Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00042.svg

  

ſtante vt iam clare intelligit᷑ materia e amo​re hereos. Nam qꝛ emones vt ictū ē ↄmo​uere pt hmōi ſpecies ⁊c̈. faciūt iſta upliciť Aliq abſ ligamine vſus rōnis vt e ten­tatione ictū eſt et ꝑ exemplū e volūtaria ad​heone que interdū fit. aliq aūt  totaliter vſus rōnis liget᷑. et hoc etiā poumus exem­plificare ꝑ naturales quoſdaʒ efectus vt in freneticis ⁊ ebꝛijs. ergo nō mirū  emones c ligare pt eo ꝑmittente vſum rōnis. et ta​les icunt᷑ arrepticij ⁊ inde arrepticius ab ar​ripio pis. qꝛ arreptū a emone et hoc upli­citer. vel abſ malefica ⁊ maleficio. vel cū ea abſ maleficio. qꝛ vt pħs in fato li. icit  aliq͛s in paone exiſtēs a modica ꝉıtudine mouet᷑ cut amās ex modica ꝉıtudine ama­ti ⁊ c etiā odiū habenti. Jdeo emones qui ꝑ actus hoīm exꝑiunt᷑ quib paonib ma­gis ſubdunt᷑ illos ad hmōi amoꝛē vel odiuʒ inoꝛdinatū inſtigāt eo foꝛtius in eoꝝ imagi­nationē et efficacius impꝛimēdo hoc q intē​dunt quāto etiā id facilius pt. Facilius aūt pt quanto etiā amās facilius ſpeciē reſerua­tā ad pꝛincipiū ſentiuū. i. imaginatōʒ edu­cit ⁊ in eius cogitatōe electabilius moꝛatur Cū maleficio vero q talia ꝑ maleficas ⁊ ad maleficaꝝ inſtantiā ter pactū initū cū eis ꝓ​curat. e quib enumerare pꝛe multitudīe taʒ in ſpūalib ᷓ ſecularib nō ē pobile. Quot enī adulteri pulcerrimas vxoꝛes imitentes in fetidimas alias inardeſcūt. Nouimus vetulā tres ſucceue abbateſ vt publica oīm fratrū fama in illo monaſterio etiā in hodier­num iē refert nō ſolū in his maleficiae ſʒ ⁊ interemie: et quartū iam ꝉı mō ementae q et ia publica voce fatet᷑ nec veretur ice­re feci et facio nec eſtere a meo amoꝛe pote­rūt quia tantū e meis ſtercoꝛib comederūt quantitatē ꝑ extenſuʒ bꝛachiū emonſtrādo. Fateoꝛ aūt qꝛ nobis nō aderat vlciſcendi et inquirendi ſuꝑ eā facultas ideo adhuc ſuꝑeſt Et qꝛ ictū fuit in p͛ncipio iſtinctōis  in­uibiliter inſtigat iabolus hoīem ad peccā​dum nō ſolū ꝑ modū ꝑſuaonis vt ictū eſt: imo etiā ꝑ modū iſpotōis. licʒ nō eſeruit ad otū t c eclarat᷑. Per ↄꝉem enī ad­motionem ſpirituū ⁊ humoꝝ facit aliq̊s ma​gis iſpotos ad iraſcendū vꝉ ↄcupiſcendū vel ad aliq͛d huius. Manifeſtū eſt enī  coꝛ​poꝛe aliqᷓliter iſpoto eſt hō magiſ pꝛonus ad ↄcupiſcentiā ⁊ iram ⁊ hmōi paōes: qui­bus inſurgentib hō iſponitur ad ↄſenſum Sʒ qꝛ cedentia ifficile eſt dicare ideo fa­cilioꝛi modo ꝓ ꝉı auiſamento ſunt eclarā­da. et quib remedijs pont tales maleficiati liberari tractatur in tercia ꝑte.

¶ Modus onendi pꝛemia e amoꝛe he­reos in ſermonib ad ꝉm.
PRedicatoꝛ e ſupꝛadictis c mouet queſtionē. An catholicū t aerere  malefice valeant ad amoꝛē alienaꝝ fe​minarū inoꝛdinatū mentes hoīm immutare et eoꝝ coꝛda c ſuccendere vt nulla ↄfuone plagis verbis aut factis ad eſtendū valeāt cogi et ꝉr ad odiū inter mr̄imonialiter con​iunctos incitare vt nec redditōis nec exactio​nis ebiti mr̄imonialis locū ꝓ pꝛole habere valeāt quinimo interdū eos opoꝛtet currere ad amaas in tempeſte noctis lentio ꝑ mul​ta terraꝝ ſpacia Suꝑ que  voluerit argu­mēta aliqua ex cedenti ſtione ſumat.  nō. icat tmodo  queſtiōes ifte patiunt᷑ iffi­cultates ter amoꝛē ⁊ odiuʒ qui cū fundant᷑ in voluntate  in ſuo actu ſemꝑ libera eſt nec cogi t ꝑ aliquā creaturā ni a eo qui eā re­gere t. v nec emon vel malefica eius vir­tute ad amoꝛē vel odiū voluntatē cogere vi­detur. Jtē qꝛ volūtas cut et intellectus ſub​iectiue exiſtunt in aīa. et illabi aīe illi ſoli eſt pobile qui eā creauit. ideo ifficultatē pa­titur queſtio quo ad veritates enucliandas in ſuis ꝑtib. his t nō obſtantib icendū eſt pꝛimo ſuꝑ philocaptōʒ ⁊ odiū. ſco ſuꝑ ma­leficiū generatiue potentie. De pꝛimo  licet in intellectū ⁊ voluntatē hoīs immediate e­mon nequeat oꝑari t m oēs octoꝛes theo​logos in. ij. ſen. e virtute emonis in oꝑan­do in coꝛpus ⁊ in potētias coꝛꝑis ue coꝛꝑi alligatas ue nt ſenſus interioꝛes ue exte​rioꝛes ꝑmittente eo agere valēt. Hoc ꝓbat᷑ auctoꝛitate ⁊ rōe ex cedenti queſtione  pla­cet inueniet:  non. icat auctoꝛitatē ⁊ rōnem Job. ij. Demoni ixit eꝰ. Ecce in manu tua id eſt in ptāte eſt Job. et hoc erat quo ad coꝛ­pus. q ptʒ. qꝛ in aīam noluit are. v ixit. verūt aīaʒ eius ſerua. i. illeſam ſerua. Rō qꝛ enī edit in coꝛpus edit etiā ſuꝑ oēs poten­tias coꝛꝑi alligatas. vt ſunt quin exterio­res ⁊ qᷓtuoꝛ interioꝛes. ſcʒ ſenſus cōis. fanta­a ue imaginatiua. eſtimatiua ⁊ memoꝛati­ua.  nō t aliter eclarari etur e poꝛcis et ouib exemplū: vbi poꝛci ꝑ memoꝛatiuā redi​re ſciūt. et oues lupū ⁊ canē iſcernūt ex natu​rali imaginatōe: vnū tanᷓ inimicū: alterum tanᷓ amicū ſue natute. Conſequenter cum oīs nr̄a cognitio intellectiua oꝛtū habet a ſen​ſu: cū intelligentē iuxta pħm in. ij. e aīa. ne­cee t fantaſmata ſpeculari. Jdeo cut e­mon t interioꝛē fantaam immutare c etiā intellectū obtenebꝛare. Et hoc quideʒ nō erit