Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00038.svg

  

do  foꝛte etiam moꝛtua contrariam volun­tatem vltra conſuetum tenuiet. Et quidem cut ex pꝛimo eſectu intelligentie abnega­tionem fidei facilius viris incurrūt. Jta ex ſecundo ſcʒ inoꝛdinatis affectōib ⁊ paoni​bus varias vindictas querunt excogitant et infligūt ue ꝑ maleficia ue alijs quibuſcū­ medijs. Unde nō mirū tantā multitudinē maleficaꝝ in hoc genere exiſtere. Quantū in​ſuꝑ efectū in memoꝛatiua potentia cū hoc t in eis ex natura viciū nolle regi ſed ſuos ſe​qui impetus ne quacū pietate ad hoc ſtu­det et cuncta memoꝛata iſponit. U theo­phꝛaſtus. Si totam omū ei ↄmiſeris ſerui​endū: et  aliquid tuo arbitrio reſeruaueris etiā minimū vel magnū fidem bi adhiberi nō putabit et iurgia concitet ei ni cito cōſu­leris parat venena auruſpices ⁊ ariolos cōſu​lit. ecce maleficia. Sʒ quale t ominiū mu​lierū audi Tulliū in paradoxa. Nūquid il­le liber eſt cui mulier imꝑat leges imponit ­ſcribit iubet vetat quod ei videtur nec ille im​peranti aliq͛d negare t vel audet. Ego iſtuʒ non modo ſeruū ſed nequimū ſeruoꝝ ap­pellandum puto licʒ amplima familia na­tus t. U et Seneca in ꝑſona furioſe me­dee. quid amodo ceas ſequere felicē impetū pars iſta vltionis qua gaudes quota eſt ⁊c̈. vbi multa ponit oſtendens  mulier nō vult regi ſed ſuo impetu ꝓcedere etiā in amnuʒ ſuū cut e multis legitur mulierib que vel ob amoꝛē vel oloꝛē. qꝛ vindictas facere nō potuerūt: ſeipſas occiderūt cut et e laodice narrat Hieronimꝰ ſuꝑ anielē. que exiſtens vxoꝛ regis Anntiochi regis ſyrie. ʒelans ne plus amaret beronicem quam etiam habebat vxoꝛem beronicem et filiū eius ex icto anti­ocho pꝛius fecit occidi et poſt ſe iam vene­no occidit. Unde qꝛ nō vult regi et ſuo im­petu ꝓcedere. Jdeo Criſoſto. non immerito icit. O malū omni malo peius mulier ma­la ue illa pauꝑ t ue iues. Si enī vxoꝛ iuitis t nō ceat nocte et ie virū calidum ſtimulare ſermonib blanda nequiter et im­poꝛtuna violenter. Si vero pauperē virum habet im quo ad iracundiā et rixas inci­tare non enit. Et  vidua t ia ꝑ ſemet­iam omnes eſpicit pam et ad omnē au­daciam ſpū ſuꝑbie imflāmatur. Queramus inuenimus fere oīa mundi regna ter muli­eres fuie euerſa. Pꝛimū enī  fuit regnū fe­lix ſcʒ Troye ter raptum vnius femine ſcʒ helene eſtructū eſt multis milib grecoꝝ oc​cis. Regnum iudeoꝝ multa mala et exter­minia habuit ter pemam reginā ieʒabel et filiam eius Athaliam reginam in regno iude que occidi fecerat filios filij vt eo moꝛ­tuo ipſa regnaret ſed vtra occiſa. Regnum romanoꝝ multa mala ſuſtinuit ter Cleo­patram reginam egypti pemaʒ mulierem. Et c e alijs. Unde et non mirum  mun­dus iam patitur ob malitiam mulierū. De­mum inſpiciendo coꝛpoꝛis ipus carnalia ederia. Unde innumera nocumenta vite humane contingunt vt merito cum cathone vtice. icere pomꝰ. Si abſ femina poſ­t ee mundus conuerſatio noſtra non eet abſ ijs cum reuera  mulierum nō eent nequicie etiam tacendo e maleficis adhuc ab innumeris periculis mundus remaneret exoꝛnatus. Ualerius ad Rufinum. Chime​ram mulierē ee neſcis ſed ſcire ebes  mō­ſtrum illud trifoꝛme ingni venuſtetur facie leonis olentis maculetur ventre capꝛe viru­lente cauda viere armetur. vult icere. Ꝙ eſt aſpectus eius pulcer. tactus fetidus. con­uerſatio moꝛtifera. Audiamus et aliam pꝛo­pꝛietatem per vocem. Nam cut eſt mendax in natura c et in loquela. Nam pungit et ta​men electat. vnde et earum vox cantui ſyre​narum amilatur que ulci melodia tranſe​untes attrahunt et tandem occidunt. Occi­dunt quidem quia et marſupia euacuant. vi­res auferunt. et eum perdere cogunt. Jterū Ualerius ad Rufinū. Hec loquens placet electatio et pungit elictū. flos veneris roſa eſt. qꝛ ſub eiꝰ purpura multi latitant aculei. Pꝛouerƀ. v. Nitidius oleo guttur eius id ē locutio nouima eiꝰ amara qua abnthe­um. Audiamus et aliam in eius inceu ſta­tu et habitu ibi eſt vanitas vanitatum. Non eſt homo in mundo qui tantum ſtudet place​re eo benigno quantū mulier etiam medio­cris ſuis vanitatibus ſtudet hominib place​re. De quo exemplū in vita pelagie quando edita mundo iſcurrebat per anthiochiam oꝛnata nimis: quam ſanctus pater nomius nomine videns flere cepit et ixit ſocijs  to​to tempoꝛe vite ſue tantam iligentiā nunᷓ adhibuerat eo placere ⁊c̈. que emum oꝛati​onibus eius conuerſa eſt. Hec eſt e qua Ec​cle. vij. et e qua iam ecclea lamentatur pꝛo​pter ingentem multitudinem maleficarum. Jnueni amarioꝛem moꝛte mulierem que la­queus eſt venatoꝛum ſagena coꝛ eius. vincu​la ſunt manus eius: qui placet eo fugiet il­lam. qui autem peccatoꝛ eſt capietur ab ea. Amarioꝛ eſt moꝛte id eſt iabolo. Apoc̄. vi. Nomē illi moꝛs. Nam licet iabolus indu­xit euam ad peccandū: eua t ſeduxit adam.