Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/867

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

E CC LE S I Æ / vincix metropolita, emi, acqnisiVi, construxi atque b ædisiCavi locum, qui dicitur Nugarol, lmgno labore, ingenti cura, quo potui vigOre, ad honorem de memoriam atque reverentiam B. Marix semper virginis, ficut in sublcquenti narrabitur. Bernardus comes COg- nomenro Tumapalcr tactus manu divina, reum seellc cognoscens, xgnini SC sentiens, curari nitens, liberari laborans, niOnasticum schcma a 1 fu mere voluit. Sed mnc temporis niOnachilis religio penitus infra Vasconiam ceciderat, dOncc omnium provisOrc Deo disponente, doctrina & institurione Clunicnfis abbatis, dc nomine dicti Hugonis quodammodo recalescere atque reviviscere cœpit.Locus quidam infra Armania censetn comitatum habebatur, q»i ab incolis tcrrx illius Sanc- tLis-mons vulgariter dicebatur, crantquc ibi mOnachi, vcl potius cucullari seciilaricer seculum poflidcnrcs, nOn ] , juxta apostoli vocem, qua dicitur, tanquam nihil habentes & omnia pojjidentes \ imo ordinis atque propOiici sui Eilsificarores, quos ad normam arque regulam ocati Benedicti isdem Bernardus reducere VOlens, humilitatem nostram expetiit, suumque nObis parefacicns animum, monachum si : fieri velle profciliis cst. EgOcle repente {pirituin loquentis persentiscens, ex industria dlfsiipularc coepi : ea scilicet de causa quia supra-scriptus locus Sanctus-monSj quamvis in alodio & dOminatu jam dicti comiris foret, tamen camcrx Ausciensis ar- chiepiscopi ecclesiastico jure semper erat : ita quod conventus illi episcOpales, vel clericales, five populares, a prædecestoribus meis semper ibi celebrari consueverant. Denique a pusillitate mea licentia fibi denegata ac pro pofle renitence, monachos clam venire parat, COS- que invasores loci nostri vi de potentia sui faciens habitare compellit. At ego Austindus argre ferens, sed non prævalens, tacui quidem in rempOre, meis succestbribus Facti seriem relinquens. clamandi, querendi > de conquerendi vocem relinquens*, de hinc gravari me Coiens, atque clamans cum quodam procerum terrx nomine WillelmO Remundi consiliohabito, terram ipsius alodii ab eo emi auadraginca sol id is monctæ, qux tunc hac illacque discurrebat. Post hxc Bernardus comes, ut soler Heri in talibus, de ut mos est regionis illius, fundi empti auctorem a me expetere coepit •, quem præsto habens sibi obtuli. Qui nihil habens quod diceret tacuit ; fundamenta demum jaciens ecclesix construendæ, villæ ædisicandæ per geramenta composui. Videns vero con- sul jam dictus me ita insisterc laDori arque operam dare, per sc siiOsque rcgare mc instantius cœpit, quod sancti Johannis monasterio discederem, de ♦ episcopales conventus ibi ulterius facerem ; & uc iniupcr sui amore quartas ecclesiarum duodecim quarum nomina infra annotata habentur, fibi darem, quæ videlicet ecclesix una cum villis, curtes consularcs vocabantur. Et eo in tempore monasterium illud nihil honoris habere videbatur in roto Armaniaco, nifi tantum duas partes ecclesiæ quæ dicitur Airigada. Satisfeci ergo fibi principi scilicet dc fecundum quOd postulaVeratjad meum placitum quartas illas dimisitali pacto uc per seipsum manu ac voce aucto- risaret terram a me emptam, coram EicioGuillelmi filio, Guillelmi Raimundi qui pater existens supra scriptam terram mihi vendiderat quod facere minime potuit. Postea vero insistenres monachi Armannus scilicet prior & ceteri, atque propter inquietudinem quam illis inferebam discedere volentes •, coactus comes ante præfen- tiam nostram veniens guerpitionem fecit tam prO se, quam etiam pro filio SUO, & filio filii siii, atque omni genere ex cis usque in finem procesturam, ne unquam clam, nec Saged, nec justitiam vel consuetudinem aliquam, in omni Nugeroliensi Villa facere præsiimant. His itaque peractis, duce