Haec pagina emendata est
203
liber primus
caput xi.
Techelium Mungactio auxilium ferre prohibet: Sanctum Jobum pugnando capit: Ponte super Tibisco facto Turcarum excursus coërcet: Osmanem Pasam proelio fundit caeditque: Budae expugnandae operam confert; et armorum auctoritate celerat Segedini deditionem.
Interea Caraphaeus, ob res quas supra memoravimus gestas, in ordinem summis belli Legatis proximum[1] a Caesare adlectus, mdclxxxvi.annum belli quartum Sancti Jobi deditione ita feliciter auspicatur.
Ut Techelium restitutum cognovit, extemplo ad Tibisci fluminis ripam (qui in Poloniae finibus ortus, Hungariam perfluens prope Furnarcum cum Temesa coit, mox in Danubium influit) castra posuit, ut omnes ejus impetus coërceret; Techelium Mungactio prohibet.et brevi Techelium, qui agmen instituerat ut Mungactio opem ferret, castris contra eum propere motis festinatem avertit.
Sanctum Jobum oppugnat.Per eam occasionem Sanctum Jobum, munimentum leucas tres a Gran-Varadino dissitum, e re censuit oppugnare: oppidum stagnantium aquarum late patenti conluvie circumdatur, quatuor ingentibus propugnaculis communitum. Ab urbe igitur Zattmar appellata quatuor Germanorum, Hungarorum vero tria millia duxit, et tormentis contra locatis urbem acriter oppugnare instituit: cumque spissi globi igniti in obsessos conruerent, fors tulit ut ibi pulvis tormentarius asservabatur, unus dejiceretur, cujus incendium multa aedificiorum hominumque strages sequuta est. Eâ fortunâ usus tempori Caraphaeus a tribus murorum partibus urbem adgreditur. Ad deditionem cogit.Turcae ibi, abjectis animis, pacem orare; et paullo post Pasa urbis rector urbem dedidit lege; ut ipse cum milite et impedimentis liberi dimitterentur. Ejus victoriae commoda.Quae victoria cum ex sese magni momenti habita<refv></ref>, quia Zattmariensem, Zobolescensem et Biarischiensem agrum tributo hostibus pendendo liberavit; tum id temporis maxime, quo cum Turcae novo Vezirio, bellicoso viro, creato ferocirent, ipsis inspectantibus eam urbem cepisset, et eum- ↑ Ita visum latine reddere, quem Itali dicunt Tenente Maresciallo di Campo.
