Haec pagina nondum emendata est
Tēctum patris mer oppugnāre cōnstituēbant. Tum maximē timēbam, Tantum erat perīculum. "Necesse est,” inquam, “patrem monēre. Nūntius ero.” Sed pedēs mel movēri nōn poterant. Subitō oculi mel aperti erant.. In somnum mē dederam. Ubique erat pāx. Hic Cornēlius quoque iacēbat. Oculi eius quoque apertI erant. "Cūr, amīce,” inquit, “tantam cūram in oculis tuis videō?"” Tōtam fābulam nārrāvi. Posteā ad saxum errāvimus sed ibi nēmō erat. Mox tempus erat domum Ire. Celeriter properāvimus.
