Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/559

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

io 59 ECCLESIA urbes episcopales eodem nomine hac in syno— I do designatas ; nam Maximus Aquensis erat Aquiscxtiensisepiscopus, Carterius vero Aquarum Tarbellicarum. V— LIBERIUS. Liberius ut episcopuf Aqueufi » In Novempo pulania, adfuit concilio V. Aurelianensi habito anno 549. Cui etiam interfuit Avolus alter Aquensis ecclesiæ episcopus, sed alterius sedis, qui secundæ Narbonensis metropolis est. Referi Sirmondus maximam ortam esse contectionem in civitate Bigerronum, inter Li- berium episcopum Aquensem, & Alctium epi— B scopum Lectorensem, de jure præcedendi. Opponebatur a Liberio episcopatus Aquensis antiquitas ; alius primus consecratione, primas prætendebat. Tandem plerorumque episcopo- rum sussragio præfertur Liberius. Forte is est episcopus Aquensis qui anno 584. mortuus refertur a Gregorio Turonico 1. vn. historiæ. Nihil enim obest quin dicamus illum post concilium AurelianeDse vixisse adhuc annos 35. VI. FAUSTIANUS. Faustianus, seu Faustinianus prefbyter vacante Aquensium sede, Gundovaldo, qui se £ regem simulabat, & Bertramno Burdigalensi episcopo ejus fautore præcipientibus, ordinatur episcopus a Palladio Santonum & Oreste, Vasatum episcopis. Rem ut gesta est refert Gre- gorius Turon. 1. VII. histor. appellatque Bcr- tramnum Burdigalensem, metropolitanum ec- clefiæ Aquensis, quia videlicet, rebus tunc in Gallia perturbatis, Bertramnus hanc ecclesiam & aliasNovempopulaniæ, alioquin Elusæ subditas, ad se traxerat. Paulo post Faustiani ordinationem invito rege factam, Gundovaldus xrsonatus rex capitur & occiditur. Tumju- x*t Guntramnus rex apud Matiscensem ur— £ xm haberi episcoporum placitum, ad quod vocatus Faustianus accessit. Itaque causa ordinationis ejus agitata, remotus est ab episco- pali sede, ea tamen conditione, ut eum Bertramnus Burdigalensis, Orestes Vasatensis & Palladius Santonensis, qui tum benedixerant, vicibus pascerent, centenosque ei aureos annis stnguUs ministrarent, inquit Greg. Turon. Atta men huic synodo Matisconensi anno 585. ha- bitæ subscripsit Faustinianus inter episcopos. VII. NICETIUS. Nicetius comes erat Aquensis, quando a Chilperico rege præceptionem elicuit, ut ton— £ suratus civitati illi sucerdas daretur, inquit Greg. Tur. qui Nicetium appellat germanum Rustici Vici juliensis episcopi, quæ urbs nunc Adura vocatur. Itaque in eodem concilio Ma- tisconensi, a quo Nicetii æmulus Faustianus dejectus est, ipse episcopatus consirmationem obtinuit. Attamen non legitur synodo sub- fcripfisse ; quod tamen ejus æmulo concessum. Sed nondum consecrationem episcopalem obtinuerat ; immo adhuc laicus erat. Ab hoc episcopo qui desinente seculo VI. sedit, transi- lirc cogimur ad Oltherium, qui notatur desi- ncnte seculo IX. Nam propter bellorum pro- Tomus I, A Q U E N S I S. 1040 t cellas, aut nulli sederunt toto hoc tempore, aut, quod verisimilius est, eorum memoria est oblitterata. VIII. OLTHERIUS. Okbtriuapræfuit huic episcopatui an.898.ex ctartularfo abbatiæ de Caignota, quod incidit ab his verbis : Salvator mundi’, de quo nulla mentio apud Oihenartum. Sed noster D. Claudius Estiennot, veterum monumentorum explorator accuratisiimus, meminit instrumenti, quo hic episcopus abbatiæ B. Mariæ deCa- gnota quædam prædia tribuit. IX. GumbaLDUS. Gumbaldus, Guillelmi Sanctii ducis Vasconiæ frater, Aquensem anno 960. & ceteras ecclesias Novempopulaniæ, tum etiam Aginnensem administravit, beneficus erga Condomensem & Regulam abbatias, ex chartulario sancti Severi : archiepiscopus item fuit Burdegalensis. De illo vide Petrum de Marea in hist. Benearn. L 3. c. 8. X. A R s 1 U S. Arsius, quem P. de Marea loco supra laudato putat fuisse Arsiam Raca memoratum in chartaLascurensi, pontificium suscepit an. circiter 982. Hic omnes Vasconiæ ecclesias tenuit, abbatiæ S.Severi fundationi interfuit rexitque, Guillelmo Sanctio duce Vasconiæ, & Odone seu Adone archiepiscopo Auxitano. Unde vero factum sit ut his temporibus unus episcoptiS omnes Vasconiæ episcopatus poflideret, explicat P. de Marea. Nempe urbes episcopales destruxerant Saraceni ac Normann’; aliundeque comites, & alii toparchæ ac milites bona eccle- siastica invasi:rant; ut non sufficerent residua pro plurimis episcopis decenter sustentandis. XI. GREgoRIUSI. Gregorius quem ex abbate siincti Severi in capite Vasconiæ episcopum Aquensem factum este aiunt, cum Raimvndo Auxitano archiepi- si:opo & aliis prassulibus judicavit in synodo, Sorduense monasterium subjectum esse Pedano. Instrumentum ex quo id depromitur, caret notis chronicis; sed referri debet ad annum circiter 1024. Certe Raimundi Auxitani archiepiscopi pontificatus inter annos 1020. & 1030. coarctatur, nec citra aut ultra potest extendi. XII. RaimundUsI. Hic epistropus, pro more tunc recepto, præerat fere omnibus Novempopulaniæ seu Vasco- niæ eccleiiis, ut patet ex instrumento de pos- sedione comitatus Burdigalensis accepta ab Odone comite, cui subseribens Raimundus anno 1032. quo instrumentum confectum est, se dicit episcopum Vasconiæ. Quandiu hos omnes episcopatus retinuerit ignoramus. certe in concilio Tolosano cui adfuit Raimundus anno 1056. appellatur tantum episcopus Vasatensis, veritus concilii censij— 1 ram, si aliarum ecclesiarum titulis uti præsum-. V uu