Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00045.svg

  

Pꝛeterea cum actus venereus equaliter ſe ha​bet ad oēm mulierē  impeditur. impeditur etiam ad oēm mulierē. ſed hoc eſt falſum. er­go et pꝛimum.  falſum t ocet experientia cum tales qui icunt ſe maleficiatos ſunt po​tentes ad alias. licet nō ad illas quas cogno­ſcere nō poteſt. quia videlicet nō vult. vnde nihil poteſt in re. Jn cōtrarium et ꝓ veritate eſt. c. Si ꝑ ſoꝛtiarias. xxxiij. q. viij. Jtem om​nium theologoꝝ ⁊ canoniſtaꝝ ſententia vbi tractant e maleficiali impedimento matri­monij. Jtem ratio alludit cuʒ maioꝛ t ptās emonis ᷓ hoīs. et hō impedire t potentiā generatiuā ue ꝑ herbas frigidimas ue ꝑ alia impedimenta ⁊c̈. vt quiſ imaginari t ergo et emon qui acutioꝛis ſcientie exiſtit h̊ facere ꝑamplius poteſt. Reſpono ex uob que ſupꝛa tacta ſunt veritas ſatis patere po­teſt licet modus impediendi nō t ſpeculati­ue eclaratus. Nam tactum eſt  maleficiū non eſt ſolū in opinione hoīm qua nihil in re. immo effectus innumeri maleficiales ac­cidere pt vere et realiter eo ꝑmittēte. Oſten​ſum eſt etiā  eus amplius permittit ſuper vim generatiuā ter maioꝛem eius coꝛrupti​onem ᷓ ſuꝑ alios actus humanos. Sed e modo quo tale impedimentum ꝓcuratur eſt aduertendū  nō ꝓcurat ſolū circa vim gene​ratiuam ſed etiam circa vim imaginatiuā ſeu fantaam et ſuper hoc notat. Pe. e palu. in ſuo. iiij. iſt. xxxiiij. quin modos. Dicit enī  quia emon ex hoc  eſt ſpūs habet pote­ſtatem ſuꝑ creaturā coꝛꝑalem ad motum lo­calem ꝓhibendū vel facienduʒ. Jdeo poteſt coꝛpoꝛa impedire ne bi aꝛopinquant i­recte vel indirecte interponendo ſe q in coꝛꝑe aumpto. cut accidit ſponſo qui e­ſponſauerat idolum. et nihilominus cōtra­xerat cum iuuencula. nec ter hoc poterat eā cognoſcere. Secundo modo hoīem inflam­mare ad actum illum vel etiā refrigerare ab actu illo adhibendo occulte virtutes rerum quas optime nouit ad hoc validas. Tercio modo turbando eſtimationē ⁊ imaginationē qua reddit mulierē exoſam. quia poteſt vt i​ctum eſt in imaginationē impꝛimere. Quar­to repꝛimendo irecte rigoꝛē membꝛi fructi­ficationi congruenti. cut etiā motum localē repꝛimere t. Quinto ꝓhibendo mionem ſpirituū ad membꝛa in quib eſt virtus moti​ua: qua intercludendo vias ſeminis ne ad vaſa generatōnis eſcendat vel ne ab eis re­cedat. vel ne excidat vel emittatur et multis alijs modis. Et ſubdit hoc quod ſupꝛa actū eſt ab alijs octoꝛib ↄcoꝛdando icēſ. Plus enim permittit eus ſuper hūc actum ꝑ quē pꝛimū peccatū iffundit᷑ ᷓ ſuꝑ alios actus humanos. cut et ſuꝑ ſerpentes qui magis incantationib eſeruiūt ᷓ alia animalia. et poſt pauca icit. Jdem etiā e muliere eſt. qꝛ poteſt imaginationē eius c ementare vt ex​oſum habeat virū  ꝓ toto mundo nō ꝑmit​tit ſe cognoſci. Poſt vult are rōnem quare plus maleficiunt᷑ viri circa talem actū ᷓ mu​lieres. et icit  quia tale impedimentū fit in​terdum per obſtruonē vas. vel etiā ꝑ mo­tum localē repꝛimendo rigoꝛeʒ membꝛi. que potius et facilius in viris ↄtingere pt. ideo plures viri maleficiātur ᷓ mulieres. Poet etiā quis icere  ideo quia plures mulieres ſuperſtitioſe ſunt ᷓ viri. ⁊ potius allicere cu​piunt viros ᷓ mulieres. vel etiā in eſpectuʒ hoc faciunt mulieris cōiuncte vt vtrobi fa​ciant occaonē adulterandi. um vir alias cognoſcere t et nō ꝛiam. et militer vxoꝛ etiam alios habeat querere amatoꝛes. Addit etiā  eus permittit amplius ſeuire in pec­catoꝛes ᷓ in iuſtos. U angelus ixit Tho​bie. Jn illos qui libidini vacant accipit e­monium ptātem. licet etiā aliq in iuſtos ­cut in Job. ſed nō circa vim generatiuā ter que ebent facere cōfeones et alia bona ne ferro manente in vulnere fruſtra t medicinā aonere. hec Pe. ſed e ammotione talis ef­fectus patebit in tercia parte operis.

¶ Jncidentaliter aliqua ubia eclarantur.
INcidentaliter vero  queritur. Qua​re actus ille aliq impeditur reſpectu vnius mulieris. et nō reſpectu alteri­us Repono m Bonauē. hec eſt. vel quia ſoꝛtilegus ſeu malefica ad hoc reſpectu ꝑſo­ne eterminate iabolū immutauit. vel quia eus reſpectu ꝑſone cuiuibet impedire nō permittit. Occultū enī ei iudiciuʒ hic latet: vt patet in vxoꝛe thobie. Et addit.  querit᷑. quomodo iabolus hoc facit. Dicendum  impedit generatiuā nō impedimento extrin­ſeco ledendo oꝛganum ſed extrinſeco impe­diendo vſum. Unde qꝛ eſt impedimentū ar​tificiale nō naturale. ideo t impedire ad vnā q nō ad alias. vel tollendo excitationē ↄcu​piſcentie ad illam et nō ad aduerſus aliaʒ et hoc ꝑ virtutē ꝛiam vel herbā. vel lapidem vel ꝑ aliquā naturā occultam. Et hec ↄueni​unt cum ictis Pe. e palude. Pꝛeterea cum in potentia talis actus bene ex frigiditate nature ſeu naturali efectu ↄtingit. Si que­ritur quō t iſcerni  ex malificio vel non