iaS7 ECCLESIA Li xime destructæsunt-LascurramseuBeDearnum A a Saracenis excisum fuisse in invasione Sarra- cenica, circa an. 732. narrat Petrus de Marea, in historia Benearnensi. 1. 2. c. 111. unde interrupta fortasse præsiilum successio. V. A R S I A S. Arsias cognomento Raca, qui in chartario Lascurrensi corrupte legitur Asiiatraca, in sierie præsulum Lascurrensium collocari debet saltem ab anno octdgesimo sijpra nongentesimum vel etiam 977. nam ad hunc annum Mabillonius revocat fuadationem monasterii Regulæ in g Bearnia & diœcesi Lascurrensi, quod factum legitur cum consilio Arsiæ Lafcurrensis episc. Vide Marea hist. Bearn. L IV. c. 2. Idem est ut conjicimus, qui sigillo firmavit fundationem abbatiæ sancti Severi. Gumbaldus autem qui reperitur episcopus Vasconiæ in charta Regulæ anno 977. erat episcopus Vasatensis, non Lascurrensis. VI. RAIMUNDUS I. Raimundus dictus Vetulus sedit ad annum circiter 1040. Iste siex simul episcopatuum administrator vixit, uti vetus chartarium Lascur- rense declarat his verbis : Raimundus episcopus, ( more antecessorum suorum fex episcopatus tenuit, Vasu tensum, Adurensem » Aquensem, Laburden- sem, oloronensem, & Lascurrensem. Tempore hujus, locus Generensis qui erat, & estinfra terminos episcopatus Lafcurrensis, in parochia sancti Hilarii de Lassu, cupit florere miraculis : Et infra additur : pradictus vero idem R. Roma accusatus, depofitus suit, sed quia nobilis erat & potens, ne perturbaret fleri canonicas electiones, concessit ei papa Lascurrensem episcopatum in omni vita sua : data sibi licentia, ut quem vellet de vicinis episcopis ad supplenda episcopalia officia invitaret. Ante depositionem ejus, & post depositionem Lasu currensis ecclefia tenuit Generense monasterium. In eodem tabulario notatur Raimundum episcopum convenisse Guidonem comitem Pi- ctaviemem, assistente sibi Sancio præposito sie- dis Fuæ, ut moveret querimoniam de ecclesia sancti Stephani de Caressa ; ejus depositio potuit incidisse in annum 1058. aut circa. Cui successe, VII. GREGORIUS. Gregorius simul abbas simcti Severi in capite Vasconiæ & episcopus, Bearnensem, seu Lascar- t. rensem sedem obtinebat saltem anno 1061. IV. nonas Novembris, quo die comitatus est Hera- cliumAusciensem, ut aiunt, archiepiscop. in monasterio simcti Severi quædam statuentem, ex
! ejusdem loci tabulario.* Anno Io6I.fubscripsit utepiscopus Viernensisstsoc&k Bearnensis.diplo- * mati Bernardi comitis Vasconiæ, pro fundatio- > ne monasterii Sancti-montis, quod habes in ’• Austindo archipræfuleAusciensi.Subscribit litteris Heraclii Bigorrensis, hoc est Tarbiensis episcopi, & Bernardi comitis donantium monasterium SS. Felicis & Licerii, Cluniacensibus 4— restaurandum, anno 1064— dieXI.Decembris. Anno 1066. sedit in concilio Tolosano, cui LSCURRENSIS. 1288 Stræfuit Hugo Candidus cardinalis Alexandri « ecundi legatus, quo in concilio intercessit ne c monasterium Lactorense in cathedralem ecclesiam, monachis eepulsis, converteretur, affirmans illud esse juris sancti Severi : Pseow autem Spiritui sancto illud monasterium, jam eo usque quafi authenticum’, quod Gregorius Lascarrensis episcopus juris sancti Severi esse injuste dicebat, ad pristinum revocare gradum, &c. ex quo videtur consequi eumcumepiscopatu abbatiam retinuisse. In Hispaniam Christianis sijppetias laturus profectus est, ac per tres menses pro religione ibidem strenue decertavit. Senex demum, multis pro ecclesia laboribus exantlatis animam emisit 1072. quod signisicat vetus char— 1 ta siancti Severi ubi legitur : Anno Dominica incarnationis M. Lxxn. ferta 4. abbas S. Severi, & Lascurrensium episcopus domnus Gregorius florente canitie excessit a suculo multis dolentibus s cui, fi quid male geffit humana conditionis mole gravatus, indulgeatmisericorditer omnipotens omnium Dominus s qui ab ipfis infantia rudimentis veniens Cluniacum, ibi longo tempore pie degens, Petente Sancione comite reversus est, & fic abbatia sancti Severi abbas essectus est. ^uam rexit per quadraginta fere annos meliorando cuncta, & j quafi ex informi materia poliens omnia, inter ca- tera bona qua huic loco coadunavit. Nam post ignis combustionem, proprium monasterium mirifice fundans, eo, quo nunc est, opus conduxit. In ejuf- dem monasterii necrologio legitur : ni. idus Januarii depofitio dompni Gregorii abbatis & epi- scopi Lafcurrensis. De eo vide in episcopis Aquen- sibus. VIII. BERNARDUS I. Bernardus de Basso monachuS sancti Petri Generensis, quod monasterium olim Benear- nensi subditum erat episcopo, a Gregorio antecessore suo electus est ad archidiaconi munia O obeunda. Qui mortuo Gregorip siissectus est, ut nos docet Guido de Loth episcopus in chartulario Lascurrensi, ubi siiæ ecclesiæ jura tuetur in cœnobium simcti Petri de Generost), auctoritate Centulli vicecomitiS datum Bigorrensi antistiti, quod ipsius nuptiis cum Bigorrensi comitissa consensisset hic episcopus. Bernardum subscripsisse chartæ Garsiæ regis Navarræ, qua Stephaniæ uxori asiignat dotem, anno 1075. auctor est Prudentius Sandovallius lib. de Pam- pelonensibus episcopis. Toto vero sui episcopatus tempore a Centullo vicecomite exagitatus E est, quod ipsius conjugio cum Beatrice comitissa Bigorrensi consentire noluisset. Audiendus ea de re Guido de Loth episcopus in chartario Lascurrensi : Centullus vicecomes Bearnensis dimittens legitimam uxorem, matrem Gastonis quam habebat, Bernardum episcopum de possessione sua * ejecit violenter, & Pontium Bigorrenscm episcopum in poss ffionem monasterii induxit, tali pacto » ut ei concederet illicitas nuptias Bigorrensis comitissa, quod B, * prohibebat, quem tandiu persecu- tum, propter assiduam querelam, & interdicta qua inde faciebat s a toto episcopatu ejecit, & in ex filio mortuus, &apud Forum Julii estsepultus. Porro mortuus legitur anno J080. Eodem pontifice Mmmmiij
