127, ECCLESIA < dudum gemebat sub hostium jugo, quando 2 Henrico-Magno placuit Arnatdum studio fidei catholicæ flagrantem episcopum designare anno 1599. Statimque post acceptas a siimmo pontifice bullas & consecrationem, impigre pro restituenda avia religione laboravit cum præstantlssimo suo collega Johaene de Salete Lafcurrensi episcopo. ldque tandem feliciter consecutus est, domitis bellica virtute Ludo- vici XIH. regis cognomento Justi hæreticis. Tuncque anno 1620. edicto regio templa catholicis, bonaque clericis & sacerdotibus restituta sunt. Oihenartus Arnaldi episcopi popularis, & coævus, ejus episcopatum non protra— g hit ultra hunc annum 1620. XLVI. ARNALDUS IV. Arnaldus Maytius secundus, superioris Arnaldi fratris filius, ipsi subrogatur ; de quo, quamvis rexerit usque ad annum 1646. nulla tamen scripto tradiderunt Oihenartus & Sammarthani, præter pauca a nobis praemissa. XLVII— Ludovicus. Ludovicus de Bassompierre filius Francisci domini de Bassompierre nobiliflimi Lotharin- gi, Franciæ marescalli, & Helvetiorum Rhæ— C torumque præfecti generalis, ex Maria de Bal- sac extra legitimum conjugium, anno 1646. designatur a rege Christianisseno episcopus Oleronensis ; at priusquam bulla pontificia fuis- set in hac sede confirmatus, ad aliam vocatus est ecclesiam, nempe Santonensem, anno 1647. Itaque de hoc episcopo dicere supersedendum ; sed in Santonensibus episcopis, debitis eum laudibus non defraudabimus. XLVIII. PETRUS III. Petrus de Gaflion, patre Jacobo in siipremo I Navarræ &Benearnii consilio fecundo præsi- de, matre Maria d’Esclaux, ex nobilissimo genere Benearnii ortus, fratrem habuit Johan- Hem de Gassion primarium castrorum Franciæ præsectum, ( marescallum Franciæ appellamus) Cortracique pro rege Christianissimo gubernatorem, fama bellica virtute para toto orbe celeberrimum. Ipse tamen Petrus majori laude dignus, quod ad fidem catholicam quam majores fui deseruerant, reversus sit ; qui ut sacram doctrinam in purioribus hauriret fontibus, in academia Parisiensi theologicis studiis sese addixit, in qua doctoris lauream con— ] Iecutus est. Cum jam esset abbas sitncti Vin- centii de Luco, designatus est episcopus Ole- ronensiS anno 1647. Anno sequenti die y.Mar- tii Parisiis in ecclesia Fuliensium vici sitncti Honorati unctus est in episcopum a suo metro- politano Dominico de Vic Ausciensi archiepi. sCopo, cui assistebant ÆgidiusBoutauld Adurensis & Petrus Berthier Ucetiensis episcopus, qui tunc erat coadjutor Montalbanensis. Expleto in episcopatu quadriennio, migravit e vi- . ta die 24. Aprilis anni 1652. CorpuS ejus Palo ubi mortuus fuerat, Oloronem delatum est, ibi- que in majori ecclesia conditur. Tomus I. ) LO R EN 5 I S. 1280 XLIX. JOHANNES III. Johannes de Mille-sanctis Bernardo domino de Sansons, & Francisca de Montesquiou vice- comitissa de Sedirac paris nobilitatis parentibus natus, cognatusque aut saltem affinis Petri de Gasiion episcopi, ei subrogatur, dieque 1, Augusti anni 1652. schedula regia renuntiatur episcopus. Anno sequenti consecratur die 9. Februarii in ecclesia Dominicanorum vici S. Honorati a Petro de Marea Tolosatum archi- episcopo, in magno præsulum coctu, ex quibuS archiepiseopo consecranti adstabant Jacobu9 de Mont-rouge fancti Flori, & Johannes d’Es- trade Condomicnlis episcopi. Die 7. Martii sequentis, regi sidem facto sacramento obstrinxit} quo die per procuratorem possesiionem est adeptus. Carnis deposuit sarcinam anno 1658. L. ARNALDUS-FRANCISCUS. Arnaldus-Franciscus de Maytie pronepos Arnaldi Maytii primi, nominante & designan- te rege Christianiflimo, ad Oleronensem cathedram promovetur, anno 1659. Subsequen- ti anno die XI. Aprilis, oleo sacro est delibutus & consecratus a Dominico de Vic Ausciorum archiepiseopo, cujus coadjutores hoc in sacro opere fuerunt episcopi Mirapicensis & Aquensis. Eodem anno, die 27 Julii sidem regi pollicitus est cum jurejurando. Apud Malum- leonem patriam suam procuravit conventum Capucims. Mira patientia sedavit seditionem, cujus præcipuus luctor erat quidam prefbyter &parochiæ rector. Animam efflavit anno 1682. Erat etiam abbas S. Petri Generensis. L 1. CAR O L U s. Carolus de Salette consanguineus JohanniS de Salette episcopi Lascurrensis, quem de fide ► catholica optime meritum in Benearnio jam monuimus, agendo de Arnaldo Maytio primo* designatus hiit episcopus Oleronensis mense Januario anni 1682. cum jam senex esset. Nihilominus tamen in custodia gregis fui asii- duam navavit operam, pius, vigilans, misericors. Diem claulit ultimum nonagenarius men* se Augusto anni 1704. LII. AnTonIUS-Simon. Paulo post Caroli episcopi mortem A nto- nius-Simon de Magny decanus regalis ecclesiæ fancti Martini Turonensis, designatus est f episcopus Oleronensium die 14. Augusti anni 1704. Verum ante acceptam ordinationem episcopalem, morbo morteque oppresius est die z6. Februarii anni 1705. anno ætatis suæ 52. LIII. JoSEPhus. Josephus de Revol, parentibus Petro vicecomite de Revol, regio in suprema subsidio- rum apud Delphinates curia cognitore, & Francisca-Carola de S.Chamond genitus, Johannis Revoli episcopi Arausicani anno 1349. gentilis, cum esset vicarius generalis Pictavien- sis episcopi, quo in officio fidelem, strenuum, vigilantissimumque Dei ac ecclesiæ ministrum Mmmm
