Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00017.svg

  

illis actibus ⁊ ſolūmodo cōderationi aſtro​rum a iabolo ſuccenſus eſt. Hec vbi ſupꝛa. De tempoꝛe autem quo malefici leguntur cū emonibus ad maleficia inferenda cōuenie tactum eſt ſupꝛa. ⁊ habetur Exodi. ſeptimo. quo ad magos pharaonis qui in plagis ſuꝑ egyptum emonum aſtentia cut moyſes miniſterio bonoꝛum angeloꝛum gna pluri​ma ꝑpetrarunt. Unde concluditur veritas catholica videlicet  ad effectum maleficia­lem licet nō ad effectum noxialem ſemꝑ habʒ maleficus cum emone cōcurrere. Et ꝑ hec patet reſpono ad argumenta. Nam ad pꝛi​mū non negatur quin effectus noxiales que vibiliter cernūtur ſuꝑ homines iumēta ter​re fruges. ⁊ que etiam ex influentijs coꝛpoꝝ celeſtium ſepe pꝛoueniunt etiam a emonib eo permittente inferūtur. Dicit enī Augu­ſtinus. iij. e ciui. Demonib ſubſunt ignis ⁊ aer quantum eis a eo permittitur. patet ⁊ ꝑ gloſam ſuper illud Jmmiones per ange­los malos que icit. Deus punit per malos angelos. Ex quibus etiaʒ patet reſpono ad ſecūdū e Job ⁊ ex his que pꝛius tacta ſunt e initio artis magice. Et ad tercium e ſal­uia putrefacta ⁊ in puteū pꝛoiecta icit᷑. Ꝙ li​cet ſequatur effectꝰ noxialis abſ auxilio e​monis. licet non abſ influentia coꝛpoꝛis ce­leſtis. Loquimur autem e effectu maleficia​li vnde non eſt mile. Ad quartum icit᷑ ve­rum ee  emones vtūtur maleficis tantū­modo pꝛopter eoꝛū perditiontm. Et cū infer​tur quod nō eent puniendi. quia concurrūt tanᷓ inſtrumenta  mouentur ad nutum nō ꝛium ſed pꝛincipalis agentis. Rdetur  ſunt inſtrumenta animata ⁊ libere agentia. ⁊ licet poſt expꝛeum pactum initū cū emoni​bus nō iam nt ſue libertatis. quia vt ex earū faonib accepimus. ⁊ loquoꝛ e muliercu​lis combuſtis ad plurima maleficia coacte  verbera emonū ſubterfugere volūt coope­rantur. pꝛima t pꝛofeone qua ſponte ſe e​monibus ſubiecerūt manent ligate.

AD alia vero argumenta in quibus ꝓ​batur maleficiales effectus poe abſ­ oꝑe emonū a vetulis ꝓcurari. Di​cendū  ex vno ꝑticulari cōcludere vniuer­ſale eſt ionū rōni. Et cuʒ in tota vt videtur ſcriptura ſacra nō inuenitur tale ni hic vbi agitur e faſcinatōne ſeu inuultuatione ve­tulaꝝ. Jdeo non valet per hoc concludere  ſemꝑ habeat ita euenire. Jnſuꝑ eſt etiam u­biū ꝑ gloſam. An abſ opere emonū talis faſcinatio fieri pot eo  ex glos ibi elicit᷑  faſcinatio capitur tripliciter. Uno mō i­citur ludificatio ſenſuū que fit per artem ma​gicam ⁊ c poteſt fieri miniſterio emonū. ni​ pꝛohibeantur a eo immediate mediāte vꝉ miniſterio ſanctoꝛum angeloꝛum. Secūdo modo poteſt ici inuidia. vt vbi Apoſtolus ixit. Quis vos faſcinauit id eſt tanto odio perſecutus eſt. Tercio  ex tali odio fiat im­mutatio ad maluʒ in coꝛpoꝛe alicuius ꝑ ocu​los alterius aſpiciētis in eum. Et e faſcina­tione hoc modo icta cōmuniter loquuntur octoꝛes m quem modum etiam Auicēna ⁊ Algaʒel vt in argumentis educitur locu­ti ſunt. Nam ⁊ ſanctus Tho. hanc faſcinatio​nē eclarat. pꝛima parte. q. cxvij. per hūc mo​dum. Ex foꝛti inquit imaginatione anine im​mutantur ſpiritus coꝛpoꝛis coniuncti. Que quidem immutatio ſpirituum maxime fit in oculis ad quos ſubtilioꝛes ſpiritus pꝛoueni​unt. Oculi enim inficiunt aerem continuuʒ vſ ad eterminatum ſpacium per queʒ mo​dum ſpecula  nt noua ⁊ pura contrahunt quandā impuritatē ex aſpectu mulieris mē­ſtruate. vt Ariſtoteles icit in lib. e ſomno ⁊ vigiꝉ. Sic igitur cum aliqua anima fuerit ve​hementer cōmota ad malitiam cut maxime vetulis contigit efficitur m modum pꝛedi­ctum. Aſpectus eius venenoſus ⁊ noxius ⁊ maxime pueris qui habent coꝛpus tenerum ⁊ e facili receptiuū impꝛeonem. Subdit tamen  pobile eſt etiam  ei permio­ne vel ex aliquo occulto facto cooperetur ad hoc malignitas emonum cum quibus ſoꝛ­tilege vetule pactum aliquod habent.

SEd pꝛo amplioꝛi intellectu ſolutio­num aliqua ubia mouentur ex quo​rum ſolutione veritas magis patebit Uidetur enim obſtare pꝛimo illud quod ſu­perius ictum eſt. Ꝙ ſubſtantie ſpirituales non pount tranſmutare coꝛpoꝛa ad aliquā naturalem foꝛmam ni amminiculo alteri­us agētis ergo multominus hoc poterit effi​cere imaginatio quantumcū foꝛtis in ani­ma. Pꝛeterea eſt articulus condemnatus in pleriſ vniuertatibus pꝛecipue tamen pa­rien.  incātatoꝛ aliquis pꝛoijcit camelū in foueam ſolo viſu eo  cut intelligētie ſu​perioꝛes impꝛimūt inferioꝛes. c anima in­tellectiua impꝛimit in aliam ⁊ etiaʒ in animā ſentiuam. Jtem ad hoc eſt articulus condē​natus.  materia exterioꝛ obedit ſubſtantie ſpūali  intelligatur mpliciter ⁊ m omnem modum tranſmutationis. Quia c ſoli eo vt pꝛius patuit obedit. His vis faſcinatio e qua loquimur qualiter t pobilis ⁊ qua​liter non. eclaratur. Non enim eſt pobile