Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/81

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

93 ECCLESIA MIMATENSIS. canus Brivatensis ; has vero dignitates ex apos-. tolica dispensatione retinuit, ac etiam prioratus omnes in Gabalis sitos, ut destinatam ecclesiam posset restituere. Quo anno factus fuerit episcopus nobiS non constat. Visitur quoddam instrumentum factum Mercoriæ anno mccl. indict. vn. xn. Kal. Junii O. id est Odilone Mimatcnsi electo. Ceterum non mintiS strenue se geflit adversos nobiles, quam Stephanus, eolque ad homagia exhibenda compulit. Castrum de Capione sibi a domino de Tornello vindicavit, Randonem- que de Castro-novo, qui urbem Mimatensem obsidione cingebat fugere compulit. Cetero- quin infenso erga nobiles animo fuisse Odilo- nem minime putemus, qui ipse cx gente inter Arvernos nobiliffima ortus erat ; parentes eiiim habebat Beraldum dominum de Mercorio, & Aleidam Burgundam stirpis rcgiæ feminam ; quo ex genere prognati sunt plurimi celeberrimi præfules ; in his S. Odilo abbas Cluniacen- sis. rato functus est v. Kal. Februarii, an. 1273. post abdicatum diu antea episcopatum, ut infra dicemus. Erat decanus Brivatensis, etiam post relictum episcopatum, ex tabulis sponsalIum Ponceti de Montelauro, & Alisendis siliæ Be- raudi domini de Mercorio, x. Kal. Januarii, an. 1 1257. An. 1259. scripsit cum plurimis aliis epis- copis ad S. Ludovicum Francorum regem, ut pro restituendis ecclesiæ bonis satagere dignaretur. An. 1268. mense Aprili sublcripsit aliis tabulis sporssalibus ejusiiem Alssendis cum Ay- maro de Pictavia comite Valentin. quainsub- soriptione non se dicit decanum BrivateIssem, nec in multis aliis, ut videre est in instiumentiS historiæ domus Arvern. Baluzii. XXVI. ODILO II. Alter hic Odilo ex genere quoque splendido, nimirum ex familia de Tornello erat prognatus. Composiiit cum B. Ludovico rege pro j castro de Gredone, & aliis feudis, ut conltat ex diplomate authentico regii chartarum thesauri 1265. & 1266. mense Junio. Subscripsit mense Aprili an. 1266. promiflis Aymari de Pictavia Valentinensis comitis, deducenda Alixen- ti filia Beraldi de Mercorio. Construxit castrum Bellæ-sedis, ac pro ecclesia hujus loci conceffit capitulo ecclesias de Lacham, & S » Martinide Campsalade ; ex litteris apostolicis Urbani IV. datis apud Urbem-vcterem, nonis Martii, an- 2. in archivis episcopatus. XXVII. STEPHANUS III. Stephanus a aflumtus ad episcopatum 1273. an. 1277. compositionem iniit cum capitulo pro quatuor archiprelbyteratibus & eccleliis de Ri- vo-torto & de Crolansa.An. 1278. adfuit conci* lio provinciali apud Aureliacum celebrato. Ejus tempore fundatum est coenobium Dominica- norum inurbeMarologiensi ( Marieuge tn Gt- vaudan) an. 1178. a marchione de Canillac. Post ejus mortem diu vacavit sedes, ut nos do. cent lmeræ Simonis Bituric. archiep. editæ inter instrumenta. « Conjicit nofter D. J.Boyer hunc efle episcopum de quo le- git in necrologio Cantogilcnsi : vn. k*l. ob. Dom, Ste- fhtuubi DelmtoJturio opiscoput Mimttcnfii • prv cujiM uxmvtrsurio fibdnku Fokbctii dadit *obii cotium fiMct sumclsulvciMufa L XXVIII. JULIANUS. Hujus præsulis hactenus nobis ignoti memoriam conservat chartarum regius apud Parisios thesaurus ; ibi enim legimus Julianum cardinalem simcti Petri ad vincula, non ita pridem pro- visiun, deMimatensi episcopatu, fidelitatis sacramentum & hominium praestitisse an. 1279. Cetera quæ ad hunc episcopum & cardinalem (pectant nobis penitus ignota. XXIX. GUILLELMUS V. Guillelmus Duranti, al. Durantes, Speculator dictus, ex nobili genere natus est in oppido J de Podio-Missone ( Puy-Mssson) in Provincia & diœcesi * Rejensi. Adolefcens jurisprudentiæ studio est addictus, in quo magistros habuit Ber- nardum Compostellanum archiep. & Henricum Segusianum, postea cardinalem Ostiensem. Bo » noniæ doctoris lauream meruit, ubiprimum, deinde Mutinæ publice docuit. Eum Clemens IV. Iuum capellanum & palatii apostolici auditorem generalem constituit ; Gregorii vero X. procurator missus est ad concilium Lugdunense an. 1274. ubi papæ nomine multas constitutiones publicavit. A Nicolao III. patrimonii beati Petri rector creatur ; quo inofhcioutdux militiæ generalis, in provinciis sanctæ sedi subd : - tis, non semel pugnare coactus est adversiiS quaf- dam urbes rebelles. Quæ tunc gestit strenue, plu- ribuS narrat SimouMajolus in ejus vita præmisia commentario in canones concilii Lugaunensis. Cum talis tantusque esset Guillelmus, mortuo ultimo episcopo Mimatcnsi, per viam compromisii electus est ex decano Carnoten- si 1286. Alter Guillelmus de Narbona Rc- dcnsis in ecclesia Narbonensi archidiaconus ab eodem capitulo antea postulatus fuerat in antistitem Mimatensem, sed sua sorte contentus infulas relpuit ; qua de re Mimatense capitu- l lum Simoni Bituricensi archiepiscopo rescripsit. Ejus electionem probat Honorius IV. anno 1. fui pontificatus, 11. nonas Februarii I286. epis- tola ad eumdem archiepiscopum Biruricensem, quam damus in instrumentis, quia pene omnia quæ lpectant ad Guillelmum, continet. At possesiionem personalem non est adeptus nisi anno 1291. die XIV. Julii, quo anno sacramentum, quod jam per vicarium & procuratorem præstiterat, confirmavit. Tuncque excepit hominium Beraldi delphini domini de Mercorio pro terris quas possidebat in comitatu Gabalitano I2<>I. Eodem an. interfuit concilio Bi-

turicensi. Cum Bonifacio VIIL carus esset, ei ’pontifex obtulit archiepiscopatum Ravenncn- sem, quem constantisiime recusavit. At labores minime detrectans, accepit legationem ad Saracenorum Suleanum, ab eodem papa sibi demandatam ; qua cum fungeretur Nicosiæ in Cy* J>ro infula obiisse pridie nonas Julii anni 1296. egitur apud Guillelmum Cave in historia litteraria. Sed contra id pugnat epitaphium Guillelmi Duranti, in quo legitur mortuus Romæ, & quidem die 1. Novembris ; quod confirmat b Alii dicunt Puymiflna efle diœcefis Bitenensis U^ne £gni « ficire videtur epitaphium Guillelmi infra edendum. Sed ibide* » hic episcopus dicitur in Provincia gMiitut. auwœoiŒ* « efi* longe diftai a Provincia.