Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00015.svg

  

poteſt ⁊ virtus ſuꝑioꝛ abſ amminiculo vir​tutis inferioꝛis. Sed virtus inferioꝛ pōt cō​citare grandines ⁊ inducere infirmitates abſ­ auxilio virtutis ſuꝑioꝛis. Dicit e Alber​tus e ꝛietatib reꝝ  ſaluia putrefacta cer​tis modis vt ibidem ponit  ꝓiecta fuerit in fontē mirabiles ↄcitabit in aere tempeſtates Pꝛeterea  icatur.  emon vtit᷑ maleficio nō ter indigentiā ſed ter eius quā querit ꝑditionem. Contra Ariſtoteles. iij. ethicoꝝ. Malicia ē voluntariū. q pꝛobat per hoc  nullus oꝑatur iniuſte volūtarie nō velle in­iuſtū ee. ⁊ voluntarie ſtupꝛantē nō velle in­continentē ee. ⁊ ꝑ hoc etiam legiatoꝛes pu­niūt malos qua volūtarie mala operantes. Demon ergo  oꝑatur ꝑ maleficā oꝑatur tā­ᷓ ꝑ inſtrumentū. ⁊ cū inſtrumentū epēdet ad volūtatē pꝛincipalis agentis ⁊ nō volūta­rie agit  cōcurrit nō erit ei actio imputanda nec per ↄſequēs punienda. Sed cōtra  ni­hil pot efficere in inferioꝛib abſ malefi­cis. Pꝛimo e generatione. Omnis actio eſt ꝑ contactum. Et quia nō eſt aliquis cōtactus emonis ad coꝛꝑa cū nihil habeat cū eis cō­mune. ergo vtit᷑ aliquo inſtrumēto illi influē​do virtutē ledendi ꝑ contactum. Juxta hoc etiā  maleficia pont fieri abſ oꝑe emo­nū. pꝛobatur per textum ⁊ glo. ad Gala. iij. O inſenſati gallate quis vos faſcinauit veritati non obedire. glo. quidam habēt oculos vrē­tes qui ſolo aſpectu inficiunt alios ⁊ maxime pueros. Eſt ad hoc etiam Auicen. vi. natura​lium. li. iij. ca. vlti. ita icens. Multotiēs aūt anima oꝑatur in coꝛpoꝛe alieno cut in pꝛo­pꝛio quemadmodū eſt opus oculi faſcinātis ⁊ eſtimationis oꝑantis. Et eandem ſententiā etiam ponit Algaʒel libꝛo. v. ſuo phycoꝛū. ca. ix. Putat etiam Auicenna licet non teneat᷑ in illo  virtus imaginatiua etiaʒ abſ viſu pot extranea coꝛꝑa īmutare. vbi nimis ex­tendit virtutem imaginatiuam. ⁊ capimꝰ hic virtutem imaginatiuam nō inquantū iſtin​guitur contra alias virtutes ſentiuas inte​rioꝛes vt eſt ſenſus cōmunis ⁊ fantaa ⁊ eſti​matio. ſed inquātū includit omnes illas vir­tutes interioꝛes. Sed bene verū  talis vir­tus imaginatiua poteſt tranſmutare coꝛpus coniūctum. ſcilicet illud in quo eſt. cut ho­mo poteſt ambulare ſupꝛa trabem  eſt in me​dio vie. Si vero pota fuerit ſuper aquā ꝓ­fundam nō audebit ambulare ſuper eam. eo  imaginabitur in eius anima foꝛma caden​di vehemēter impꝛea cui obedit materia eiꝰ ⁊ virtus membꝛoꝛū eius ⁊ non obediūt eiꝰ cō​trario. ſ. ad irecte ambulandū. Jn hoc ergo conuenit hec immutatio cū oculo faſcinātis inquātū immutat᷑ coꝛpus ꝛium pꝛimo ſed nō coꝛpus alienū e qua immutatōne iam lo​quimur. Pꝛererea  icat᷑  talis immutatio cauſat᷑ a coꝛꝑe viuo mediante aīma in aliud coꝛpus viuū. Contra. quia ad ſentiam in­terfectoꝛis manat ſanguis ex vulnerib occi​ ergo etiam abſ virtute aīe coꝛꝑa pt mi­rabiles effectus ꝓducere. Jtem homo viuēs ⁊ e cadauer hominis occi tranēs etiam nō ſentiendo illud adhuc terroꝛe cōcutit᷑. pꝛe​terea cut res naturales ht quaſdā virtutes occultas quaꝝ ratio ab hoīe agnari nō po​teſt. cut  adamas trahit ferrū ⁊ multa que Auguſti. enumerat. xx. e ci. ei. Jta mulie­res ad immutationes faciendas in coꝛpoꝛi­bus alienis certis reb vti pt. abſ auxilio emonū  etiā noſtrā rōnem excedunt. Et qꝛ excedūt nō ebemus ꝓpterea emonib qua​ ex maleficis inmul cōuerſantes aſcribere Pꝛeterea malefici certis vtūtur imaginibus ⁊ reb inſtrumentalib quas interdum ponūt ſub limine oſtij omus aut ad certa loca. vbi pecudes cōueniūt aut etiā hoīes q͛ maleficiā​tur ⁊ interdū moꝛiūtur. Sed qꝛ hmōi effectꝰ pt euenire ex imaginib illis inquantū ht quaſdam influentias a coꝛꝑib celeſtib rece­ptas. pꝛobatur. Nam cut coꝛꝑa naturalia ſubdūtur coꝛpoꝛibus celeſtib. ita ⁊ artificia​lia. Sed coꝛꝑa naturalia pount reciꝑe qᷓſ­dam virtutes occultas. g̊ ⁊c̈. ⁊ artificialia. v videtur  eoꝛū opera poent ꝑ tales imo​nes pꝛacticari ⁊ non per emones. Pꝛeterea  vera miracula pt fieri ex poteſtate nature in eo  oꝑatur. ita ⁊ miranda ⁊ ſtupenda oꝑa ex virtute nature. ꝓbat᷑. Nā Grego. icit. ij. yalo. Sancti miracula faciūt aliq ex ce. aliquādo ex poteſtate. exemplū at᷑ e vtro. Petrus oꝛando ſuſcitauit thabitā moꝛtuam. Ananiam ⁊ ſaphiram mentientes moꝛti in­crepando tradidit abſ pꝛece. ergo ⁊ homo ꝑ virtutem ſue anime poterit materiā coꝛꝑa­lem in altero etiam trāſmutare ſeu immutare e ſanitate in infirmitatē ⁊ ecōuerſo. Pꝛeterea coꝛpus humanū eſt nobilius ᷓ alia coꝛpo­ra inferioꝛa. ſed ꝓpter aꝛehenonē aīe hūa​ne īmutat᷑ coꝛpus hūanū ad caloꝛeʒ ⁊ frigus vt patʒ in iraſcētibꝰ ⁊ timētibus. immo etiaʒ hec immutatio ꝑtingit q vſ ad egritudi​nē ⁊ moꝛtē. g̊ multomagis t ſua virtute ma​teriā coꝛꝑalē immutare. Sed ↄtra eſt. Sub​ſtantia ſpūalis nō pōt impꝛimere aliquā foꝛ­mā ni āminiculo alteriꝰ agētis vt ſupᷓ tactū ē. v ⁊ augꝰ. in fato li. Nō eſt putandū iſtis trāſgreoꝛibus angelis ad nutū ſeruire hanc