Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00037.svg

  

mali maledictio eue: totum abſtulit benedi­ctio marie. Unde plurima et ſemper laudabi​lia ſunt e ips pꝛedicanda. Sed qꝛ adhuc modernis tꝑibus hec ꝑfidia amplius in mu​lieribus ᷓ in viris inuenitur vt ipſa experi­entia ocet. curious cauſam inueſtigando vltra pꝛemia icere poumus  in oib viribus tam anime ᷓ coꝛpoꝛis cū nt efe­ctuoſe non mirū  plura maleficia in eos q̊s emulantur fieri pꝛocurant. quantū enī ad in​tellectum ſeu ad intelligendū ſpiritualia al­terius videntur ee ſpeciei a viris cui aucto­ritas et ratio cum varijs ſcripture exemplis alludit. Therentius ait. Mulieres ferme vt pueri leui ſententia ſunt. Et Lactantius. iij. inſtitutionū. Nunᷓ aliquā mulierē philo­ſophiam ſciuie ni temeſtes. Et Pꝛouerƀ. xi. qua eſcribens mulierē icit. Eſt circu­lus aureus in narib ſuis: mulier pulcra ⁊ fa​tua. Ratio naturalis eſt. quia plus carnalis viro exiſtit vt patet in multis carnalib ſpur​citijs. qui etiā efectus notantur in foꝛmati­one pꝛime mulieris cum e coſta curua foꝛ­mata fuit id eſt e coſta pectoꝛis que eſt toꝛ­ta et qua ↄtraria viro. Ex quo efectu etiaʒ pꝛocedit  cum t animal imperfectū ſemꝑ ecipit. Pꝛopter quod ſemꝑ ecipit Catho inſtruit: indias lachꝛymis ⁊c̈. et illud. Duʒ femina ploꝛat: viruʒ ecipere lahoꝛat. Patet in vxoꝛe Sampſonis que multū infeſtans eum ad eclarandū bi pꝛobleuma otuʒ ſodalibus ab eo expotuʒ eis reuelauit et c ecepit. Patet et in pꝛima muliere  ex natu​ra minoꝛē habent fidē cum ixit ſerpenti in­terroganti. quare non ederent e oi ligno paradi. reſpondit. e oi ⁊c̈. ne foꝛte moꝛi​amur in quo oſtendit ſe ubitare et nō fidem habere ad verba ei que oia etiā ethimolo​gia noīs emonſtrat. Dicitur enī femina fe. ⁊ minus. quia ſemper minoꝛē habet et ſeruat fi​dem et hoc ex natura quo ad fidelitatē. licet ex gratia mul et natura fides in beatima virgine nunᷓ efecerat cum tamen in oi­bus viris efeciet temꝑe paonis chꝛiſti. Mala ergo mulier ex natura cū citius in fi­de ubitat etiā citius fidem abnegat quod eſt fundamentū in maleficis. Quantum eni ad aliam potentiā anime ſcilicet voluntateʒ. ex natura cum odit aliquē quem pꝛius ama­uit tunc eſtuat per iram et impatientiā. et ­cut maris eſtus ſemper bulit ⁊ currit: c talis eſt tota impatiens. Alludit huic rationi au­ctoꝛitas iuerſa Ecc̄i. xxv. Non eſt ira ſuꝑ iram mulieris. Et Sene. trage. viij. Nul­la vis flamme tumidi venti tanta nec teli metuenda toꝛti quanta cum coniunx vidua­ta tedis ardet et odit. patet in muliere que fal​ſe accuſauit ioſeph et incarcerare fecit qꝛ no­lit bi in ſcelus conſentire adulterij. Gene. xxx. Et reuera potima cauſa eſeruiens in augmentū maleficaꝝ eſt oloꝛoſum uelluʒ inter maritatos et non maritatas feminas et viros. immo et inter ipſas feminas etiā ſan­ctas: quid tunc e ceteris. Uides enī in Ge­ne. quanta fuit impatientia et inuidia ſare ad agar poſtᷓ concepit. Gene. xxi. Quan­ta Rachel ad Lyam pꝛopter filios quos nō habebat Rachel Gene. xxx. Quanta anne ad fenennam fecundā ipſa ſterili exiſtente. i. Regum. i. Quanta marie ad Moiſen. Nu­meri. xij. Unde murmurauit et etraxit mo​i ter quod et lepꝛa percua. Quanta mar­the ad magdalenā ipſa ſedente et martha mi​niſtrante. Luce. x. Unde et ecc̄i. xxxvij. Tra​cta cum muliere e his que emulatur. qua icat. non eſt tractandū cum ea quia ſemper emulatio id eſt inuidia eſt in mala muliere. Et que inter ſe c agitantur quanto magis aduerſus viros. Quare etiā vt narrat Uale­rius. Foꝛoneus rex grecoꝝ ie qua moꝛtu­us eſt ixit Leoncio fratri ſuo. ad ſummā fe​licitatē nihil mihi eeet  mihi ſemꝑ vxoꝛ efuiet. Cui leoncius. Et quomodo vxoꝛ obſtat felicitati Et ille. Mariti hoc oēs ſci­unt. Et Socrates pħus interrogatus  u​cenda eet vxoꝛ. Reſpondit. Si non capies ſolitudo arbitrans excipiet. hic generis inte​rius hic heres alienus. Sed  ceperis illic perpetua ſollicitudo: conqueſtus querularū: otis expꝛobꝛatio affiniū graue ſuperciliuʒ: garrula ſocrus lingua. ſucceoꝛ alieni matri​monij incertus liberoꝛuʒ euentus: hec ixit vt expertus. Nam vt ait Hieronymus con­tra Jouinianuʒ. Hic ſocrates uas habuit vxoꝛes quas ingenti patientia ſuſtinens nō potuit t ab earū cōtumelijs clamoꝛib ⁊ vi­tuperationib liberari. Unde quadā ie iis querulantib contra eum et ipſe omū egreſ­ſus vt earū moleſtias euitaret et ante omuʒ ſederet: ꝓiecerunt ille mulieres ſuper eū aquā immundaʒ ſuper quo ipſe non perturbatus quia pħus ait. Sciebā  poſt tonitrua plu­uie ſequerentur. Et e quodā legitur cuius vxoꝛ ſubmerſa erat in fluuio  cū quereret cadauer eiꝰ ad educendū e aqᷓ ibat ꝑ fluium ↄtra aquā: et interrogatus cauſam cū res gra​ues eſcendant infra ⁊ nō ſupꝛa quare quere­ret contra aquā. Reſpondit. Mulier iſta in vita ſemper fuit contraria ictis et factis ­ue mandatis meis. ideo quero contrario mo