tum alit hōs succēdunt, his deinde ab aliīs tertiā vigiliā succēditur et sīe nox it, sed hostis nūllus vidētur. Si nocte hostēs castra oppugnant, semper magnā vī impe- tum faciunt. Si possunt, mīlitēs ā moenibus pellunt, ad moenia currunt, portās frangunt. Secūrēs sēcum portant et nōn gladiis sed secūribus portās caedunt. Deinde gladits et tēls omni genere pugnant. Intereā etiam omnēs qui sunt in cōnspectū secūribus occīdunt. Numquam terga vertunt sī homō aut praeda ūllo genere est relicta. Ubi omnēs occīsi sunt aut capti sunt et praeda in ūnum locum portāta est, praedam sēcum portant et ad castra sua trānseunt. Saepe redeunt et tandem omnem praedam sēcum ferunt. Ad tēctum meum mēcum venī. Noli hīc manēre. Apud mē est secūris quam in quōdam proeliō cēpī. Apud nūllum alium hominem est secūris tam antīqua. Hanc secūrim ex locō sūmam et eam tibi ostendam, deinde iterum ad locum resti- tuam. Mēcum veni.” Laetus ego, puer parvus, cum nōbili virō i. Laetus secūrim spectāvi. Diū mānsi et fābulās audivi. Bella antīqua intelle- gere coepī. Sērō tēctum relīqu et domum meam redit.