Christo, conventu episcoporum adunato, libuit animO dedicare ecclesiam ejusque apOstolo sanctoqueconfestbri NicOlao. Convenerunt itaque ex omni NoVempOpulana prOVincia episcOpi, ab- bares, consules, proConsules, cctcrique domini fideles atque utriusque fcxus infinita mulciructo, deferentes fanr- torum busta martyrum Lupercii, Mammetis, Clari, dc Bicuricensis archiepiscopi Austrcgisili. Et cclcbrave- Tomus 1. USCIENSIS, ISI runt dedicationem ecclesiæ anrto incarnationis Domi « nicæ mlxix. indictione xv. præfidenre in Ronuna sede N icoho papa, gubernacula regni Francorum tenente Philippo anno 1. regni ejus. Bernardus quoflue comes Tumapaler de uxor SU1 Eimengardis, de filii eorum Geralduscum Arnaldo fratre ftio venerunt anre alrare S. Nicolai, in conspectu totius S. conventus> dc ibi sub jurisjurandi attestationc rcconfirmavcriinrguer* S>itionem suprascriptam, ne ullo unquam tempore cen- iim vel conluctudinem aliquam, ab habitatoribus loci illius cxpctanc Clunienhs abbas, vel monachi fui. Quod si fecerint, statim Ausciensis archiepiscOpus illud quO<{ volens nolens de loco S. Montis dimiserat, ante- ccstbr ejus recuperet. Hxc omnia ego Austindus Auf- cioruni archieplscOpiis fucccllOribus meis scriptum mandare curaVi, quo pectoribus eorum tenaci semper memoria habeantur. Nomina Vero ecclesiarum quarum videlicet quartas episcopales conventione siipra scripta, monachis soncti Montis dimiseram, hxc siint Marguet> Castahlcd, Arblad > Mormers, Serraaciam, Cartiea, Bcson, Fastarroal, Favarolas… Bclanbiz, ArriscT. VI. Centullus comes Beamensis > ob dultam in matris moniwn consanguinexm, fundat monafierium y dr dimittit uxorem in manu Guillelmi archiepiscopi Ausciensis. EGoCinTullus vicecomes Viarnensis memor omnium peccatorum meorum, & consanguinitatis uxo— * ris meæ, quam contra Dei legem duxeram uxorem, sciensque post mortem meam nil me boni operaturum, quo poffim mea delere peccata •, adhuc vigens de virens tribuo Deo > & beato Petro apostolo Cluniacensi, ec- clesiam qux ardificatur in honore siinctæ Fidis, de fi quas alias post illam apud Morlas xdificandas, cum omnibus oblationibus quæ offeruntur pro sidutc omnium fidelium vivorum, vel defunctorum, & cum primitiis Vel decimis omnium agrorum, quos homines in burgo degentes colunt, vel culturi erunt. Dono etiam decimam monetam partis mex > & decimam omnium furnorum, qui sunt, vel futuri erunt. Dono etiam vi* neam meam propriam > de decimam agrorum S. Fidis> dc omnium propriarum rerum. Ad ultimum dono ite* ( rum totam villam Morlenscm, cum omni ingenuitare> dc cum omnibus rebus sibi pertinentibus, cultis & incultis, adquifiris vel adquirendis, in campis, in lan- dis, in silvis, in vineis, in nemoribus, de in omni- nibus ceteris bonis. Hæc omnia dono Deo ac S. Petro Cluniacensi, propter me, & propter uxorem meam Gistam, & filium meum Guastonem, ut in præsentr seculo precibus B. Petri apostolorum principis, Deus nostri misereatur, de in futuro æterna vita cum omnibus sstnctis nobis a domino tribuatur. Ceterum notum sit omnibus hominibus, quod hoc donum feci, cum consensu > de consilio Willelmi Ausciorum archiepis- copi, de Bernardi Lascurrensis episcopi, & Amati Ho- lornensis episcopi, de Bernardi Tumapalcrii avunculi mei ; de omnium principutn sub meo dominio degentium, in manu Hunaldi abbatis Moysiacensis, sub po- testatc Hugonis abbatis Cluniacensis. His vero reDus peractis, misi dompnam Gistam uxorem meam, in manu dompni Wlllcimi Ausciorum archiepiscopi, dc Amati HOlornensis episcopi ad CluniacenscCœnODium> causta sumendi religionis habitum. VII. Littera’Vrbani II. ad Raimundum archiepiscopum Ausciersem, ut clericos ecclesiasua, quiS. Orien- tii monachis insensi erant, coerceat. URbaNus archiepiscopus servus servorum Dei dilecto fratri nostro Auscicnsi archiepiscopo, salutem de apostolicam benedictionem. Cum in Ausciensi