Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/422

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

ECCLESIA A 7 91.mutans mira libertate omnes chronicos cha— l racteres. Eidem placet producere vitam & episcopatum Salici, usque ad annum 798. quo vero fundamento nos latet. XIII. BoNiFACIUs. Eadem siducia & libertate quam huc usquc admirati fumus, CarolusCointjus jam ab anno SI 1. donat Bonifacium episcopatu Arausicano. Incertum tamen est quando præcsse cœperit. Id solum de ipso liquet, anno 839. Laudonem Fuisse electum episcopum ecclesiarum Arausi- censis & Tricastinensis, vacantium per mortem bonæ memoriæ Bonifacii. Unionem utriusque j ecclesiæ factam este tempore hujus episcopi, vix dubitare licet ; decreta enim est a Gregorio papa IV. cujus pontisicatuS exordium asiignatur anno 827. Johannes • Ludovicus le Prevost vult Bonifacium cœpisse præcsse anno circiter 828. Desiit autem anno 839. XIV. LAUDO.’Ut inepiscopis Tricastinis. XV. PoNTIUS I.’Ut in episcopis Tricast. X VI.G E M A R D Us*. Ii/ episcopis Tricast. XVII. EbRoINUS &EbRAUS forte per abbreviationem. Vide inTricast. episcopis. XVIII. PoNTIUS II. al. PONCIO. 1 Quando perpendimus formam electionis hujus episcopi, quam damus in probationibus, parum abest quin persuasum habeamus Arau- sicanos non diu patienter passos esse unionem suæ ecclesiæ cum Tricastinensi, & sibiquæsi- visse proprios pastores. Certe ex formula ele- ctioniS Pontii intelligimus solum clerum & populum Arausicanum ad eam convenisse, nulla facta mentione Tricastinorum. Hoc in instrumento commemorantur rex Conradus, Boso comes, comprovinciales episcopi. Cur non adesset metropolitanus Arelatensis, profertur cau- sa, quod videlicet tunc sedes vacaret. Qui sit ergo ut sileatur de advocatis Tricastinisclero & populo, cum de communi eorum patre deligendo ageretur ? Hæc sane non obscure si- gnisicant Pontium, qui exfacerdote ecclefia Au- raicensis electus legitur, non ordinatum fuisse episcopum nisi sons Arausicanis. Subrogatum eum fuisse Ebroino seu Ebrao adhuc viventi, sed ob infirmam valetudinem officium episcopale exercere non valenti, legimus. Itaque si Ebroinus fuisset simul episcopus Tricastinensis & Arausicanus, quo pacto inconsultis Tricasti- nensibus Arausicana ecclefia præsumsisset eligere communem utriusque ecclesiæ antistitem ; maxime cum ex lege unionis sactæ, ecclefia Tricastinensis primatum teneret ? Certe quando electus est Laudo, accesserunt utriusque « Gemardo Prevotius praemittit Odalricum, qui. inquit, nominatur in testamento Alataiflx Arauficae comitiwr, qux ipso mortuo palatium episcopale abstulerat, & eo testamento reddiderat. Deco etiam, inquit, fit mentio in litteris Ildefonfi comitii Tolofani, datis anno 1126. Sedebat autem Odalricus anno 867. Hic Odalricus est ignotus tum Sammarthanis, tum Bohyerio, qui nuper scripfit historiam episcoporum Tricastinorum. Tunc autem idem erat Tricastinorum & Araustcanorum episcopus. Non profert Prevotius notas chronicas testamenti Alataiflz co- mitinæ, unde deprehenderemus quo circiter tempore Viveret Odalricus. Quod Ipectac ad chartam Ildefonfi comitis anni 1116. opportunius potest referri ad alium Odakicum de quo infra, R.AUSICANA. 770 cleri, utriusque plebis suffragia. Nec praetereundum est Gemardum quando subscripsit Mantalensi synodo, nomini suo titulum episcopi Arausicani addidisse. Hæc sunt quæ pene mc cogunt ad dubitandum utrum unio facta tempore Bonifacii perseveraverit illæsa. Reliqua de Pontio II. habes in episcopis Tricastinis. XI X. PONT 1 US III. Anno 982. Airardus Carpentoratensis episcopus fundavit in ecclefia sua capitulum, quod aliorum præsulum consensu & subscriptionc approbari & confirmari voluit. Unus autem ex his præsulibus fuit Pontius episcopus Au- rasicenns, ut legere est in instrumento hujus fundationis. Porro vix credi potest Pontium hunc fuisse ipsum qui anno 914. electus est, cum jam esset sacerdos & ætate maturus, alio- quin debuisset pervenire ad summam senectam. Inde videtur vero propius esse alium Pontium. XX. A L D 1 R 1 c U S. In libro qui exhibet sacramenta ab episcopis ecclesiæ Arelatensi præstita, legitur : Ego Aldiricus Auraficensis ecclefia vocatus episcopus, promitto coram Deo & sanctis ejus, omnem subjectionem & obedientiam canonicam > &fidelita- liiatem ecclefia S. Stephani sedis Arelatensss, &c. & Annoniprasenti archiepiscopo, &c. Iste Aldiricus debuit sedere saltem ab anno 994.. quo extinctus est Anno arcbiepiscopus. Alius autem esse debet ab Odalrico vel Aldirico, qui ut episcopus Aurasicensis& Tricastinensispro- misit obedientiam Rajambaldo Annonis suc- cesiori. Hic potest affignari tempus quo duæ sedes episcopales istæ sunt unitæ. XXI. ODALRICUs.’Ut in episcopis Tricest, XXII. MaRTINUs. Vt in episcopisTricast. XXIII. GERALDUS.’V/inepiscopisTricast. Tempore hujus episcopi Arausicenses impatienter ferentes carere proprio episcopo, cogitaverunt de rescisiione unionis suæ ecclesiæ cum Tricastina, auctore præsertim & impulsore Bertrando comite filio Raimbaldi. Ea de causa scripfit Alexander papa II. tum ad clerum & populum Arausicæ urbis, tum ad Ber- trandum. Quo tempore scripfit hic summus pontifex, nondum Arausicenses episcopum sibi elegerant ; id enim suis in litteris non tacuis- set. Sed sub ejus successore Gregorio VII. id factum intelligimus. XXIV. GUILLELMUS I. Contentione orta pro unione ad Gregorium papam VII. delata, hic pontifex pollicitus est lepro illa dirimenda legatum missurum. In hac autemsuspensione Guillelmus electus est ad regendam ecclesiam Arausicensem, & consecratus, ut nos docet Urbanus papa II. Pontio tunc in ecclefia S. Pauli Tricastinensis sedente. Guillelmus prior erat S. Rufii, ut legimus in Gallia Christiana Sammarthanorum fratrum >