Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00052.svg

  

quo ad imꝑfecta animalia. ſed nō pount in inſtanti cut eus facere: ſed motu quodā li​cet ſubito cut ptʒ e maleficis. Exo. vij. ſu​per iſto. Uocauit pharao ſapiētes icit. De­mones iſcurrūt ꝑ mundū ⁊ colligūt iuer­ſa ſemīa ⁊ eoꝝ adaptatōe pt ꝓrumꝑe iuer­ſe ſpēs. Et glo. ibidē c icit. Dū ꝑ incanta­tionē emonū malefici aliq͛d efficere conant᷑ iſcurrūt ꝑ mundū ⁊ ſemina ſubito eoꝝ e q͛​bus hoc agitāt afferūt. et c ex illis ꝑmittēte eo nouas ſpecies reꝝ ꝓducūt. Hec etiā ſu­perius tacta ſunt. At vbi  ifficultas ſubo­riret᷑. An talia facta emonū eent oꝑa mira​culoſa icenda. Ro patuit ex cedentib.  etiā emones aliqᷓ ꝟa miracula facere pt ad  virtus nature ꝑticularis ſe extendere t Et licʒ talia nt vera nō t ad veri cognitōʒ ab eo fiūt. m quē ſenſum oꝑa antixi pt i​ci gna mendacia: qꝛ ad ſeductōʒ hoīm fiūt. Patet et ſolutio ad aliud argumentū e ſub­iecto foꝛme icamꝰ. Beſtie foꝛma  videt᷑ nō eſt in aere nec in ia re: vt patuit. ſʒ in io ſen​ſu. ꝓut ex ſnīa ſcī Tho. vt ſuꝑius eclaratuʒ eſt. Ad illud  oe pauū mouet᷑ ab acti­uo bi oꝛtionato ↄcedit᷑. Et q ſubinfert᷑:  foꝛma illa  videtur nō t ee obiectū oꝛi­ginans actū ſeu eliciēs eo  a nulla re ſumat᷑ Dicit᷑  imo a re qꝛ a ſpecie ſenbili in ima­ginatōe reſeruata quā educere t et imagina­tioni ſeu etiā ſentiue potētie offerre t vt ſu­pꝛa ictū eſt. Ad vltimū icendū.  emon nō immutat potentiā ſentiuā et imaginati­uam ſe ei obijciendo vt oſtenſum eſt: ſed eam trāſmutando. nō quidē alterando ni ᷓtuʒ ad motū localē. qꝛ nō t e ſe impꝛimere no­uas ſpēs vt ictū eſt. immutat aūt tranſmu­tando. i. localiter mouendo. et hoc iterū facit nō ſuƀam oꝛgani iuidendo vt c cōſequat᷑ ſenſus oloꝛis. ſʒ mouēdo ſpūs ⁊ humoꝛes. Ꝙ autē vlterius obijcitur.  ſequeret᷑  m hoc emon nō pot aliq͛d noui homini e­monſtrare m imaginatiuā vionē. Dicen­dum eſt  nouū aliq͛d t intelligi upliciter Uno modo totaliter nouū et m ſe et m ſua pꝛincipia. et m hoc emon nō t aliq͛d no­uum hoī m vionē imaginariā emonſtra​re. non enī t facere  cecus natus imaginet᷑ coloꝛes vel  ſurdus natus imaginet᷑ ſonos Alio modo icitur aliquid nouū m ſpecieʒ totius. puta  icamꝰ ee nouū in imagina­tione  aliquis imaginetur montes aureos quos nunᷓ vidit qꝛ t vidit ⁊ aurū ⁊ montē t naturali motu imaginari fantaſmata au­rei montis. et hoc modo t emon aliq͛d no­ui imaginationi offerre.

¶ Quid e lupis interdū homines et pu­eros ex cunabulis rapientes ⁊ comeden​tes ſentiendū t: an etiā pꝛeſtigioſa arte per maleficas.
INcidentalis queſtio e lupis inter­dum hoīes ⁊ pueros e omib rapiē­tes ⁊ cōmedentes ⁊ cū magna aſtucia iſcurrētes ita vt ne aliqᷓ arte aut potentia ledi aut capi valeāt. Dicendū eſt  hoc inter­dum hʒ naturalē cauſam. interdū vero ſti­gioſam artē ū ꝑ maleficas ↄtingūt. De pꝛi­mo Albertus in e aīalib icit  ex quin caus ꝓuenire t. Aliq ter famis augmē​tum. cut ⁊ cerui aliq et alie beſtie hoīb ap­pꝛopinquāt. Aliq ter ferocitatē virium et hoc in regionib frigidis. et etiā q ht catu­los. Sed quia e his nihil ad otū: ici­mus.  emonū illuone fiunt. q eus ꝓ­pter peccata punit aliquē ꝉm. Juxta illud Leuiť. xvi. Si nō feceritis mādata mea mit­tam in vos beſtias agri que ↄſumant vos et pecoꝛa vr̄a. et Deutro. xxxij. Dentes beſtiaꝝ immittā in eos cū furoꝛe ⁊c̈. Per quē aūt mo​dum. An nt veri lupi vel emones in foꝛ­mis c aarentib icitur  ſunt veri lupi ſed obdentur a emonib vel agitant᷑ upli​ci modo. Uno modo abſ maleficoꝝ oꝑati​one cut quadragintaduob pueris ↄtigit a uob vꝛs e lua exeuntib q̊s iugulaue​runt ter irrionē factā heliſeo hete icen​do: aſcende calue ⁊c̈. Et e leone qui hetaʒ ei iuum nō implentē occidit. iij. Reḡ. xiij. Et hiſtoꝛia e eo vienen: qui letanias mi­noꝛes inſtituerat ante aſcenonē i eo  lu​pi ciuitates intrantes hoīes voꝛauerūt pu­blice. Alio mō etiā maleficoꝝ illuone. Si­cut Guiꝉ. vbi ſupᷓ narrat e quodaʒ viro qui ſe cōuerti putabat in lupū certis tꝑib quib in antris latitabat. Jlluc enī certo tꝑe iuit et bi interim cū fixus maneret videbat᷑  lu­pus ie factus circūiret pueros euoꝛando. et cū illud realiter ſolū emon quendā lupuʒ podens faceret putabat falſo ſe ſomnians circūire: et c tam iu ementatus fuit quo­uſ inuentus eſt iacere in lua raptus. De­lectatur in his emon vt paganoꝝ erroꝛem qui hoīes et vetulas in beſtias mutari crede​bant: inducat. Unde iſcernit᷑  ex ngula­ri ei ꝑmione ⁊ emonū oꝑe talia eueniūt: et non ex naturali aliq̊ efectu. q nulla arte aut potētia ledi aut capi pt. cut etiā Uinc̄. in ſpe. hiſto. li. vi. c. xl. narrat. Jn gallia inq͛t ante xi incarnatōʒ et a bellū punicū: lupus vigile vagina gladiū abſtulit.