Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/696

E Wikisource
Haec pagina emendata est
1313
1314
ECCLESIA BAIONENSIS.

ANNI CHRISTI.
Anecrologio Silvæ-maj. exceſſit e vita ix. cal. Febr. ſed quo anno minime notatur. De l'Espelette.
XI. Petrus-Bertrandus.

Petrus-Bertrandus de l'Eſpelette ex illuſtri baronum de l'Eſpelette proſapia, quorum linea ſeculo noſtro exſtincta, beneficio repis ad Acrimontenſem familiam tranſiit, ſubſcripſit anno 1170.1170. litteris Richardi ducis Aquitaniæ in gratiam urbis Baionenſis.

XII. Ademarus.

Sedit hic epiſcopus in concilio Lateranenſi anno 1179.1179. menſe Martio. Cum HenricoB Albanenſi epiſcopo apoſtolicæ ſedis legato, Ademaro Santonenſi epiſcopo, & pluribus aliis teſtis fuit in compoſitione facta inter Geraldum abbatem Dalonis & Aldeburgem abbatiſſam S. Mariæ Santonenſis anno incarnat. 1181.1181. ex chartul. Dalonenſi. Anno 1188. legitur arbiter concordiæ inter Clarium abbatem ſancti Æmilionis, & R. abbatem Faëziæ. Sed in anno indicato ſuſpicor mendum ; nam tunc alius epiſcopus Baionenſem obtinebat ſedem.

De Lescarre.
XIII. Bernardus II.

Bernardus de Leſcarre, aliter de la Carra,C ex monacho & abbate Sorduenſi, ut nonnullis placet, electus eſt ſaltem anno 1186.1186. Ad hunc enim epiſcopum ſcripſit Urbanus III. primo ſui pontificatus anno, qui reſpondet anno Chriſti 1185. ut cum præſule Tiraſonenſi & abbate de Populeto, inquirerent utrum juxta querelam epiſcopi Pampelonenſis, abbas ſancti Salvatoris aliquod privilegium ſubreptitium ab Alexandro papa tertio conſecutus foret. Anno 1191.1191. interfuit nuptiis Richardi regis Anglorum cum Berengaria regis Navarræ filia. willelmus-Raimundus de Saltu vicecomes Laburdenſis Bernardo antiſtiti confirmavit annoD 1193.1193. Bertrandi vicecomitis avi ſui (ejus enim filiam matrem habebat) donum & ratum habuit. Porro in inſtrumento quo illud approbat Bernardus, cognominatur de Carra, & in alio anni 1198. de la Carra.

Cum multis aliis tum Galliæ tum Hiſpaniæ epiſcopis donationem Alfonſi regis Caſtellæ & Toleti, quam pius princeps cum uxore ſua Alienora fecerat eccleſiæ majori Aquenſi in Novempopulania, laudavit apud S. Sebaſtianum vii. cal. Novembris anni 1204.

Silentio minime prætermittendum eſt Bernardum noſtrum a Richardo Angliæ rege Epræfectum fuiſſe copiis, quas ad ſacrum bellum in Palæſtinam miſit ; de qua expeditione Rogerius de Hoveden in Richardo I. ſcribit : Interim rex Angliæ profectus fuit in Gaſconiam ; deinde perrexit in Andegaviam ad Chinonem, & ibi conſtituit Gerardum Auxienſem archiepiſcopum, & Bernardum epiſcopum de Baonia & Robertum de Sabul ** Sabluil, & Richardum de Canvil, & Willelmum de Fors de Ulerum, ductores & conſtabularios totius navigii ſui, quod in terram navigii Suliæ iturus erat. Præterea idem rex præcepit in alio brevi ſuo, ut omnes homines ſui, qui per mare eſſent ituri, obe-

ANNI CHRISTI.
dirent dictis & præceptis prædictorum juſtitiariorum navigii ſui.

Nominatur apud eundem Hovedenum in charta pacis inter Tancredum regem Siciliæ, & Richardum Angliæ, his verbis : Hujus autem pacis tenorem & formam, quam in voto habemus, & in propoſito gerimus, vobis & veſtris, illæſa fide, ſervare per Waltherum Rotomagenſem, & Girardum Exonienſem archiepiſcopos, & per Johannem Eboracenſem, & Bernardum Baionienſem epiſcopos, & per fordanum de Humez conſtabularium noſtrum, & Willelmum de Curci, Richardum de Camvilla, Girardum Talbot, Robertum de Sabluil, Guidonem de Croum, Willelmum Chamberlangum de Tancervile, Robertum de Novoburgo, Amauri de Monfort, Gaufridum de Rancune, & permultos alios de familia noſtra fecimus juramentis præſtitis in animam meam firmari. Meminit ejus quoque in deditione Accon ** vulgo Acre, olim Ptolemais.
* Tyrenſis.
* Auſcenſis.
civitatis, cum ait idem Hovedenus : Alardus Veronenſis epiſcopus cardinalis & apoſtolicæ ſedis legatus, & Tyronensis * & Piſanus, & Arienſis * archiepiſcopi, & Hubertus Saresberienſis, Johannes Ebroicenſis, & Bernardus Baionienſis, & Tripolitanus Philippus, Carnotenſis, & Belvacenſis epiſcopi, & cæteri eccleſiarum principes, eccleſias civitatis Accon dedicaverunt, quas pagani polluerant, & ædificaverunt altaria Domino, & in eis celebraverunt miſſas.

Poſt Bernardum Sammarthani locum dant cuidam Arſio de Navailles, quem aiunt electum fuiſſe tempore Johannis regis Angliæ, qui Oihenarto & aliis eſt incognitus. Iidem Arſio ſubjiciunt Petrum-Bertrandum ; qui non eſt alius a Petro-Bertrando de l'Eſpelette quem præmiſimus.

De Donzac.
XIV. Raimundus IV.

Raimundus Willelmi de Donzac, qui & Willelmus aliquando appellatur, dicitur factus epiſcopus ab anno ſaltem 1213.1213. Forte idem eſt ac Raimundus de Luc, quem noſter D. Edmundus Martenne ex ſchedis Oihenarti notavit ad annum 1215. Eum fuiſſe monachum & Pitanciarium Silvæ-majoris aſſerit noſter D. Cl. Eſtiennot. In tabulis hujus monaſterii legimus Guillelmum de Donzac priorem B. Mariæ de Caſtelleto (cella eſt Silvæ-majori ſubdita) Baionenſemque epiſcopum, cenſum cui Caſtelleti moletrina obnoxia erat, numeratis 60. Burdigalenſis monetæ libris redemiſſe : Actum apud Silvam-majorem in capella ſancti Martini, anno mccxxiv.1224. cal. Junii, teſtibus Amanevo Bigorritano, & Grimoaldo Convenenſi epiſcopis. Per hunc Guillelmum intelligendus procul dubio eſt noſter Raimundus-Guillelmus.

Interfuit ſynodo habitæ Turiazoni anno 12281228.. Johanne Veſontionenſi præſide Gregorii IX. legato per Hiſpaniam, pro diſſolutione matrimonii, quod Jacobus rex Arragonum cum Eleonora contraxiſſe dicebatur in gradu prohibito, nulla accedente ſummi pontificis facultate. Notatur in charta eccleſiæ Aquenſis anni 12331233.. Dies ejus obitus in necrologio Silvæ-majoris eſt 11. idus Auguſti, diſſimulato anno. Adhuc vero præerat 1256.1256.