ad annum 1073. navis ecclesiæ tan- quam Petri fuccessor gubernacula tenebat. Jam tum clerus & populus Arausitanæ eccle- siæ moleste ferebant carere proprio episcopo, 4 De hoc Bertrando vel Bertranno vide distcnationcm Rufii junioris de comitibus Forcalqucrdp. 63. 11 C A S T I N E N S I S. 7r » 1 & Tricastino subesse. Bertrandus comes Arausicensis filius Raimbaldi, prassertim omnem movebat lapidem, ut unionem utriusque ecclesiæ rescinderet. Ea de causa Alexander II. scripsit tum universo clero & populo episcopatus Tricastinensis, & Arausicæ civitatis, tum Bertrando, cui comminatur excommunicationem & interdictum per totam ejus terram, si unionem auctoritate Gregorii & aliorum Romanorum pontificum factam ulterius tollere ac rescindere conetur. Quæ tamen intentatæ mi- » næ non obfuerunt quominus Arausicani sibi episcopum eligerent nomine Guillelmum ; cau- sati rationes unionis non amplius permanere ; nam Arausica reflorere cœperat incolarum frequentia. Quare forsitan Urbanus 11. & alii papæ de legitima electione ac ordinatione Guillelmi minime dubitantes, fatis habuerunt decernere, ut eo mortuo, in posterum Arausicani ab eligendo episcopo abstinerent, nee alium haberent præter T ricastinensem. XXXVII. Po NTIUS III. Huic episcopo decertandum fuit contra Guillelmum electum & ordinatum in episcopum Arausicanum, quod adversabatur decreto unionis hujus ecclesiæcumTricastina, facto a Gregorio papa & a Victore, Alexandro aliisque summis pontificibus confirmato. Litis hujus sieriem deicribit bulla Urbani II. a nobis edita in probationibus, qua controversiam sic diremit i prasenti decreto Jancimus ut desuncto fratre njiro venerabili episcopo, qui ad prasens Arauficenji ecclesta prajidet, utraque mox ecclefia in pns.inam redeat unitatem. Dedit tamen Arau- sicensibus inducias unius anni ad probandum aliquo decreto pontificio ecclesias illas olim conjunctas, divisas postea fuisse. In hoc Urbani II. decreto asseritur ecclesiam Tricasti- l nam post unionem factam, principatum Iem- per obtinuisse. Datum est decretum an. 1095. quo tempore Pontius vivebat. Mortuo postea Guillelmo anno 1098. in peregrinatione Jerosolymitana, Paschalis II. a suorum antecessorum vestigiis non recedens, jussit ut ad episcopi Tricastini obedientiam redirent Arausicani, iterato scribens ad clerum & populum. Monuit quoque litteris Gibelinum Arelatensem archiepilcopum, ut Arausicanam ecclesiam Guillelmi cpilcopi morte vacantem episcopo Tricastino restitueret. Boyerius docet Arauiicanos tandem obtemperasse, Pontioque episcopo subjectos Fuisse ufque ad annum 1107. : Tunc enim comes Arausicanus & clerus papam rogarunt ut cessante causa unionis, eam revocare dignaretur ; frequentem populo urbem esse, sufficercque ecclesiæ reditus, ad siimtus episcopi. His rationibus victus PaschaliS papa negotium hoc mandavit Richardo Alba- nensi episcopo, qui cum suis assessoribus Gibe- lino Arelatensi archiepiscopo & Leodegario Vivariensi præsiule, decretum fecit desepa- ratione utriusque ecclesiæ, tuncque ordinatus est Arausicanis Berengarius episcopus, de quo siio loco agemus. Y.6 4 y uj
