Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/93

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

117 ECCLESIA CADURCENSIS. u » In diacefiCadurcenstsunt archiprejbyteratus fecmemes : 1. Archiprcsuytcratus Cadurcensis, unitus ecclesiæ S. Andreæ in urbe. 2. De Liisecgio, Luz.ech. 3. Dc Bclayco, Belaye. 4. De Pcstilhaco, rejlillae. j. Dc Salviaco, Salviae. 6. Dc Gordono, Gourdon. 7. De Giniaco, Giniae. 8. DeTcgra, Tirgn ». 9. De Figiaco, Figeae. 10. DeCaiarco. Cajare. 11. S. Cirici, S. Cirq. 12. Dc Montcpezato. Montpez.at. 15. DeMoyssaco. Moyssae. 14. De Vallibus. Faux ou Lauzærte. Sub his archipresoytcratibus sunt parochiæ circiter 700. Episcopus titulo comitis gaudet, & in argumentum hujus dignitatis, uti notat AndreasQuer- cetanus, quando solcmnirer celebrat, habet juxta se gladium, galeam, digitalia & tibialia ærea, aliaque ad armaturam militum spectantia. Ecclesia Caturcensis suberat archiepiscopatui Bituri- censi, antequam Albiga in metropolim erigeretur i nunc autem huic subjicitur in ipiritualibus, uti Tolosano parlamento in temporalibus. Sunt in diœcesi quinque canonicorum collegia : Apud Montem-Fesatum 12. canonicorum, ad laicalem collationem ; Vigani 12. canonicorum, quorum abbaSestepiscopusipse ; Castri-novi de Bretcnou > Castri-novi de Monte Ratherii, & Rupis amatoris, cujus abbas episcopus Tutelensis. Domus vero religiosæ in urbe sunt Cartusiensium, Prædicatorum, Minorum, Eremitarum S. Augustini, Carmelitarum communis observantiae, & Discalceatorum, Redemtionis captivorum de Mercede, Capucinorum ; quibus accedunt Canonici Regulares, Jesuitæ, & seminarium quod administrant Misiionarii, & prope Caturcum Recollecti & quinque Eremitæ. V irginum coenobia in urbe inhabitant Benedictinæ B. M. Deauratæ, canonicæ Regulares sancti Desiderii, sorores S. Claræ, & Uriulanæ, quibus adde fcholas Christianas. De abbatiis & de his qui eas rexerunt aut regunt, infra seorsim agemus. At prius episcoporum historiam accurate litteris mandare conabimur, de quibus Guillelmus de laCroix causarum in Cadurcensium curia patronus, justum volumen edidit. Horum quoque præsulum tabulam chronologicam conscripsit Johannes Vidal ; quas lucubrationes conlulere non omisimus. At ex veteribus instrumentis pracipuum ad hoc opus subsidium hausimus. Fræmonere debemus in monasterio S. Michaelis ad Mosam coli S. Anatolium, quem dicunt Cadurcorum fuisse episcopum, cujus depositio celebratur die septima Februarii, ejusdemque transiatio die 2I.Octob. cum officio proprio, sed non ita vetusto, in quo legitur S. Anatholium, grastantibus in territorio Cadurcensi infidelibus, mortem obiisse, quem in vineis urbi vicinis sepe- Dre esam coacti sunt. Inde corpus ejus tranflatum est ab Hermengaudo abbate S. MichaSlis in Lotharingia, qui ab Carolo Magno Cadurcensem urbem tunc obsidente illud miraculorum fama detectum obtinuitssed de hoc episcopo Cadurcensi nulla in ipsa diœcesi exstat memoria. Noster D. Edmundus Martenne ex codice 800. annorum eruit vitam cujusiiam sancti Allogiost episcopi Cadurcensis, cujus alibi nulla habetur mentio : ex hac autem vita non potuimus diseere quo tempore vixerit : quapropter ejus acta inter instrumenta rejecimus. EPISCOPI CADURCENSES. I. s. G E N U LFU S. S. Genulsus vulgo primus hujus ecclesiæ præsul, in siicris diptychis collocatur, & a Sixto pontifice in Gallias missus medio circiter III. i leculo asseritur. Hujus natalem diœcesis annua celebritate veneratur xvI. cal. Februarii. Est in Biturigibus vetus abbatia sancti Genul- si, quæ prius Stradense monasterium vocabatur, mutavitque nomen, eo transiatis anno circiter.870. sancti Genulfi siicrisreliquiis. Meminit Guillelmus Cruceus antiqui monasteni sancti Genulfi nomine nobilitati, Cujus ait videri adhuc rudera non procul a Teminis. II. Exuperius. Secundus locus in indicibus datur Exuperio, circa annum 339. In quibusdam tamen schedis occurrit mihi quidam Gausbcrtus episcopus Ca- Tomus 1. durcensis anno circiter 301. cujus nomen legi aiunt in veteribus inscriptionibus arcuatæ structurae majoris ecclesiæ. Ceterum J. Vidal refert Exuperium docuisse rhetoricam publice Burde- galæ, Tolosæ& Narbonæ ; quæ est etiam Cru- cei sententia. Uterque vero nititur Ausonii * testimonio, qui Exuperium Burdigalensem rhe—’ torcm docet factum Hispaniarum præsidcm, auctoritate Dalmatiorum Cæsarum, quos in bonis litteris & rhetorica instituerat, &expræ- side vocatum ad Jedem cadurtam, in ea tempora vitæ absolvisse. At hanc laudem annalium ecclesiasticorum parens Baronius transfert ad alium Exuperium Tolosanum episcopum, ab Hieronymo præsertim celebratum. Sed quomodo is in Jede Cadurca vitæ finem nactus est ? Attamen censemus Ausonium locutum de alio Exuperio, quam episcopo ; qui dives factus in magistratu apud HilpaniaS gesto tranquilla vita H ij