Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00051.svg

  

etiam vehi vbi hoc affectant et non impedi­untur iuina virtute. c nō eet verus intel­lectus. qꝛ ſepime hoīes inuiti et nō malefi­ci ꝑ multa terraꝝ ſpacia coꝛꝑaliter trāſferant᷑ Sed qꝛ vtro modo t fieri ſequit᷑ in fata ſumma. et in. ca. nec mirū. ea. q. Augꝰ narrat  in libꝛis gentiliū legit᷑ e quadā maga i­cta circes que ſocios vlixis mutauerat in be­ſtias q magicis ſtigijs potius fingebat᷑ ᷓ in reꝝ veritate ↄpleretur alterando fantaas hoīm. Patet hoc etiā ꝑ plura exempla. Legit᷑ enī in vitaſpatrū  quedā iuuencula qꝛ aſ­ſentire noluit cuidaʒ iuueni e turpitudine eā ſollicitanti ie iuuenis turbatus ex hoc a quodā iudeo ꝓcurauit maleficiū fieri ↄtra il​lam. quo ꝑacto: mulier cōuerſa eſt in equam. que ↄuero nō fuit m rei veritatē ſʒ m lu­dificationē emonis immutantis fantaā et ſenſum iius mulieris ⁊ aſpicientiū eā vt vi­deretur equa  erat vera mulier: v ucta ad beatum Machariū nō potuit iabolus ita oꝑari  illuderet ſenſus eius cut alioꝝ ꝓ­pter ſuā ſanctitatē. nam bi videbat᷑ mulier vera nō equa. cuius tandē oꝛōne liberata eſt ab illa illuone. icēs hoc bi accidie qꝛ nō vacabat iuinis nec frequētabat ſacramenta vt icebat: ideo iabolus ptāteʒ habuerat ſu​per eā. et  alias eet honeſta. Poteſt igit᷑ ia​bolus ꝑ ↄmotōʒ interioꝝ ſpirituū ⁊ humoꝝ oꝑari ad immutandū actū ⁊ potentiā nutriti​ue. ſentiue ⁊ aetitiue et cuiuſcū potentie coꝛꝑalis oꝛgano vtentis. m bt Tho. i. ꝑte q. cxi. Sicut credi t fuie geſtū ſuꝑ mo­nem magū in incantatōib ſuis  e eo nar­rantur. Sʒ nihil hoꝝ t iabolus facere ni­ eo ꝑmittente qui cum angelis ſuis bonis frequenter repꝛimit maliciā eius eciꝑe nos et nocere querentis. U icit Augꝰ. loquēs e maleficis. Hi ſunt qui ꝑmiu ei elemen​ta ↄcutiūt: hoīm mentes ꝑturbant minus cō­fidentiū in eo. xxvi. q. v. nec mirū. Hoꝝ eti​am oꝑatōe ꝑ maleficā artē fit q vt vir non pot videre vxoꝛē ⁊ ecōuerſo. et hoc ꝑ immu​tationē fantae reſentando ei talē vt rē odi​bilem ⁊ hoꝛribilē. Je etiā iabolus vigilāti​bus ⁊ oꝛmientib ſuggerit reſentatōes tur​pium fantae ad ecipiendū ⁊ inducendum ad malū. Uerū qꝛ pcc̄m nō ↄſtit in imagi­natōne ſʒ in volūtate. ideo ex hmōi fantaȷs ꝑ iabolū ſuggeſtis ⁊ alteratōnib varijs hō nō peccat ni voluntate ꝛia pcc̄o aentiat. Sca ſentētia ad idem modernoꝝ octoꝝ eclarantes pꝛimo quid t pꝛeſtigiū et quot modis emon t hmōi illuones cauſare. Hic nota  Anthonius allegat ea que in ­cedenti. q. ix. tacta ſunt. v nō eſt opus illa re​nouare. Tercia ſententia eſt ſancti Tho. et eſt reſponua ſuꝑ argumentū quo queritur vbi t illa foꝛma beſtie  videt᷑. Aut in ſenſu aut in re. aut in aere circūſtante. et eſt talis.  illa foꝛma beſtie que videt᷑ nō eſt ni in ſenſu pꝛi​mo interioꝛi ⁊ ꝑ foꝛtē imaginatōʒ reſultat in ſenſum exterioꝛē quodāmodo. et  ibi t t ꝑ emonis oꝑationē contingere upliciter. Uno mō vt ſpēs aīalium icamus que ſunt in theſauro imaginatōis reſeruate fluāt ope­ratione emonū ad oꝛgana ſenſuū interioꝛū: c etiā in ſomno ↄtingit ꝓut ſupꝛa eclara­tum eſt. Et ideo q ille ſpēs ↄtingūt oꝛgana ſenſus exterioꝛis puta viſus vident᷑ ac  eſ­ſent res ptes extra: et actu ſentirent᷑. Alius modus t ee ex immutatōe oꝛganoꝝ interi­oꝛum quib mutatis fallit᷑ ſenſus iudicium cut patʒ in eo qui habet guſtū coꝛruptū cui oīa ulcia vident᷑ amara. ⁊ parū iffert a pꝛi​mo. Hoc aūt facere pt etiā hoīes virtute qᷓ­rundam reꝝ naturaliū cut ad vapoꝛatōem cuiuſdā fumi trabes omus vident᷑ ſerpen­tes. et multa exꝑimenta huius inueniunt᷑. vt etiā ſupꝛa tactū eſt.

Solutiones argumentoꝝ.
AD argumenta ptʒ ad pꝛimū  textus ille ſepe allegatur et male intelligitur Nam quo ad h̊  loquit᷑ e tranſfoꝛ­matione in aliā ſpeciē vel ꝉıtudinē eclara​tum eſt qᷓliter hoc fieri t ſtigioſa arte. Sed quo ad hoc  icit  nō pot fieri aliqᷓ crea​tura virtute emonis.  capit᷑ fieri ꝓ creari: manifeſtū eſt  nō.  vero capit᷑ fieri ꝓ natu­rali ꝓductōe c certū eſt  pt facere aliquaſ creaturas imꝑfectas. q qualiter fit eclarat ſcūs Tho. vbi. sᷓ. Nam icit  oēs tranſmu​tatōes coꝛꝑaliū reꝝ  pt fieri ꝑ aliquas vir­tutes naturales ad qᷓs ꝑtinent ſemina que in elementis huius mūdi inueniunt᷑ puta in ter​ra vel aquis cut relinquūt ſua ſemina ſerpē​tes et rane et his ꝉıa pt fieri ꝑ oꝑatōnes e​monum hmōi ſeminib adhibitis. cut cum aliqua res tranſmutatur in ſerpentes vel ra­nas que per putrefactionē generari pount. Jlle vero tranſmutatōes coꝛꝑaliuʒ reꝝ que nō pt virtute nature fieri nullo modo oꝑa­tione emonū m rei veritatē ꝑfici pt. cut  coꝛpus humanuʒ mutet᷑ in coꝛpus beſtie. aut  coꝛpus moꝛtui rruiuiſcat. q  fieri vi​deatur aarentia eſt ſtigioſa. aut iabolus in aumpto coꝛꝑe ſe agitat coꝛā hoīb. foꝛti­ficant᷑ iſta. Nā albertꝰ ī li. e aīalib vbi rit An emōes ſeu ec̄ icamꝰ malefici pont fa​cere ꝟa aīalia. Rdit  c eo ꝑmittēte. et h̊